Μάνα

Βλαβικά μπροστά μεγάλο τούτο τ΄ονομα θα σταθούμε και μείς,Παριανοί,όσο πρέπει και ταπεινά θα πάρουμε την τόλμη να μιλήσουνε οι ψυχές μας για κείνη.

Σε τούτο τ΄ομοφρονήσι,καθημερινά περνά με χίλια δυό πάθια στην πλάτη..Ξεσηκωμός απ΄τις ανάγκες

τρέχουμε,φιάχνουμε,γυρεύουμε και θέμε,άνθρώπινα τα πραττούμενα μα δω τα σταματάμε.

Είναι η ώρα της συλλογής,όταν θα θέλει η καρδιά να θυμάται αυτή τη γυναίκα που τον έφερε στο κόσμο με το θέλημα του Πλάστη. Σ΄αλλους έχει φύγει απο κοντά τους για πάντα,μερικοί τήν έχουνε ακόμα ανάγκη μια και με το δικό της γάλα τους μεγαλώνει και με τα νανουρίσματά της τους κοιμίζει.

Υπάρχουνε και οι σπουδαίοι,σύγχρονοι τάχατε πετυχημένοι,αυτοί που την λένε, η γ ρ ι ά, ξεκουτιασμένοι χαρακτήρες της ξεφρενιασμένης εποχής μας.

Κάθε μέρα βλέπουνε τα μάτια μέσα στους δρόμους του νησιού,μαννάδες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά,χαριτωμένη στ΄αλήθεια εικόνα που σιγά λιγοστεύει αφού στα καινούργια ζευγάρια δυστυχώς τους φτάνει μόνο ένα παιδί ή και κοθόλου.

Όταν θε να πέσει η μέρα,στο φως τ΄Αποσπερίτη μαζεύονται τα παιδιά, ό λ α σ τ η φ ω λ ι ά, σαν τα πουλιά της άνοιξης κοντά στη μ ά ν ν α την ελπίδα,

ασφαλισμένα να ξαποστάσουν για τ΄αλλο πρωϊνό της χαράς μιας χρυσοπόρφυρης ανατολής.

Η Κυρά της οικογένειας, αντάμα με το σύντροφό της, κτίζουνε με κόπους και μόχθους της αγωνίας τα χρόνια τους καινούργιους ανθρώπους,εκείνους που αύριο θε να γίνουνε κύταρα και αξίες της δικιάς τους κοινωνίας οι κυβερνήτες, με την ελπίδα πως έχουμε φροντίσει για αυτό όλοι εμείς και οι θεσμοί μας.

Π α ρ ι α ν ό κο ρ ί τ σ ι,σύ που δεν είσαι ακόμα μάννα σκέψου σωστα πως μια μέρα θα φτάσης στην αγιασμένη μεγάλη αυτή στιγμή..Ετοιμάζου λοιπόν σιγά-σιγά,ξέρω πολύ καλά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις ενάντια σ΄ενα κατεστημένο γεμάτο με τ α μ π ο ύ και αδιαφορία.

Σε θέλουνε,παιχνίδι,μπιμπελό,στολισμένη φρεγάτα, ν΄αρμενίζεις δίχως τιμόνι που τ΄ορίζεις εσύ.

Μα τάχα δεν είναι αστείο μια αυριανή μάννα,-πες μια νεροπηγή,- να στερέψει χωρίς να ποτίσει να θρέψει!! Πέταξε λοιπόν σαν αετός ψηλά και φτάσε γοργά στα κορφοβούνια της νεανικιάς ορμής σου,μίλησε άν μπορείς με την ψυχή σου και νοίωσε περηφάνεια και χαρά γ ε ν ν ή θ η κ ε ς γ υ ν α ί κ α και χορηγός της ζωής, ευλογημένη συνέχεια της πρωτόπλαστης απο την πλευρά του Αδάμ Εύας.

Μάννα του σήμερα..Δεν έχει καμμιά σημασία που βρίσκεσαι εδώ στο νησί,άν κατοικείς στα βουνά του, άν οργώνης τα χωράφια του,άν ίσως και μαζεύης δίχτυα στα ψαρολίμανά του και ζείς όλες τις αγωνίες των καιρών της εποχής μας που δίχνει ανισόροπη.

Καθένας μας, τούτες τις έστω πονηρές στιγμές, ξεπερνά τις θύμησες με δάκρυ χαρμολύπης γιατί μονάχα στη λέξη Μ ά ν ν α,η καρδιά δεν κρύβεται

αλλά γ ρ ο ι κ ά φώς της Ανάστασης πέραν Γολγοθά τάφου και αγωνίας.

Τότε φίλες και φίλοι γεννιούμαστε απο την αρχή και δίκαια, τα τόσα χαμένα στ΄αγιασμένο τ΄ονομα είναι

καταδικά μας,δώρα εύνοιας και αγάπης Ε κ ε ί ν ο υ δεχτηκά να το κάνει ανθρώπινα δικό Του στο πρόσω-πο μιας ταπεινότατης γυναίκας που οι Χριστιανοί την λέμε Π α ν α γ ί α και όλες οι άλλες γυναίκες ΜΑΝΝΑ!