Η οικονομική κρίση στο νησί και εμείς

Τώρα η κρίση έχει περάσει την πόρτα μας και έχει καθίσει για καλά μέσα στο σπίτι μας. Όμως μερικοί από τους συμπολίτες μας φαίνεται ότι δεν την έχουν καταλάβει ακόμα ή θα έλεγα καλύτερα δεν την έχουν νιώσει. Γιατί πρέπει κανείς να νιώσει την έλλειψη για να κατανοήσει το πρόβλημα . Γι αυτό εξακολουθούμε να βλέπουμε φαινόμενα σπατάλης σε γάμους και σε άλλες εκδηλώσεις και εμφανίσεις. τα οποία μπορεί να μην τα συνειδητοποιούν αυτοί που τα προκαλούν αλλά κάνουν εντύπωση στον υπόλοιπο κόσμο.
Βέβαια, πρέπει να παραδεχθούμε ότι υπάρχουν επαγγέλματα που δεν έχουν θιγεί πολύ από την κρίση για διάφορους λόγους και επόμενο είναι όσοι ασχολούνται με αυτά να ζουν σε κάπως διαφορετικό κόσμο από τους υπόλοιπους πολίτες. Ίσως πάλι αυτοί οι πολίτες να τα έχουν κονομήσει από παλιά, που δεν είναι κακό, και τώρα τρώνε από τα έτοιμα. Καλό θα κάνουμε όμως όλοι μας να μην προκαλούμε.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι εξαιτίας της κρίσης θα ντυθούμε στα μαύρα. Τουναντίον θα φορέσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για να την αντιμετωπίσουμε . Σαν λαός έχουμε τη δύναμη να ξεπερνάμε δύσκολες καταστάσεις, αρκεί στον αγώνα επάνω και στο βωμό της επιβίωσης να μην θυσιάσουμε τις παραδόσεις μας, το περιβάλλον μας, τον πολιτισμό μας. Οι έχοντες να βοηθούν τους μη έχοντες. Οι κατέχοντες γνώση να την μοιράζονται. Και όσοι είναι σοφοί να το δείξουν τώρα με τις πρωτοβουλίες τους και τις ιδέες τους οι οποίες πρέπει να είναι εφαρμόσιμες και να μην είναι στη σφαίρα του ιδεατού.

Οι δε ασχολούμενοι με τα πολιτικά, είτε είναι πολιτικοί είτε ακολουθουν ιδεολογικά κάποιο κόμμα, καλό θα κάνουν να αφήσουν πίσω τις οδηγίες και τις γραμμές των κομμάτων που υπηρετούν ή γουστάρουν και να επικεντρώσουν την προσοχή τους στο συμφέρον του νησιού. Είναι φοβερό πράγμα σε στιγμές κρίσης σε ένα μικρό νησί να αναλώνονται ώρες συζητήσεων όχι για την ουσία ενός θέματος αλλά γιατί αυτό το θέμα δεν ταιριάζει με κάποιες γραμμές, υποσχέσεις, δεσμεύσεις και δεν ξέρω τι άλλο. Άσε πάλι τα χρώματα και τα σύμβολα που δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να θυμίζουν στον κόσμο τις θεωρίες τους που δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με τα ενδιαφέροντα του νησιού. Τουναντίον, μας χωρίζουν και μας τοποθετούν εξ ορισμού τον ένα απέναντι στον άλλο.

Φίλοι μου είμαστε σε περίοδο κρίσης και καλό είναι να ανασκουμπωθούμε προτού τα προβλήματα μεγαλώσουν. Τα συσσίτια και η βοήθεια στους συνανθρώπους μας είναι θεάρεστο έργο αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα και να μην επαναπαυόμαστε στο ότι επειδή φροντίζουμε κάπως τους αναξιοπαθούντες κάναμε το καθήκον μας απέναντι στο νησί. Η φτώχεια και η ανέχεια είναι σύμπτωμα της κρίσης η οποία αντιμετωπίζεται και θεραπεύεται με άλλα μέσα για τα οποία θα έχω την ευκαιρία να αναλύσω άλλη φορά. Και μέχρι τότε διαβάστε τους παρακάτω στίχους:.

Κάποιος φύτευε πατάτες.
Ένας άλλος
εκεί που φύτευε τις πατάτες
φύτεψε και λίγα λουλούδια.

Τον ρώτησαν:
Γιατί φυτεύεις λουλούδια,
εμείς πεινάμε.

Τους απάντησε:
Φυτεύω τα λουλούδια
για να μου φτιάξουν τη διάθεση
να φυτεύω πατάτες.

Δημήτρης Καλανδράνης