Κυριολεξίες της αλήθειας

Τουτέστιν: Ο Κυβερνήτης ενός Λαού πρέπει νάχει πάντα στο νού του τρία πράγματα: Πρώτον: Ότι κυβερνάει ανθρώπους. Δεύτερον: Ότι πρέπει να τους κυβερνάει σύμφωνα με τους νόμους.
 Και τρίτον: Ότι δεν πρόκειται να κυβερνάει για πάντα.

«Τσουνάμι», γεγονότων μεγίστων αυτό που μας συμβαίνει το διήμερο  ( 6 & 7 )  μηνός Νοεμβρίου ενεστώτος έτους, στην Πατρίδα. Από, τη μια μεριά οι παράλογες απαιτήσεις των εκπροσώπων της «τρόϊκας»  δηλαδή των αξιοτίμων, δανειστών μας.

Aπό, την άλλη η είσοδος των Μ.Α.Τ στις κτιριακές, εγκαταστάσεις της Ε.Ρ.Τ που τελούσε για ( πέντε ) σχεδόν μήνες «υπό κατάληψη» των εργαζομένων  απολυμένων – υπαλλήλων, της επιχείρησης.                
Μας, είναι βεβαίως γνωστό «ημών» όλων των φορολογουμένων πολιτών το «κοστολόγιο» της λειτουργίας του φορέα & κυρίως στοχευμένων «παχουλών», μσθολογίων, ( ημετέρων ).      Οζούσης, ιδαιτέρως σε σημείο πρόκλησης του δημοσίου «αισθήματος» της κοινής γνώμης περί   του, δικαίου ισονομίας.

Αυτά, αν κανείς πιστέψει τα λεγόμενα καθημερινά «μίντια» της ενημέρωσης ηλεκτρονικής & εντύπης, μορφής. Επιβάλουν, άμεση νομική «διερεύνηση» ώστε ν΄ αποφεύγωνται «σκιές» ή υποψίες απάξιες  σε βάρος της «συνοχής», κράτους – κοινωνίας.

Η Αξιωματική, Αντιπολίτευση έχουσα κατά πάντα  δικαίωμα «ευθύνης» προστασίας από το σύνταγμα των θεσμών της δημοκρατίας προχώρησε «ορθά» σε πολιτική καθαρή, πράξη αντίδρασης.

Η πρόταση, «Μομφής» ένάντια στην Κυβέρνηση έχει κατά πάντα υπόψη της ( μορφή ) ενός σ΄όλα ανοικτού, διαλόγου.
Πώς, διαφορετικά συμπολίτες θα μας δοθεί η ευκαιρία να λέμε στο κοινοβούλιο ήρεμοι κατά πάντα «επιτέλους», την αλήθεια;
Μήπως, δεν το ξέρουμε απαξάπαντες οι έλληνες σε τι δύσκολη θέση βρισκόμαστε, όλοι μας;                     
Ποια ήταν, τα λάθη του παρελθόντος αλλά «κύρια» & του πρόσφατου, παρόντος;

Περίμενα, & ασφαλώς περιμέναμε όλοι μέσα στη προχωρημένη νύχτα, ν΄ακούσουμε. ( Όμως κύρια ),  να δούμε πολιτικούς ύψους & ήθους να ζητούν ένα έστω «συγνώμη» σε μας τους «πολίτες» που ξανά γίναμε "ραγιάδες"  (διαχρονικότητας) έξ αιτίας των ιδίων & της άλλογης, πολιτικής τους.

Τέτοιες μέρες, τέτοιες ώρες, τέτοιες βδομάδες, τέτοιες ντροπές, κοινοβουλευτικού λαϊκισμού;         
Προς τι, τα χαχανίσματα & οι ειρωνείες έκφρασης μέσα μάλιστα στο ναό, της Δημοκρατίας;

Τελικά, δεν γνωρίζετε πως εκάστη ή έκαστος εξ ημών ιερουργεί λόγο «αληθείας» υπερασπιζόμενος αξιών υπερτάτων θεσμών & νόμων, της Πατρίδας; «Ενώπιοι», μάλιστα θέασης του κυριάρχου λαού που «αποσβωλομένος» έβλεπε με θλίψη & οργή, τους εκπροσώπους του «κοινώς». χειροκροτούντες, την ομάδα, & τον αρχηγό.

H εντιμότατη, άραγε «ευθύνη» εκείνη που δίνει δικαίωμα ανάτασης στα κοινοβουλευτικά γενικά «δρώμενα» δεν σας οδηγεί στο πρακτέο κατά τα πάντα, έργου & λόγου;

Σκοπεύοντας, οδώντας σε λύσεις «ορθοτομούντες» τις απόψεις των δόλιων ψηφοφόρων  που φυσικά θυμάστε κάθε, παραμονή εκλογών.

Αφήστε λοιπόν, εγωϊσμούς και φλάμπουρα καθώς όλα αυτά είναι ανωφελή & μάταια παραχωρούντες «ευπρεπή διάλογο» απλότητας με χαρά μεγάλη υπηρετούντες έτσι πανάξια, έλλήνων το λαό. Δεν μας, αρμόζουν λοιπόν τα χρώματα αλλά ούτε τα «χαρακώματα»  όταν υπηρετούμε τις μεγάλες «ιδέες» αυτό το μοναδικό αύριο για την Ελλάδα & την Ευρώπη όλων των λαών, που την κατοικούν. Αρμενίζουμε, στα δικά μας τα νερά  σ΄αυτά της αλμύρας που μυροδοκοπούν αενάως «μύρα» τα΄αγιασμένα μιας «Παναγιάς»  κοπελούδας  βγαλμένης από την εικόνα Της στο ξωκκλήσι της, απέναντης ακρογιαλιάς.

Φωτός θείου, του υπερθέου Σύμπαντος Κόσμου η ωραιότητα υμνωδούντες τις «παραδόσεις» τους έθνους διάγοντες βίον Ελευθερίας «χαρωπό» της Αναστάσεως, απαύγασμα.

Δεν είμαστε, ονειροπόλοι «αεροβάμονες» ούτε όμως «μπιλιάρδο» των «τροϊκανών», αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, Αντώνη  Σαμαρά. Αλλά ούτε, οι φακαδόροι περιπαίχτες «λιδόρου» συστημάτος η απαρχή αγαπητέ μας, Αλέξη Τσίπρα.

Πιστεύουμε, απόλυτα στην Δημοκρατία & είμαστε ασφαλείς κάτω από τη σκέπη της, υπολογίζοντας.  Την, προσφορά γενικά ολόκληρου του «υγϊούς» πολιτικού «φάσματος» της χώρας στο ύψος, των περιστάσεων. Υπάρχει, μήπως έστω ένας «κάποιος» αναμεσά μας που να μην θέλει το κοινοβουλευτικό «ανέφελο» βίο & νάναι, Έλληνας – Ελληνίδα;

ΟΧΙ βέβαια, εκτός εκείνων των «μηδισάντων» ανά καιρους & χρόνους ελαχιστοτάτων, ευτυχώς. Ανατρέχοντες, στην ιστορία μας & τους αγώνες ταδιδεύουμε στο χρόνο «μνημονεύοντες» διαρκώς     Γιάννη Μακρυγιάννης, & Διονύσιο Σολωμό.

Αν θέλεις, να φτάσεις κάπου θα πρέπει είτε να πας πίσω να σπρώξεις είτε να πας μπρός, να τραβήξεις.    Αν στέκεις στην άκρη δε πρόκειται να πας πουθενά.

ΟΝΕΙΡΟ μας..΄Ισχυρό Κράτος & εντελώς ανίσχυρες ομάδες, συμφερόντων. Απλά, τα πράγματα όταν το θελήσουμε από ψυχής, & καρδιά.

Τι θα, λέγατε εντιμότατοι «κοινοβουλευτικοί» άρχοντες στη παρακάτω, πρότασή μας;  Ισχύει, τόσο για την Κεντρική όσο & την Εξουσία κάθε μορφής ή είδους, της Περιφέρειας.

«Η ΕΥΝΟΙΑ, προς τις ομάδες πολιτών, από την οποία κερδίζουν οι ψηφοφόροι αλλά ακόμα & οι αντίπαλοι των πολιτικών που θεσμοθετούν, δεν έχει σχέση με το, ΑΤΟΜΙΚΟ ρουσφέτι».

Να περιμένω «αρμοδίως» την  απάντηση; Ειλικρινά, θα είναι ένα «τέστ» το κατά πόσο  λειτουργούν  άψογα «θεσμοί» ή υπεύθυνα πρόσωπα προβληματισμού, της εξουσίας.