Πάνω της οι Κυκλαδίτες δημιούργησαν διαχρονικά, ανθρωπογενή έργα από υλικά που τους πρόσφερε αυτούσια η ίδια η φύση. Με σοφία και σύνεση, αρκέστηκαν σε όσα η γη τους έδινε για να καλύψουν λιτές βιοτικές ανάγκες σε μια θαυμαστή σχέση αρμονικής συμβίωσης με το φυσικό περιβάλλον και τα πλάσματά του που αποτελούσαν μέρος του καθημερινού τους περίγυρου. Μέρος της ίδιας της ζωής τους σε όλες της τις εκφάνσεις.
Η Κυκλαδίτικη ύπαιθρος ακόμα και στις μέρες μας, βρίθει από ανθρωπογενή απομεινάρια της αγροτικής ζωής του παρελθόντος.
Ειδικότερα η γη της τηνιακής υπαίθρου είναι στο σύνολό της σχεδόν, σπαρμένη από έργα της αγροτικής κληρονομιάς του τόπου, ζωντανά στο παρόν.
Τέτοια είναι τα λιθόκτιστα μικρά καταλύματα των χιλιάδων αιγοπροβάτων που ζουν ελεύθερα στην φύση, τα οποία στο τηνιακό γλωσσικό ιδίωμα ονομάζονται κελιά. Χτισμένα με την τεχνική της ξερολιθιάς, αποτελούν ταπεινές πέτρινες κατασκευές προσαρμοσμένες στο περιβάλλον, χαμηλού συνήθως ύψους, οι οποίες χρησιμεύουν για ξεκούραση των ζώων και την προστασία τους απέναντι σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες. 
Επίκεντρο της αλλοτινής ποιμενικής ζωής, τα κελιά, αποτελούν αναπόσπαστη εικόνα της υπαίθρου της Τήνου. Κατάλοιπο του αγροτικού πολιτισμού της αλλά και ζωντανό στο σήμερα δημιούργημα το οποίο εξακολουθεί να αποτελεί ενδιαίτημα για το πλήθος των αιγοπροβάτων που διαβιούν στο νησί.
Στην Τήνο όμως υπάρχουν και μικρά θαύματα μιας εκπληκτικής λαϊκής αρχιτεκτονικής παράδοσης τα οποία εγκιβωτίζουν τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες των δημιουργών τους και στέκουν ακλόνητα εδώ και αιώνες αποτελώντας πια, μοναδικά παγκοσμίως μνημεία του αξιοθαύμαστου λαϊκού πολιτισμού του νησιού. 
Πρόκειται για τους περιστερώνες. Εξακόσιοι περίπου ορθώνονται σήμερα στο τηνιακό τοπίο και κανείς τους δεν είναι όμοιος με κανέναν άλλο! Διώροφοι, εντυπωσιακοί, περίτεχνοι, γεμάτοι με διακοσμητικά σχήματα και πολύπλοκα σχέδια στην όψη, στέγαζαν δεκάδες ζευγάρια περιστεριών στο παρελθόν, όταν η συνήθεια της εκτροφής τους ήρθε στην Τήνο μαζί με τους Ενετούς το 13ο αιώνα.
Χτισμένοι σε ανοιχτά απάνεμα σημεία, κοντά σε πηγές και σε κτήματα για να μπορούν οι φτερωτοί «ένοικοί» τους να βρίσκουν νερό, τροφή και ανοιχτό ορίζοντα, έγιναν καμβάς εκδίπλωσης της καλλιτεχνικής φαντασίας των λαϊκών μαστόρων που στα ανοίγματα της όψης τους, που προορίζονταν για φωλιές των περιστεριών, δημιούργησαν από σχιστόλιθο της περιοχής δαντελωτά «κεντήματα».
Με ανεξάντλητους σχεδόν συνδυασμούς γεωμετρικών μοτίβων, σχημάτισαν πλούσιες συνθέσεις, αρμονικά δεμένες και συμμετρικές, κοσμώντας έτσι όμορφα τα ιδιαίτερα αυτά αρχιτεκτονήματα που θυμίζουν μικρούς πύργους και «ξεφυτρώνουν» αναπάντεχα στο τοπίο της τηνιακής γης, προκαλώντας το θαυμασμό και την έκπληξη του επισκέπτη!
Τα εντυπωσιακά αυτά έργα της λαϊκής τηνιακής κληρονομιάς που διασώζονται στο σήμερα, μαρτυρούν ότι κάποτε οι ανάγκες επιβίωσης των νησιωτών «συνομιλούσαν» με τη διάθεση της καλλιτεχνικής τους έκφρασης. Και η διάθεση αυτή άφησε βαθιά το αποτύπωμά της στην Τήνο σε έργα αριστουργηματικής πνοής που καθρεφτίζουν απόλυτα τις αυθεντικότερες αισθητικές αναζητήσεις των απλών ανθρώπων του τόπου. Ενός τόπου με μεγάλη παράδοση στην Τέχνη η αγάπη για την οποία αντανακλάται ακόμα και στα πιο ταπεινά καλλιτεχνήματα, ακόμα και σε εκείνα που ορίζονταν από τη χρεία μια απλής ζωής…
