Τα σπουδαιότατα αρχαιολογικά μνημεία του αρχαίου νεκροταφείου της Παροικίας βρίσκονται ημιβυθισμένα σε στάσιμα, δύσοσμα νερά. Λιμνάζουν κυριολεκτικά εγκαταλειμμένα, κραυγάζοντας το μέγεθος της αδιαφορίας, της ασέβειας και της αναλγησίας των καθ΄ ύλην αρμόδιων, όλων μας, μπροστά σε έναν αρχαιολογικό θησαυρό από τους σπουδαιότερους στις Κυκλάδες με στοιχεία μοναδικότητας για τον χώρο του Αιγαίου.
Το αρχαίο κοιμητήριο της Παροικίας που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη κατά τη δεκαετία του 1980, βρισκόταν εν χρήσει από τον 8ο π.Χ μέχρι τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Περιλαμβάνει τάφους από διαφορετικές περιόδους και διαφορετικών ειδών, με σπουδαιότατο εύρημα το «πολύανδρο», δηλαδή ομαδικό τάφο της γεωμετρικής περιόδου που είναι και ο μοναδικός που έχει βρεθεί στον Αιγαιακό χώρο.
Πολυσήμαντης ιστορικής αξίας, περιλαμβάνει τάφους πολεμιστών και αγγεία με σκηνές μάχης που αποτελούν μοναδικά έως σήμερα δείγματα στον κυκλαδικό χώρο και μαρτυρούν την εικόνα της κοινωνικής οργάνωσης του νησιού σε μια τόσο πρώιμη εποχή.
Πέρα όμως από την όποια ευαισθησία με την οποία θα οφείλαμε όλοι να αντιμετωπίζαμε τα κληροδοτήματα του αρχαίου πολιτισμού μας, το αποτρόπαιο θέαμα καταστροφής που αντικρίζουμε στο αρχαίο νεκροταφείο αγγίζει όλους μας - αρχαιολάτρες και μη - καθώς σχετίζεται με το τουριστικό προϊόν τους νησιού μας.
Γιατί δεν χρειαζόμαστε μόνο έργα υποδομής για να ανακάμψει τουριστικά η Πάρος. Ακόμη και αν είχαμε σήμερα σύγχρονα έργα υποδομής έτοιμα, έστω και αν υψηλού βαλαντίου και μορφωτικού επιπέδου τουρίστες έφθαναν στο νησί, ποια εικόνα θα αντίκριζαν στο παραλιακό μέτωπο της Παροικίας με αρχαιολογικό ενδιαφέρον;
Ένα λιμνάζον, βυθισμένο σε βούρκο αρχαίο νεκροταφείο που παρά τη σπουδαιότητά του έχει υποστεί κάκιστη μεταχείριση από εμάς. Θα έρχονταν ξανά οι τουρίστες στην Πάρο, ή θα διαφήμιζαν στις χώρες τους τούς αρχαιολογικούς θησαυρούς της Πάρου που εμείς σήμερα μεταχειριζόμαστε με βαναυσότητα και αδιαφορία;
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν ως νησί θα δημιουργήσουμε τις υποδομές για την έλευση των τουριστών. Το ζήτημα είναι πρωτίστως, τι κάνουμε για να έρθει, να μείνει και να ξανάρθει ο τουρίστας, κάνοντας τις εντυπώσεις του ζωντανή διαφήμιση.
Το αποκρουστικό θέαμα του αρχαίου νεκροταφείου της Παροικίας μας αφορά όλους. Αφορά τους περίοικους που διαμαρτύρονται για τα κουνούπια και τη δυσοσμία των στάσιμων νερών που παραπέμπουν σε έλος, αφορά άπαντες τους αρμόδιους για το ζήτημα, αφορά όμως πάνω από όλα τη στάθμη πολιτισμικής αγωγής που φέρουμε ως πολίτες της Πάρου και κατ΄επέκταση το τουριστικό μέλλον που θέλουμε για τον τόπο μας.
Τα σύγχρονα έργα υποδομής στα οποία προσβλέπουμε ως κοινωνία για να αναβαθμίσουμε την τουριστική πρόσβαση στο νησί μας είναι βεβαίως απαραίτητα. Περισσότερο όμως αναγκαίο, επιτακτικά αναγκαίο, είναι να αναβαθμίσουμε κυρίως την καθημερινότητά μας και ότι αυτή περιλαμβάνει.
Να μην ανεχόμαστε να βλέπουμε εικόνες ντροπής στην καρδιά της παριανής πρωτεύουσας, γιατί αν εμείς τυχαίνει να μην ανήκουμε στους λάτρεις του αρχαίου πολιτισμού του τόπου μας για διάφορους λόγους, οι τουρίστες που διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να επισκεφθούν την Ελλάδα, και δη τα κυκλαδονήσια που συνεισέφεραν στο αρχαίο πολιτισμικό θαύμα χιλιάδες χρόνια πριν, έχουν οξυμμένες τις αισθήσεις τους για να μάθουν και κυρίως να δουν και να θαυμάσουν τα κληροδοτήματά του.
Οι κακές τους εντυπώσεις από το νησί και κυρίως η κακομεταχείριση των μνημείων για χάρη των οποίων μας επισκέφθηκαν αποτελούν τη χειρότερη, διαρκή, ανεξίτηλη και ντροπιαστικότερη δυσφήμιση για τον τόπο μας.
Μια δυσφήμιση που προκαλείται δυστυχώς από εμάς, με αποδέκτη τους τουρίστες. Τους καλύτερους δηλαδή πρεσβευτές για την μελλοντική μας στέρεα και συνεχή τουριστική ανάπτυξη και ευημερία.
