Επιφαινόμενης, διότι ο χώρος του διαδικτύου δεν είναι ασύδοτος. Διέπεται από κανόνες που ορίζουν μια ουσιώδη διάκριση μεταξύ ηλεκτρονικών διαύλων επικοινωνίας και ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τα τελευταία, αποτελούν νόμιμες επιχειρήσεις που υπόκεινται στον έλεγχο της πολιτείας σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία (Νόμος 4339/2015 ΦΕΚ Α΄133, Άρθρα 52,53 και 54 Μητρώο Επιχειρήσεων Ηλεκτρονικών Μέσων Ενημέρωσης).
Συνεπώς, «αναφυόμενοι» ιστότοποι οι οποίοι τον τελευταίο καιρό διακινούν αφειδώς τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις τους επιχειρώντας να προσελκύσουν «υλικό» προς δημοσίευση, παραπλανούν τους χρήστες του διαδικτύου που δεν είναι εξοικειωμένοι με την προαναφερθείσα διάκριση μεταξύ ηλεκτρονικών διαύλων επικοινωνίας και ηλεκτρονικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Αμφίβολης σκοπιμότητας μέχρι στιγμής, οι συγκεκριμένες ευγενών προθέσεων όπως διατείνονται «προσκλήσεις», ενδεχομένως να υποκρύπτουν βαθύτερα κίνητρα. Για το λόγο αυτό οι χρήστες του διαδικτύου, είτε ως άτομα, είτε ως νομικά πρόσωπα, θα πρέπει να είναι επιφυλακτικοί. Η στρεβλή «λογική» του «όσο σε πιο πολλούς το αποστείλουμε, τόσο περισσότεροι θα το αναρτήσουν», δηλαδή η ανεξέλεγκτη και αφειδής αποστολή υλικού προς ανάρτηση διέπεται από έννομο φραγμό θεσπισμένο από την ίδια την πολιτεία. Και αυτό συμβαίνει διότι κατά την πολιτεία προκαλείται αθέμιτος ανταγωνισμός και υπάρχουν στρεβλώσεις στο πεδίο της ενημέρωσης όταν δίαυλοι επικοινωνία και μέσα ενημέρωσης εξομοιώνονται παράνομα στην πράξη. Τότε καταστρατηγείται το δημοκρατικό δικαίωμα πρόσβασης του πολίτη στην αξιόπιστη είδηση και τίθενται ζητήματα ηθικής τάξης και δημοκρατικής νομιμότητας.
Ο διαδικτυακός χώρος μπορεί να φαντάζει αχανής και απόλυτα ελεύθερος. Η πραγματικότητα ωστόσο είναι πολύ διαφορετική. Διέπεται από νομικούς κανόνες. Και ο κίνδυνος για τον πολίτη είναι να εκλάβει το οποιοδήποτε ηλεκτρονικό βήμα διακίνησης των πληροφοριών και ιδεών του ως αξιόπιστο ενημερωτικό μέσο. Κάτι που φυσικά δεν ισχύει…
