Κάθε χρόνο την ημέρα της γιορτής του αναρριχητές ανεβαίνουν με σκοινιά στο σπήλαιο που υπάρχει στο βράχο επάνω από το εκκλησάκι του Αγίου, μεταφέροντας μαντήλια (τάματα από πιστούς) και συγχρόνως κατεβάζουν τα μαντήλια της προηγούμενης χρονιάς που δίδονται για φυλακτά στους προσερχόμενους που τιμούν τον Αγιο.
Η ανάβαση του βράχου είναι μια προσπάθεια ιδιαίτερα δύσκολη και επικίνδυνη μιας και για να πραγματοποιηθεί απαιτούνται τεχνικές αναρρίχησης.
Η ιστορία πίσω από το έθιμο
Μύθοι και παραδόσεις πλέκονται στην ιστορία του που χάνεται στα χρόνια της τουρκοκρατίας με επικρατέστερη εκδοχή τη λαϊκή παράδοση να μιλά για μια Τουρκάλα που προσευχήθηκε στον Άγιο να κάνει καλά τον άντρα της, ο οποίος ενώ έκοβε ξύλα κάτω από το μοναστήρι του Αγίου, έπεσε λιπόθυμος.
Ο άντρας σηκώθηκε εντελώς καλά και η Τουρκάλα για να ευχαριστήσει τον Άγιο πρόσφερε το μαντήλι της.
Επίσης μια άλλη εκδοχή του θρύλου θέλει τη γυναίκα του Τούρκου αξιωματούχου να δένει την πληγή του στο πόδι από το τσεκούρι με την μαντήλα της τάζοντάς την στον Άγιο Γεώργιο.
Το παράδειγμα αυτό το ακολούθησαν και οι χριστιανοί και έτσι πέρασε από γενιά σε γενιά φτάνοντας μέχρι σήμερα…».
Από τότε η μονή ονομάστηκε Άγιος Γεώργιος Μανδηλάς.
Δείτε φωτογραφίες
