Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στην πρόθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για αναμόρφωση του προϋπολογισμού, τονίζοντας:
«Τα χρηματοδοτικά εργαλεία της Ε.Ε θα αναμορφωθούν και θα συγκεντρωθούν σε 27 “εθνικά σχέδια”, ένα για κάθε κράτος μέλος. Με αυτόν τον τρόπο θα καταργηθούν περίπου 500 μικρότερες χρηματοδοτικές γραμμές. Με δεδομένο ότι τα 200 δις δεν είναι νέοι πόροι και λεφτόδεντρα δεν υπάρχουν, προφανώς, θα αφαιρεθούν κονδύλια από την Κοινή Αγροτική Πολιτική και τα έργα σύγκλισης μέσω ΕΣΠΑ. Πως ακριβώς, θα αναπτυχθεί λοιπόν, περαιτέρω και θα εκσυγχρονιστεί η αγροτική οικονομία της Ευρώπης και ειδικά του ευρωπαϊκού Νότου; Και πως θα επιτευχθεί η περαιτέρω σύγκλιση ή μάλλον η ανάσχεση της απόκλισης μεταξύ Βορρά και Νότου εντός Ε.Ε., ειδικά μετά την μεγάλη οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας; Τι θα συμβεί με την συνέχεια του ερευνητικού πυλώνα Horizon Europe των 96 δις, εκεί δηλαδή όπου στηρίζεται κάθε δυναμική παραγωγική οικονομία;».
Στο πλαίσιο αυτό, αναφέρει την παρέμβαση του Μάριο Ντράγκι τον Σεπτέμβριο του 2024, ο οποίος μίλησε ανοιχτά για την υστέρηση της ευρωπαϊκής οικονομίας έναντι ΗΠΑ και Κίνας. «Ο Μάριο Ντράγκι έδειξε τον ελέφαντα στο δωμάτιο, κατονομάζοντας τις βασικές αιτίες αυτής της υστέρησης: υπερβολική γραφειοκρατία, ελλιπής χρηματοδότηση, χαμηλές ψηφιακές δεξιότητες του ανθρώπινου δυναμικού. Εκτιμώ ότι αν προσέθετε τον παράγοντα “στιβαρή πολιτική ηγεσία” θα περιέγραφε πλήρως το πρόβλημα.».
Αναφερθείς στην αυξανόμενη αποστασιοποίηση των κοινωνιών από το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, υπογραμμίζει: «Οι κοινωνίες των κρατών μελών αντιδρούν ολοένα και πιο “αντισυστημικά”. Σε κάθε κάλπη, η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι λαοί εκφράζουν “αντί-θέσεις” προς το σύστημα, εθνικό και υπερεθνικό» σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Σε αντίθεση με την κρατούσα άποψη στα “διευθυντήρια”, όχι, οι χώρες δεν είναι εταιρείες και οι πολίτες δεν είναι υπάλληλοι. Αντίθετα βιώνουν καθημερινά την διεύρυνση των οικονομικών και κοινωνικών ανισοτήτων, την κάθετη αύξηση του κόστους ζωής και την καθήλωση του εισοδήματός τους, την ανασφάλεια στην καθημερινότητα κλπ.».
Και ολοκληρώνει το άρθρο του με την επισήμανση:
«Η άρνηση της πραγματικότητας που βιώνουν οι πολίτες ή ακόμη χειρότερα, η ωραιοποίησή της με μισές αλήθειες και παράλληλη δαιμονοποίηση με την ταμπέλα του “λαϊκισμού”, μόνον ζημιά προκαλεί στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Πρέπει να αποδεχτούμε την αλήθεια για το πού αποτύχαμε, ακόμη κι αν μας εξοργίσει, ώστε να σωθούμε.».
