Αυτό ηταν το βασικό ερώτημα της σημερινής μας γιορτής. Το 1821 οι Έλληνες πολέμησαν για την ελευθερία τους.Σήμερα, βλέπουμε πως ο αγώνας συνεχίζεται. Δεν πολεμάμε με σπαθιά και ντουφέκια, μα με την φωνή της δικαιοσύνης και της ισότητας. Πολεμάμε για να σπάσετε τις αλυσίδες της αδικίας, για να χτίσουμε μια κοινωνία όπου κάθε άνθρωπος θα έχει ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες.
Σήμερα οι νέοι μας αγωνίζονται με την ίδια αποφασιστικότητα και το ίδιο πάθος για διαφορετικά ιδανικά. Γιατί μόνο έτσι, θα μπορέσουν να χτίσουν μια Ελλάδα αντάξια των ονείρων τους, μια Ελλάδα που θα στέκεται περήφανη και ελεύθερη, για πάντα.
Με βαση τα παραπάνω δημιουργήθηκε στο αμφιθέτρο του σχολείου μας μια γιορτη που τα περιείχε όλα, αφηγήσεις, ποιήματα και χορευτικά με παραδοσιακά μουσικά όργανα την τσαμπούνα και το τουμπάκι, τονίζοντας σε όλους μας την σημασία της ελευθεριάς και της ενότητας.
