Η παραδοσιακή πρακτική κατασκευής λίθινων αναβαθμών σε ρέματα εφήμερης ροής, ως πράσινης υποδομής για την μείωση του κινδύνου πλημμύρας και ξηρασίας, τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα και την ενίσχυση της βιοποικιλότητας αναβιώνει με επιτυχία στα νησιά. Όχι ότι σταμάτησε ποτέ.
Η τεχνική των λίθινων αναβαθμών χρησιμοποιείται στην περιοχή του Αιγαίου από την αρχαιότητα. Πρίν από τουλάχιστον 3.500 εφαρμοζόταν στην Κρήτη, όπως εξηγεί ο Φανίκος Σακελλαράκης συντονιστής δράσεων προστασίας περιβάλλοντος Medina και βοηθούσε τους καλλιεργητές να διαφυλάξουν τις περιοχές από ξαφνικές πλημμύρες, αλλά και να εκμεταλλευτούν το νερό που ήταν δυσεύρετο, ειδικά τα καλοκαίρια.
Μέσα από τα λίθινα αναχώματα το νερό σπάνιο και πολύτιμο τα τελευταία χρόνια καταλήγει στο έδαφος και περνά στον υδροφόρο ορίζοντα. Έτσι, προστατεύεται το φυτικό κεφάλαιο και διασφαλίζεται η επιβίωση των οικισμών.
Από τα Κήθυρα στην Πάρο και στην Σίφνο οι αναβαθμοί υψώνονται ως ανάχωμα στην λειψυδρία, την ανομβρία και την ξηρασία, που αλλάζουν το μεσογειακό τοπίο με την κλιματική αλλαγή. Στην νέα πραγματικότητα μία ευρεία εφαρμογή της πρακτικής των λίθινων αναβαθμών σε εφήμερα ρέματα άνυδρων περιοχών της χώρας ίσως δώσει παράταση ζωής σε καλλιέργειες, ανθρώπους, οικόσιτα και την πανίδα που κινδυνεύει.
