Τό μεγαλύτερο μέρος των κεκλιμένων εδαφών τών νησιών μας χωρίς να αποτελεί εξαίρεση η Πάρος , χωρίς ζωή.
Η γή τους ήταν αδύνατο νά καρπίσει. Ηταν κακοτράχαλη και άγονη. Το λίγο χώμα το παράσερνε το νερό της βροχής και το πήγαινε στην θάλασσα.
Οι πρόγονοι μας πολύ σοφά σκεπτόμενοι βαθμίδωσαν αυτή τη γή μέ ξηρολιθικούς αναλημματικούς τοίχους με πέτρα , που εβρίσκαν στο έδαφος.
Εκαναν αυτή τήν γή από άζωη - σε ζώσα. Οι μικρές στενόμακρες λωρίδες γίνανε καλλιεργούμενα χωράφια.
Κρατήθηκε το χώμα και τό νερό.Ανθισε ζωή φυτικη και ζωική.
Με διάφορους καλλιεργειτικούς τρόπους, ψυχανθή , κόπρισιμα, αμειψισπορα, έκαναν τόν τόπο εύφορο.
Δομήσανε το περιβάλλον με αυτά τα ταπεινά κτίσματα.
Με πολύ σοφία περισσότερη και από τήν επιστήμη, που δεν κατείχαν. Εβαλαν μια χωροτακτική σειρά στο τοπίο.
Καλλιτέχνησαν θαυματουργά και θαυμάσια. Αυτό το τοπίο καλούμαστε νά παραδώσουμε οσο γίνεται αμόλυντο στις επόμενες γενιές.
Εμεις με τις μικρές μας δυνάμεις θα αναστήσουμε κάποιες ξηρολιθιές.
Οσοι πιστοί προσέλθετε. Παριανοί και μή." (Αθανάσιος Πόραβος)
