Η αποφυγή του πρώτου κινδύνου δεν διασφαλίζει, αναγκαστικά, τον δεύτερο που, από ότι φαίνεται θα διαρκέσει περισσότερο από την πανδημία, αφού οι προοπτικές ανάκαμψης δεν διαφαίνονται πριν το 2023.
Ωστόσο, κατά ένα περίεργο λόγο, το ένα αποτελεί προϋπόθεση του δεύτερου. Αν δεν αποφύγουμε νέο κύμα κορωνοϊού είναι βέβαιο ότι θα χωθούμε ακόμα πιο βαθειά στην ύφεση. Και σε αυτή την περίπτωση, η καταστροφή θα είναι ολική.
Η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή, έδρασε με αποφασιστικά βήματα και αποσόβησε ως ένα βαθμό ένα μεγαλύτερο κακό, όπως συνέβη σε άλλες χώρες. Αυτό αναγνωρίσθηκε διεθνώς και αποτέλεσε και το βασικό συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας ως προς την τουριστική της προβολή. Το αν εφέτος θα διασωθεί – όσο διασωθεί – αυτός ο πολύτιμος για την εθνική οικονομία τομέας μετριάζοντας τις όποιες απώλειες, θα οφείλεται στο αίσθημα ασφάλειας που εξέπεμψε η χώρα.
Από εκεί και πέρα βέβαια, είναι γενική ομολογία ότι τα πράγματα άρχισαν να χαλαρώνουν. Πρώτα οι άνθρωποι που ξεμύτισαν από την καραντίνα με την πλασματική βεβαιότητα ότι ο κίνδυνος ξεπεράστηκε και δεύτερον το ίδιο το ιατρικό και επιστημονικό προσωπικό που είδε με «συμπάθεια» τα μέτρα χαλάρωσης. Να όμως ότι το κουδούνι του κινδύνου χτύπησε και πάλι. Ελπίζουμε να μείνει σε ήχο κουδουνιού και όχι καμπάνας για να μη χαθεί ότι έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. Και η ελπίδα αυτή βασίζεται στον καθένα από εμάς είτε είμαστε απλοί πολίτες είτε επαγγελματίες είτε και δημόσιοι λειτουργοί.
Δεν είναι πολύς καιρός, άλλωστε, που το παράδειγμα του Πόρου μας δίδαξε πόσο καταστροφική για ένα τόπο μπορεί να είναι ακόμα και η έλλειψη συντονισμού μεταξύ Αστυνομίας και Δήμου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόσφατη απόφαση για τον περιορισμό του χρόνου λειτουργίας των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος επιφέρει πλήγμα τόσο στις επιχειρήσεις που ήδη υπολειτουργούν με ελάχιστα έως μηδαμινά έσοδα όσο και στις ίδιες τις τοπικές οικονομίες γενικότερα αφού στερούν από νησιωτικούς , κυρίως προορισμούς , όπως η Πάρος ένα σημαντικό στοιχείο της τουριστικής τους ταυτότητας , όπως είναι η δυνατότητα για την καλώς εννοούμενη διασκέδαση και χαλάρωση, χωρίς φυσικά τις υπερβολές που έχουμε δει σε άλλες περιοχές.
Ωστόσο, καλούμαστε όλοι να αναλογιστούμε ποιο θα έπρεπε να είναι το επόμενο βήμα μετά την εξέλιξη των κρουσμάτων. Και επειδή, στη φάση που διανύουμε, ο στόχος είναι να περισώσουμε ότι μπορούμε από την εφετινή χρονιά ώστε την επόμενη να μπούμε σε διαδικασία ανασυγκρότησης ως χώρα, ως επιχειρήσεις και ως λαός, ας κοιτάξουμε λίγο στο μακρινό παρελθόν και ας θυμηθούμε το «μέτρον άριστον» των προγόνων μας.
Το δίλημμα λοιπόν να φορτσάρουμε τώρα ( και όποιον πάρει κυριολεκτικά ο Χάρος) για να βγάλουμε τη χασούρα των προηγούμενων μηνών δεν είναι απλά πλασματικό. Είναι και επικίνδυνο.
