Βρήκαν, λέει, ιδιωτικό χώρο, κανά δυο χιλιόμετρα από την Παροικιά, επί της οδού Παροικιάς – Λευκών, τον οποίο θα νοικιάσει ο Δήμος ώσπου το Ωδείο να οδεύσει προς την διάλυσή του. Διότι αυτό επιθυμεί ο Δήμος, κάτι που δεν πολυκρύβει εδώ που τα λέμε. Αντί να σεμνύνεται για έναν κορυφαίο ιστορικό θεσμό πολιτισμού, τον υπονομεύει. Αντί να τον υπηρετεί και να τον στηρίζει, τον υποβαθμίζει. Διότι χοντρή υποβάθμιση είναι η έξωση του Ωδείου από τον φυσικό του χώρο και η μεταστέγασή του στην επικίνδυνη «ερημιά» του αμαξωτού δρόμου. Ποιος θα στείλει το παιδί του εκεί πάνω;
Οι δημοτικοί άρχοντες δεν αντιλαμβάνονται, φαίνεται, ότι η θέση ενός σοβαρού σχολειού μουσικής είναι μέσα στον ιστό της πόλης.
Η επιθυμία μου είναι να με διαψεύσουν και να ανακαλέσουν την απόφασή τους της 15ης Ιουλίου. Θα είναι μια πράξη τιμής, που θα δηλώνει ότι δεν είναι τα πάντα χαμένα, τα πάντα ζήτημα χυδαίας συναλλαγής.
Νίκος Σαρρής
