Σε ξύλινο κάδο μικροαπορριμμάτων, σε πολυσύχναστο σημείο, πάνω ακριβώς στο καπάκι, τοποθέτησαν άγνωστοι μια τηλεόραση μεγάλων διαστάσεων θεωρώντας μάλλον τον μικρό κάδο… κατάλληλο χώρο για την απόρριψή της!
Δεν σοκάρει απλώς το μέγεθος του χονδροειδούς τρόπου με τον οποίο κάποιοι ασυνείδητοι ξεφορτώθηκαν ό,τι θεώρησαν άχρηστο, αλλά και το που το ξεφορτώθηκαν, σε κοινή θέα πάνω σε ένα εντελώς ακατάλληλο χώρο που προορίζεται για διαφορετική χρήση.
Για ποιες οικολογικές ευαισθησίες μπορεί κανείς να μιλήσει και δη, για μια άχρηστη συσκευή που θα έπρεπε να δοθεί για ανακύκλωση, όταν δεν υπάρχει η στοιχειώδης έστω αισθητική και περιβαλλοντική αγωγή που αποτελεί προϋπόθεση της οικολογικής ευαισθητοποίησης;
Είναι πολύ εύκολο και άκοπο για όλους μας να εξαπολύουμε μύδρους εναντίον της όποιας αρχής για το ζήτημα της ευπρέπειας του δημόσιου χώρου. Ενός χώρου ωστόσο που εμείς πολλές φορές μεταχειριζόμαστε κακοποιητικά εις βάρος της πρέπουσας εικόνας του.
Και το ζήτημα δεν είναι μόνο αισθητικό, είναι και ουσιαστικό, καθώς όσες προσπάθειες κι αν γίνουν σε επίπεδο πολιτείας, εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να προασπίζουμε το αγαθό της συμμόρφωσης με στοιχειώδεις κανόνες.
Ο δημόσιος χώρος ανήκει πρωτίστως στους πολίτες και οι ίδιοι έχουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την όποια κατάστασή του, την τάξη, την ευπρέπεια, ή την βάναυση και εξόφθαλμη κακοποίησή του με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία.
