Τα Κύματα Της Ζωή μας, είναι τα ταξίδια μας με λιμάνια Υποδοχής και Αποχωρισμού, αλλά το Σημείο Αναφοράς, πάντα ή σχεδόν πάντα είναι ένα Μοναδικό και Αέναο. Αυτο που μας χαρακτηρίζει από την Γέννηση μας, αλλά δεν θα ταυτίζεται με την αποδημία μας, Ξαφνική ή Προσδόκιμη....!
Κάπου Είχα Διαβάσει ότι, ο Άνθρωπος: "Επειδή ήξερε ότι, αν σωπάσουν οι άνθρωποι, θα βγάλουν κραυγή οι πέτρες, γιατί έδινε αξία στην καθεμία. Κι όταν τις έβαζε πάνω στο ξύλο δεν ήταν ποτέ δίχως λόγο. Άλλωστε έκανε το ίδιο με τις λέξεις μέσα στον Λόγο του" Οι Πέτρες αυτές, λοιπόν, στην διάρκεια του χρόνου έχουν γίνει αψευδείς μάρτυρες καλών και κακών γεγονότων όταν στιγμές ήταν μοναδικές και αποκτούσαν, ζούσαν, «ένιωθαν» μια ενδιαφέρουσα ιστορική συνθήκη ή κατάσταση...
Πάνω σε αυτές, όπως ήταν Συμμετρικά τοποθετημένες -κτισμένες, θεμελιωμένες- είναι οι πόρτες και τα παράθυρα που δίνουν το φως και το αίσθημα της Ελπίδας για το καλυτερότερο...
Έτσι λοιπόν, όταν το ταξίδι μας περιλαμβάνει θάλασσα ή στεριά, τα κύματα ή οι πέτρες, αποκτούν μια μοναδικότητα, μια απόλαυση ζωής στο πέρασμα της ηδονής και του οργασμού του παρελθόντος χρόνου, με την ταυτόχρονη αστείρευτη νοσταλγία της ευδαιμονίας για καινούρια Ταξίδια Ζωής... και αυτά είναι τα Όνειρα Ζωής του καθενός μας
Καλή Χρονιά με Τύχη, Υγεία και Μπόλικη Ευτυχία Ζωής
Προσωπική & Οικογενειακή
Γιώργος Ε. Δεκάριστος
