Ως γονείς, αλλά και ως ενεργοί πολίτες, συμπαραστεκόμαστε στους εκπαιδευτικούς, ενώνουμε τις φωνές μας για τα δίκαια αιτήματά τους. Γιατί δεν φτάνουν τα χρόνια προβλήματά που αντιμετωπίζουν μέχρι σήμερα, με τις συνεχείς μετακινήσεις, την πολυετή αναμονή διορισμού, τη δυσκολία εύρεσης στέγης, το αβάσταχτο για τους περισσότερους κόστος διαμονής, τις μειώσεις μισθών, τη συνεχή απαξίωση της δουλειάς τους, ήρθε να προστεθεί από την κ. Κεραμέως και το εκβιαστικό δίλημμα της μονιμοποίησης μέσω της ατομικής αξιολόγησης.
Στην ουσία η κυβέρνηση τιμωρεί τους εκπαιδευτικούς, τους απαξιώνει… τους αναγκάζει να είναι δέσμιοι! Το ίδιο όμως και τα παιδιά μας εφόσον εχει ως σκοπό να τα εκπαιδεύσει διαχωρίζοντας τα δημιουργώντας διαφορετικές ταχύτητες εκμάθησης.
Στόχος της δεν είναι η μονιμοποίησή τους, αλλά ο συνεχής έλεγχος με προφανείς σκοπούς!
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Θέλουμε τα σχολεία μας να λειτουργούν με εκπαιδευτικούς ταπεινωμένους, συνεχώς προβληματισμένους ή με εκπαιδευτικούς ελεύθερους να δημιουργούν, να διαμορφώνουν τους πολίτες του αύριο, πολίτες ενεργούς, ελεύθερους και υπεύθυνους, με κριτική σκέψη και ολόπλευρη γνώση;
Αυτό, επιτυγχάνεται σε αίθουσες «καμαρούλες μια σταλιά», με 25- 27 παιδιά;
Επιτυγχάνεται με την κατηγοριοποίηση των μαθητών, των εκπαιδευτικών, των σχολείων σε καλά ή κακά, αποσπασματικά και πρόχειρα;
Επιτυγχάνεται χωρίς εκπαιδευτικούς παράλληλης στήριξης, ειδικής αγωγής, χωρίς τους εκπαιδευτικούς έγκαιρα διορισμένους μόνιμοι και όχι αναπληρωτές μια ζωή σχεδόν;
Επιτυγχάνεται με τα παιδιά στα κοντέινερ ή σε ακατάλληλα κτίρια όπως παλιές ταβέρνες, καφενεία κλπ;
Επιτυγχάνεται χωρίς προσωπικό καθαριότητας, χωρίς διοικητικό προσωπικό, με τους εκπαιδευτικούς να κάνουν τους καθαριστές, τους φροντιστές, τους γραμματείς και τους φύλακες;
Επιτυγχάνεται με κακοπληρωμένους και «γυρολόγους» ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς, που τρέχουν από σχολείο σε σχολείο, έχουν δεν έχουν μεταφορικό μέσο ή την δυνατότητα να ανταπεξέλθουν στα έξοδα μετακίνησης, με δεδομένη την ιδιαιτερότητα των νησιών μας και την έλλειψη επαρκούς συγκοινωνίας;
Γι’ αυτούς τους λόγους ήμασταν, γονείς, κηδεμόνες, ολόκληρη η κοινωνία είμαστε και θα είμαστε δίπλα τους στις δίκαιες διεκδικήσεις τους για την Παιδεία.
Θέλουμε σύγχρονα σχολεία, προπομπούς μιας κοινωνίας δίκαιης, ελεύθερης και αλληλέγγυας και οφείλουμε να παλέψουμε γι’ αυτό όλοι μαζί δίπλα-δίπλα, γιατί «συντροφικά κερδίζεται η ζωή και παίρνει ο κόσμος όψη».
Μαρία Χανιώτη
Μέλος της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. Κυκλάδων
Πρ. Αντιδήμαρχος δήμου Πάρου
