Το μεγαλύτερο όμως όλων είναι η ηθική κατάπτωση, που είναι και αυτή ολοφάνερη, και έγκειται στην τεράστια προσπάθεια που καταβάλλεται από το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου, να παρουσιάζεται το μαύρο ως άσπρο.
Έχουν φυσικά διακρίνει δύο πολύ μεγάλες ομάδες του ελληνικού πληθυσμού που μπορούν ακόμη να επηρεάσουν με επιτυχία και χρησιμοποιούν την τακτική της «πληροφοριακής υπερφόρτωσης».
Οι ομάδες αυτές είναι από την μία μεριά εκείνοι που δεν έχουν ιδιαίτερες ικανότητες στο να επεξεργάζονται αυτά που ακούνε ή διαβάζουν από τα κρατικά ή ιδιωτικά «παπαγαλάκια» των μέσων μαζικής αποπλάνησης και η δεύτερη κατηγορία είναι εκείνων που αντιλαμβάνονται ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της δανιμαρκίας, αλλά ο εγωισμός τους δεν τους αφήνει να παραδεχτούν το λάθος τους.
Η πρώτη κατηγορία «καταπίνει αμάσητα» ότι τις «σερβίρουν» διάφορες ιστοσελίδες που συμμετέχουν στην πληρωμένη με χρήματα του δημοσίου «ομάδα αλήθειας», τα αποστηθίζει και τα επαναλαμβάνει …
Και αφού τα διαβάσει, κλείνει τον «διακόπτη», σταματά την ορθολογική επεξεργασία και τα «χρησιμοποιεί ως «θέσφατα».
Η δεύτερη κατηγορία έχει μεν κριτική σκέψη, αλλά έχει διαμορφώσει στην πορεία του χρόνου μία συγκεκριμένη αντίληψη των πραγμάτων, που φοβάται ότι αν αναθεωρήσει απόψεις, θα βρεθεί στο κενό, «μετέωρη».
Έτσι προτιμά την «σιγουριά» του λάθους, παρά την «ομορφιά» και την «δυσκολία» της αμφισβήτησης των μέχρι τούδε σταθερών παραμέτρων.
Έχουμε να τους πούμε ότι ο «βασιλιάς» είναι πλέον γυμνός και χρειάζονται ίσως την «αθωότητα» ενός παιδιού προκειμένου να αντιληφθούν την «αλήθεια».
Την ΑΛΗΘΕΙΑ , όχι την «ομάδα αλήθειας»…
Για τους πρώτους «σωτηρία» δεν υπάρχει, ήταν πάντοτε στο ιστορικό γίγνεσθαι οι άβουλοι υπηρέτες των συμφερόντων, χωρίς κανένα συμφέρον.
Και «κερατάς» δηλαδή και «δαρμένος».
Η «άλλοι» όμως είναι εκείνοι που πολλές φορές αλλάζουν στάση και άποψη και … «αλλάζουν» τα πράγματα.
Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο της «συνειδητοποίησης» μιας πολύ μεγάλης μερίδας των πολιτών που υποστήριξαν με σθένος την κυβέρνηση και τώρα διαπιστώνουν την «κατάπτωση» της.
Στην δημοκρατία αυτό είναι πολύ υγιές φαινόμενο, αρκεί να κατευθυνθεί αυτή η «μεταστροφή» προς την υποτιθέμενη καταλληλότερη εκδοχή.
Κι αυτό χρειάζεται ιδιαίτερο κόπο και χρόνο, διάβασμα θέσεων και απόψεων των πολιτικών σχηματισμών και πρωτίστως «αμφιβολία» και κριτική σκέψη.
Πάντα υπάρχει «κάτι», εκεί που νομίζεις ότι δεν υπάρχει τίποτα και πιστεύεις ότι «έχει χαθεί η μπάλα».
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
