Ο χρόνος είναι χρήμα. Όχι όμως στην Ελλάδα

Γιατί οι άλλες χώρες προοδεύουν και εμείς βουλιάξαμε;
Από ο,τι φαίνεται, το πρόβλημα στη χώρα μας δεν είναι μόνο η κακοδιαχείριση, η διαφθορά και η σπατάλη του δημόσιου χρήματος, είναι και ένας άλλος παράγων που δεν τον υπολογίζουμε. Είναι η απώλεια χρήσιμου χρόνου.

Εμείς οι Έλληνες έχουμε μια διαφορετική αντίληψη του χρόνου που είναι καταστροφική και έχουμε φτάσει στο σημείο να μην διαμαρτυρόμαστε όταν μας κλέβουν το χρόνο μας σε μια συνέλευση, σε ένα συμβούλιο, σε ένα ραντεβού που καθυστερούν μόνιμα 20-30 λεπτά.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ένας συνδυασμός σπατάλης χρόνου με ευθύνη του πολίτη και σπατάλης χρόνου με ευθύνη του κράτους και άλλων παραγόντων. Όπως και νάχουν τα πράγματα όταν ένας λαός και ένα κράτος δεν επενδύoυν σωστά τον χρόνο τους είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν, και στην πατρίδα μας δυστυχώς δεν συνειδητοποιούμε ότι η σωστή διαχείριση του χρόνου είναι εξίσου σημαντική με τη διαχείριση του δημόσιου χρήματος. Αρκετοί πολίτες στην εργασία τους δεν αφιερώνουν το 100% του αμειβόμενου χρόνου τους στην παραγωγή έργου.
Η καθυστερημένη άφιξη, το καφεδάκι, ο πρωινός και μεσημεριανός χαβαλές, τα προσωπικά τηλέφωνα, η διεκπεραίωση προσωπικών υποθέσεων μέσα στο ωράριο της εργασίας κ.α. έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής μας ζωής. Από την άλλη μεριά και οι επιχειρηματίες δεν φροντίζουν να εκσυγχρονιστούν και δεν επενδύουν τα κέρδη τους στην βελτίωση της παραγωγικότητας. Όλα αυτά όταν τα αποτιμήσει κανείς σε χρόνο και χρήμα , τότε φτάνουμε σε απώλειες δισεκατομμυρίων. Πχ μια ώρα χαμένη την ημέρα ανά εργαζόμενο μεταφράζεται σε 4 εκατομμύρια ώρες την ημέρα ή ένα δις ώρες το χρόνο Αν σε αυτόν τον αριθμό προσθέσουμε το αδικαιολόγητο χάσιμο χρόνου εξαιτίας της αναποτελεσματικότητας των δημοσίων υπηρεσιών, στις ουρές των κρατικών τραπεζών, στο μποτιλιάρισμα στους δρόμους, στα μεταφορικά μέσα, με ένα μέσο όρο απώλειας μιας ώρας την ημέρα , τότε έχουμε άλλο ένα δις ωρών απώλειας το χρόνο.

Και τι να πούμε για τα εκατομμύρια ώρες που χάνονται με τις απεργίες, τις καταλήψεις, τις πορείες. Δεν σχολιάζω αν οι εκδηλώσεις αυτές είναι δικαιολογημένες ή όχι. Αναφέρομαι μόνο στην απώλεια του χρόνου που στις περιπτώσεις αυτές είναι δισεκατομμύρια ευρώ απώλειας παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών.

Έχει υπολογισθεί ότι από το 1980 μέχρι το 2010 έγιναν 5280 γενικές και κλαδικές απεργίες (98% ήταν του Δημοσίου) με απώλεια 1335 ημερών εργασίας που κόστισαν με σημερινό υπολογισμό σε ευρώ 135 δις, ή το 39% του χρέους μας.

Μια σημαντική απώλεια χρόνου γίνεται εξαιτίας του αναποτελεσματικού εκπαιδευτικού συστήματος με την μάστιγα των φροντιστηρίων. Τα εκατομμύρια πολύτιμων ωρών που χάνονται από μαθητές και φοιτητές που πηγαινοέρχονται στα φροντιστήρια δεν σημαίνουν μόνο απώλεια χρόνου και χρήματος. Στην ουσία σημαίνουν απώλεια προόδου. Όταν τα παιδιά σπαταλούν το χρόνο τους στα φροντιστήρια και δεν τον επενδύουν σε άλλες ασχολίες που θα τους κάνουν υγιείς ,καλλιεργημένους και πολιτισμένους ανθρώπους, αυτή η τεράστια απώλεια πολύτιμου νεανικού χρόνου σημαίνει έλλειμμα προόδου, παιδείας, ανάπτυξης, ευημερίας.

Ένα άλλο απλό παράδειγμα απώλειας χρόνου που οι γονείς δεν το υπολογίζουν είναι η ευκολία με την οποία τα σχολεία ακυρώνουν ώρες διδασκαλίας χωρίς λόγο. Δεν χρειάζεται να τις αναφέρω. Μια χαμένη ώρα διδασκαλίας επί 1.000.000 μαθητές κάνει 1.000.000 πολύτιμες ώρες μάθησης.

Οι συζητήσεις στη Βουλή για σκάνδαλα που προξενούν οι ίδιοι οι βουλευτές κοστίζουν εκατομμύρια ευρώ, όταν ο μέσος όρος κόστους μιάς ώρας στη Βουλή ανέρχεται σε περίπου 16.000 ευρώ.

Όσον αφορά εμάς τους πολίτες, χάνουμε εκατομμύρια ώρες παρακολουθώντας ηλίθια προγράμματα στην τηλεόραση, αλλά και στα καθυστερημένα ραντεβού, στα βαφτίσια, στους γάμους . Όλοι γνωρίζουμε τι συμβαίνει στα συμβούλια όπου ο προεδρεύων κάθε φορά ανακοινώνει : «Το συμβούλιο κανονικά αρχίζει στις τέσσερις , ας περιμένουμε μέχρι τις τέσσερις και είκοσι μέχρι να μαζευτούν όλοι».....

Το συμπέρασμα καλοί μου φίλοι είναι ότι τα ελλείμματα και το μεγάλο χρέος δεν προήλθαν μόνο εξαιτίας της σπατάλης, της διαφθοράς και της κακοδιαχείρισης χρημάτων, αλλά επίσης λογω της απώλειας πολύτιμου χρόνου που χάνεται άσκοπα. Δυστυχώς αυτό που λείπει στο DNA μας είναι αυτό που λένε οι ξένοι Time Management.ή στα ελληνικά Διαχείριση Χρόνου.

Δημήτρης Καλανδράνης