Ο Φραγκίσκος Βελέντζας ήταν τέκνο πολύτεκνης οικογένειας και γεννήθηκε στον Κώστο το 1893. Σπούδασε στην Σχολή Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού του Πειραιά και ταξίδεψε από μικρός με διάφορες εταιρείες ως μηχανικός. Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας του ως αρχιμηχανικός έχαιρε μεγάλης εκτίμησης μεταξύ του κόσμου της ναυτοσύνης. Έτρεφε μεγάλη αγάπη για την Πάρο και ιδιαίτερα για την γενέτειρά του τον Κώστο. 
Από διηγήσεις ανθρώπων που τον γνώρισαν μαρτυρείται ότι όταν συνταξιοδοτήθηκε συχνά παραπονιόταν για τη σωματική φθορά που είχε υποστεί στη θάλασσα και του είχε επιφέρει πόνους στις αρθρώσεις: «Με έφαγε η αλμύρα της θάλασσας και η υγρασία από τα αμπάρια των καραβιών» συνήθιζε να λέει. Το 1955 περίπου, διέμενε στο Ψυχικό της Αθήνας και εκεί έκανε τις πρώτες του εκμυστηρεύσεις σε κάποια νέα παιδιά που συχνά τον συντρόφευαν σχετικά με την επιθυμία του να κάνει μια δωρεά για τον τόπο του που υπεραγαπούσε.
Τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ήταν πολύ δύσκολα και ο Φραγκίσκος Βελέντζας ήθελε να συμβάλλει στην βελτίωση της ζωής των αγαπημένων του συμπατριωτών. Τον βασάνιζε πολύ αυτό το θέμα και το δούλευε στο νου του για καιρό.
Αρχικά έλεγε ότι ήθελε να φτιάξει μια δεξαμενή και μια γεώτρηση για να υδρεύεται το χωριό του, ο Κώστος και να εγκαταστήσει ένα μικρό εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για να ηλεκτροφωτιστεί ο τόπος. Στη συνέχεια, όπως έλεγε ο ίδιος, επιθυμούσε να ιδρύσει ένα Κέντρο Υγείας ή ένα Γηροκομείο για τις ανάγκες των κατοίκων ή των άπορων γερόντων της Πάρου. 
Κατόπιν, η σκέψη του συνέλαβε την ιδέα ιδρύσεως ενός οικοτροφείου – ξενώνα στο οποίο θα μπορούσαν να διαμένουν καθ΄όλη τη διάρκεια των σπουδών τους οι νέοι της Πάρου αλλά και όσοι λόγω της αστυφιλίας έφευγαν από το νησί για να εργαστούν στην Αθήνα ωσότου αποκτήσουν εργασία. Όμως η μεγαλύτερη ανησυχία του, σύμφωνα με τις μαρτυρίες εκείνων στους οποίους εκμυστηρεύτηκε τις σκέψεις του, ήταν για το πώς θα έστηνε ένα τέτοιου είδους Ίδρυμα και πολύ περισσότερο τον ανησυχούσε για το κατά πόσο τα μέλη του Ιδρύματος θα εκτελούσαν τη βούλησή του διαχειριζόμενα τη διαθήκη του.
Αυτοί οι προβληματισμοί τον βασάνισαν για μεγάλη διάρκεια χρόνου. Ως άνθρωπος ο Φραγκίσκος Βελέντζας ήταν απλός και ευγενής. Ζούσε λιτά και απέριττα, χωρίς να βιώνει, πόσο μάλλον να επιδεικνύει τον πλούτο του. Τελικά ίδρυσε το Ίδρυμα που όλοι γνωρίζουμε σήμερα και χρηματοδότησε και το παλαιό και το νυν Κέντρο Υγείας Πάρου.
Ο Φραγκίσκος Βελέντζας, το σπουδαίο αυτό τέκνο της Πάρου που διακαής επιθυμία του υπήρξε η ανιδιοτελής προσφορά στο νησί του, απεβίωσε το 1966.
Στην γενέτειρά του τον Κώστο, διεξήχθη το απόγευμα του Σαββάτου 20 Οκτωβρίου, ο 3ος Βελέντζειος Αγώνας Δρόμου, ως φόρος τιμής στη μνήμη του. Ο Αγώνας ήταν χωρισμένος σε δύο επιμέρους αγώνες, τον Μαθητικό Αγώνα 1χλμ. για παιδιά Δημοτικού Σχολείου και τον Αγώνα Trial 8,7 χλμ. για ηλικίες άνω των 14 ετών. Αφετηρία και τερματισμός ήταν η Πλατεία του Κώστου και η διαδρομή διέσχισε την περιοχή γύρω από το χωριό. 
Οι αγώνες διεξήχθησαν σε κλίμα ευγενούς άμιλλας, το θέαμα ήταν όμορφο και η ατμόσφαιρα πανηγυρική. Το μικρό χωριό ζωντάνεψε ευχάριστα και το θέαμα δράσης των μικρών και μεγαλύτερων δρομέων ήταν απολαυστικό!
Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των Αγώνων, μετάλλια και κύπελα απονεμήθηκαν στους πρώτους τρεις νικητές κάθε κατηγορίας και αναμνηστικά διπλώματα σε όλους τους συμμετέχοντες οι οποίοι πραγματικά απόλαυσαν τη συμμετοχή τους και αποκόμισαν τις καλύτερες εντυπώσεις για τη διοργάνωση.
Εξάλλου, ο ευγενής σκοπός της εκδήλωσης που ήταν η τίμηση της μνήμης του Φραγκίσκου Βελέντζα στον γενέθλιο τόπο του, προσέδιδε μια συγκινητική, πέραν του αγωνιστικού θεάματος, διάσταση και προσδιόρισε την σεβαστή ιδιαιτερότητα του αθλητικού γεγονότος.
Μέλος του μητρώου
