Είμαι, υποχρεωμένος σαν πολίτης – αρθρογράφος που με αυτή μου την ιδιότητα ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ με άποψη & ΘΕΣΕΙΣ των «συμβάντων» με γλώσσα,

Πάντα, στη ζωή μου μέχρι σήμερα φροντίζω όσο είναι δυνατό ανθρώπινα δυο ζητήματα [ δογματικά ] για να τα υπηρετώ «ευσυνείδητα» όσο ακόμα καιρό, ζήσω.

Μια απερίγραπτα τραγική εικόνα παρουσίασε η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πάρου την Πέμπτη 16η Οκτωβρίου 2014.

Είναι αλήθεια ότι ο ΕΝΦΙΑ μπήκε απότομα στη ζωή μας. Μέχρι και την έναρξη της οικονομικής κρίσης ο φόρος επί της ακίνητης περιουσίας, (ΦΑΠ ή ΕΤΑΚ αναλόγως του έτους), ήταν από τους χαμηλότερους στην Ευρωζώνη.

Έχω, πάντα μέσα μου βαθειά κρυφή την ελπίδα πως θα έρθει κάποτε η στιγμή που οι «θεσμοί» στην Ελλάδα να λειτουργήσουν, σωστά.

Κανείς, δεν θα φτάσει ποτέ στην Ιθάκη των ονείρων του μα ούτε & θ αγκαλιάσει την λατρεμένη του, Πηνελόπη.

Όταν, ένας φορέας επιτυγχάνει τ άριστα σχεδόν σε όλους τους στόχους & σκοπούς που εξυπηρετεί άρτια το κοινό [ σ υ μ φ έ ρ ο ν ] του Δήμου των πολιτών της, Πάρου. Τότε, ο ρ θ ώ ς

Πραγματικά, Φίλες & Φίλοι μου «καρδιακοί» είναι όμορφη η πολυφωνία του διαλόγου, μεταξύ μας. Επιτέλους..Θείο, φώς «καταλάμπει» παντού στο νησί της Πάρου, η [σ υ γ χ ο ρ δ ί α].

Μου συστήθηκαν ως Γιάννης, Βαγγελιώ, Ανδρέας και Ρίτσα. Τους συνάντησα σε ένα υπνωτήριο αστέγων ένα βράδυ της άνοιξης. Είχαν μόλις τελειώσει το λιτό δείπνο

Δεν, είμαι κανένας σπουδαίος [αρχηγός] κάποια αρχή του τόπου που ζούμε όλοι «μαζί» εδώ στο ευλογημένο, νησί μας, την Πάρο.