τις χαρακτηρίσουμε. Και σαν συνέπεια λειτούργησαν και λειτουργούν αρνητικά σε όλα τα επίπεδα της ζωής του νησιού, περιβάλλον, υποδομές, οικονομία (η τουριστική εικόνα του νησιού έχει πληγεί ανεπανόρθωτα).
Ο δεύτερος περιφερειακός, η μη πεζοδρόμηση του υπάρχοντος περιφερειακού και το σχέδιο πόλεως (που έπεσε) της Παροικιάς, είναι μερικά έργα που οι λογικές του πολιτικού κόστους στέρησαν από το νησί.Ονομάσαμε ‘υψίστη δημοκρατία’ πολίτες να επισκέπτονται το γραφείο του εκάστοτε δήμαρχου, και επειδή ‘κουβαλούν’ πέντε ή πενήντα ψήφους, να ζητούν και να παζαρεύουν οτιδήποτε και να το κερδίζουν, ερήμην των υπόλοιπων πολιτών, πλήττοντας την εικόνα του νησιού. (Ή αυτό συμβαίνει ή ο δήμος είναι απλός παρατηρητής, ο μεγάλος απών, στα δρώμενα της Πάρου.) Βλέπετε π.χ. τις πέργολες θερμοκήπια στην παραλία Παροικιάς, που στήθηκαν, οι περισσότερες, χωρίς κανένα περιορισμό ή προδιαγραφές, ακυρώνοντας την όποια ύπαρξη πεζοδρομίου.
Μέχρι και την περιφορά της Καταπολιανής το δεκαπενταύγουστο αλλάξαμε γιατί η πλατεία Κεμπάπη (δίπλα στο ΚΑΠΗ) είναι κατειλημμένη από τραπεζοκαθίσματα το καλοκαίρι. Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι και το χειμώνα, η εν λόγω πλατεία, περιφραγμένη με πλαστικά, λειτουργεί ως αποθηκευτικός χώρος καταστήματος (!)
Επιπλέον το σύστημα δουλεύει έτσι, ώστε τα αυτονόητα, όταν παρέχονται, να έχουν τη μορφή ‘εξυπηρέτησης’, δημιουργώντας αίσθημα συνένοχης στους πολίτες , εξασφαλίζοντας έτσι τη σιωπή τους για μείζονα θέματα αλλά και τον έλεγχο της ψήφου τους.
Χρειαζόμαστε άλλες λογικές και πρακτικές, πρέπει να δούμε τα του δήμου από άλλη οπτική γωνία, αν πιστεύουμε ότι αυτός ο τόπος πρέπει να συνεχίζει να ζει εμάς και να υπόσχεται ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά μας. Οι καιροί είναι δύσκολοι για να αφήσουμε αυτούς που διεκδικούν πρόσκαιρα οικονομικά ή και πολιτικά συμφέροντα να υπονομεύσουν το μέλλον μας. Πρέπει να ανακαλύψουμε και πάλι την δημοκρατία. Δικαιούμαστε, τάχα, να είμαστε στην αναμονή κάθε τετραετία, προσδοκώντας τον πεφωτισμένο ηγέτη ή μήπως πρέπει πια να εγκαταλειφθούν οι δημαρχοκεντρικές λογικές; Δε θα έπρεπε τον πρώτο λόγο να τον έχουν στην πραγματικότητα οι πολίτες; Ο νόμος για την τοπική αυτοδιοίκηση (πολύ πιο προχωρημένος από τις πρακτικές των δήμων), δίνει την δυνατότητα και συνελεύσεων και δημοψηφισμάτων. Είναι δικαίωμά μας και ευθύνη μας να αναγκάσουμε τους νυν και μελλοντικούς δημοτικούς άρχοντες να δουλέψουν με τέτοιες δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες .
Καστρουνής Σωτήρης
Πάρος, 21/2/10
Μέλος του μητρώου
