Κίνδυνος εμφάνισης στην αγορά νέων προϊόντων όπως: Λαδοτύρι, Ανθότυρο, Ξινομηζύθρα, «MADE IN CHINA».
Με τους τίτλους αυτούς ας μπούμε κατευθείαν στο θέμα μας. Διαβάζοντας σε διάφορα τοπικά blogs και σε τοπικά Μ.Μ.Ε., αλλά περισσότερο ακούγοντας από διάφορους «ειδικούς» και μη… (πολλοί απ’ αυτούς δεν γνωρίζουν να ξεχωρίζουν τον τράγο από την κατσίκα) σχετικά με την τιμή μίσθωσης των βοσκοτόπων στο νησί μας, από τον νεοσύστατο πλέον Καλλικρατικό!!! Δήμο. Επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω μερικές προσωπικές μου απόψεις σχετικά με αυτό το θέμα.
Αν έχω καταλάβει καλά το θέμα άρχισε από τη στιγμή που σε ένα από τα προηγούμενα δημοτικά συμβούλια το θέμα της οικονομικής επιτροπής που αφορούσε την έγκριση και ψήφιση της τιμής ενοικίασης ανά στρέμμα των δημοτικών βοσκοτόπων αναβλήθηκε αφού κρίθηκε απ’ όλα τα μέλη της δημοτικής οικονομικής επιτροπής ότι η τιμή που είχε αποφασισθεί (αν δεν κάνω λάθος 20€) ήταν μάλλον ακριβή για τα δεδομένα της Αντιπάρου.
Για το συγκεκριμένο ζήτημα λοιπόν θα επισημάνω τα εξής:
1. Μη έγκαιρη ενημέρωση των ενδιαφερομένων. Η Αντίπαρος είναι πολύ μικρή και όλοι γνωρίζουμε (ιδιαίτερα ο δήμος) ότι οι ενδιαφερόμενοι κτηνοτρόφοι (ενοικιαστές) είναι 4-5 αν δεν απατώμαι. Δεν νομίζετε ότι θα μπορούσαν να παρευρίσκονται στις συζητήσεις σε ένα τόσο σοβαρό θέμα γι’ αυτούς; Οι γνώμες τους, τα προβλήματά τους, οι προτάσεις τους δεν ενδιαφέρουν τον δήμο; Μόνο κάθε 4-5 χρόνια για τις εκλογές θα τους θυμόμαστε και θα τρέχουμε στα χωράφια και στα μαντριά τους;
2. Σκεπτικό της απόφασης. Για να παρθεί μια τέτοια απόφαση σκεπτόμενος πρόχειρα αλλά λογικά, βρίσκω τους παρακάτω λόγους:
α)Οικονομικός – εισπρακτικός. Δηλαδή ο δήμος πολύ απλά επιθυμεί να αυξήσει τα έσοδά του, ενοικιάζοντας μερικές εκατοντάδες στρεμμάτων βοσκοτόπων σε αγρότες και κτηνοτρόφους.
β)Φόβος καταπάτησης δημόσιας γης από ιδιώτες. Δηλαδή ότι ο δήμος έχει ενδείξεις ότι κάποιοι επίδοξοι πονηροί και μοχθηροί κάτοικοι κάτω από παράνομες ενέργειες θα προσπαθήσουν σε λίγα χρόνια να ισχυριστούν ότι η γη που ενοικιάζουν είναι δική τους!!!
γ)Καταστροφή της βλάστησης και δασικών εκτάσεων στις συγκεκριμένες περιοχές. Δηλαδή ότι τα αιγοπρόβατα (κυρίως) θα εξαφανίσουν κάθε είδους βλάστηση στους τόπους βοσκής και γι’ αυτό το λόγο ο δήμος θα αποτρέψει την καταστροφή.
δ)Παρεμπόδιση ανθρώπων που τυχόν θα επιθυμούσαν να περπατήσουν στις συγκεκριμένες περιοχές.
ε)Τυχόν εμπλοκή του δήμου σε παράνομες επιδοτήσεις προς τους κτηνοτρόφους.
Ας αναλύσουμε τώρα τους πέντε αυτούς λόγους:
α)Ο δήμος μας πρέπει να λειτουργεί σαν μια οικογένεια η οποία θα προστατεύει τα μέλη της και μάλιστα να προσέχει περισσότερο αυτό τον τομέα, στον οποίο τα οικονομικά δεν είναι και τόσο αισιόδοξα. Ας αποφύγει το φοροεισπρακτικό χαρακτήρα και προτείνω (αν και με θίγει επαγγελματικά) ότι μπορεί κάλλιστα να εισπράξει ευκολότερα χρήματα από την ενοικίαση κοινόχρηστων χώρων για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων και από τον αυστηρό έλεγχο των τελών ύδρευσης και καθαριότητας.
β)Ο φόβος καταπάτησης είναι ανύπαρκτος αφού θα υπάρχουν, φαντάζομαι, σε ετήσια βάση σχετικά έγγραφα που θα αποδεικνύουν ότι οι εκτάσεις αυτές ήταν, είναι και θα είναι δημοτικές, απεναντίας αν δεν υπάρχουν οι συγκεκριμένοι κτηνοτρόφοι, στις ενοικιαζόμενες χορτολιβαδικές περιοχές του νησιού, ίσως πολύ σύντομα υπάρξουν πονηρές βλέψεις από άλλους επιτήδειους που καραδοκούν τριγύρω. Ιδιαίτερα για το νησί του Δεσποτικού να είστε απόλυτα σίγουροι ότι αν δεν υπήρχε τόσα χρόνια ο βοσκός και το κοπάδι του στο νησί, δεν θα υπήρχε τώρα ούτε εκατοστό από τα θαυμαστά αρχαιολογικά ευρήματα που βρέθηκαν στην περιοχή.
γ)Κατάγομαι και έχω μεγαλώσει μέσα σε μια αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια και επιτρέψτε μου να έχω προσωπική άποψη για την τυχόν καταστροφή που προξενούν τα αιγοπρόβατα στα βουνά της Αντιπάρου. Εδώ και εκατοντάδες χρόνια στα βουνά του νησιού έβοσκαν μερικές χιλιάδες αιγοπρόβατα και πιστέψτε με ότι τα βουνά παρέμεναν ζωντανά και καταπράσινα. Αυτό άλλωστε επιτάσσουν και οι νόμοι της φύσης για την πανίδα και την χλωρίδα ενός τόπου. Την καταστροφή του περιβάλλοντος την προξενούν κάποια άλλα ζώα, που συνεχίζουν και περπατούν με δύο πόδια. Αυτούς πρέπει να φοβόμαστε και όχι τα άμοιρα τα ζώα.
δ)Σε αυτό το ζήτημα θα μπορούσε ο δήμος να καθορίσει μια συγκεκριμένη περιοχή που θα είναι κτηνοτροφική στην οποία θα μπορούσαν να υπάρξουν κατάλληλες διαβάσεις και μονοπάτια πεζοπορίας. Άλλωστε πολλοί λάτρεις της υπαίθρου είναι και λάτρεις των ζώων, οπότε το ένα δεν αναιρεί το άλλο και το αντίθετο.
ε)Θα πρέπει πολλοί παρλαπίπες, ξερόλες… να γνωρίζουν ότι οι επιδοτήσεις δεν δίνονται για τα στρέμματα γης, αλλά δίνονται ανάλογα με τα πόσα θηλυκά ζώα (αιγοπρόβατα-αγελάδες) δηλώνουν υπεύθυνα οι παραγωγοί, πάντα με την επίβλεψη και έλεγχο των κτηνιάτρων των νησιών μας. Απλά στο κάθε ζώο πρέπει να αναλογούν ορισμένα τετραγωνικά μέτρα γης. Όσο για το ποσό των επιδοτήσεων αυτό είναι σχετικά ψίχουλα αν σκεφτούμε ότι οι κτηνοτρόφοι στην Αντίπαρο αγοράζουν ζωοτροφές περίπου 50% ακριβότερα από την υπόλοιπη Ελλάδα και οι τιμές των προϊόντων τους θα πρέπει να είναι ανταγωνιστικές για να έχουν αυτά τα ελάχιστα κέρδη που έχουν.
Απέναντι τώρα στους πέντε αυτούς λόγους ας βάλουμε και το ζήτημα: Θέλουμε ή δεν θέλουμε τον πρωτογενή τομέα στο νησί μας; Οι ψαράδες οι γεωργοί, οι κτηνοτρόφοι πρέπει να παραμείνουν και να εκσυγχρονιστούν ή θα πρέπει να τα πουλήσουν όλα και να χτίσουν «ROOMS FOR RENT»; Αιώνες τώρα οι παππούδες μας και οι γονείς μας έζησαν και δημιούργησαν χάριν της γεωργίας της κτηνοτροφίας και της αλιείας χωρίς τον τουρισμό, κατάφεραν με τον κόπο τους και τον ιδρώτα τους και ανάθρεψαν επάξια πολυμελείς οικογένειες. Εμείς δηλαδή είμαστε η γενιά που θα τα καταστρέψει όλα;;; Καλά είναι τα ROOMS, CAFÉ, RESTAURANT’S και τα BEACH BAR, αλλά ας κοιτάξουμε και πότε – πότε πίσω μας από πού ερχόμαστε. Άνθρωποι δίχως παρελθόν δεν έχουν παρoν και μέλλον.
Σε εποχές που πλέον την αξία της γης την καθορίζει το real-estate ,ας δώσει δύναμη ο δήμος και η κοινωνία γενικότερα σε ανθρώπους που με μεράκι ασχολούνται ακόμη με την γη και τον πρωτογενή τομέα για να μπορούμε εμείς και τα παιδιά μας να υπερηφανευόμαστε για την αντιπαριώτικη τσικουδιά, το ξινόγαλο, το ανθότυρο, το λαδοτύρι, την ξινομυζήθρα, την κακαβιά και τόσες άλλες ξεχωριστές γεύσεις που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοι μας.Kαι που ξέρεις …… μπορεί τελικά ο παρεξηγημένος πρωτογενής τομέας να είναι και τελικά αυτός που ίσως μπορέσει να μας βοηθήσει στην έξοδο από την οικονομική κρίση που περνάει η χώρα.
Γνωρίζω ότι ίσως πολλοί από τους αναγνώστες δεν θα συμφωνήσουν σε πολλά σημεία της επιστολής, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα πρυτανεύσει η λογική και θα δοθεί μια λύση για τους κτηνοτρόφους του νησιού. Θα μπορούσε βέβαια να παίξει καταλυτικό ρόλο ο Αγροτικός Συνεταιρισμός του νησιού μας, αλλά δυστυχώς βρίσκεται σε «χειμερία νάρκη» και γι’ αυτό βεβαίως φταίνε οι ίδιοι οι παραγωγοί.
Ευχαριστώ για την κατανόηση
Τριαντάφυλλος Ιωάννης του Αρτεμίου
Μέλος του μητρώου
