Όσα δεν φτάνει η αλεπού , τα λέει κρεμαστάρια

30 Ιουλίου 2011 16:41

Συμπόσιο γλυπτικής στα αρχαία λατομεία της Πάρου (Από τον γλύπτη Κυριάκο Ρόκο)

Δεν θα ήθελα ν' ασχοληθώ με τον ανώνυμο και ακαλλιέργητο φωνακλά της εφημερίδας ''ΤΑ ΝΕΑ της ΠΑΡΟΥ'', όπου με τίτλο 'ΣΥΜΠΟΣΙΟ στο ΠΟΥΘΕΝΑ' φανερώνει το επίπεδό του . Όπως , επίσης , δεν θα χρησιμοποιήσω την εκπαιδευτική μου βαθμίδα για να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα ο λόγος μου. Μου αρκεί , γλύπτης , ένας από τους 9 , συμμετέχοντες του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ στην ΠΑΡΟ .

Εκεί , διάβασα με προσοχή το κείμενο , του συναδέλφου και καλού γλυπτή Κώστα Ρόθου , και μου έδωσε την εντύπωση , ενός παιδιού που παραπονιέται γιατί δεν τον παίζουν τα άλλα παιδιά . Πολλές φορές , στο παρελθόν , μα και τον περασμένο Μάη, του εξήγησα , τι σημαίνει και με ποιους όρους γίνεται ένα Συμπόσιο Γλυπτικής . Φαίνεται ότι δεν με κατάλαβε και θέλησε να κοινοποιήσει τις δικές του θέσεις και συμβουλές χωρίς να έχει καμιά εμπειρία Συμποσίου , μέσω της Παριανής εφημερίδας , αλλά και του Δήμαρχου, δέκα πέντε μέρες από την έναρξη του Συμποσίου , ενώ εμείς με ευχαρίστηση , ψηνόμασταν σκαλίζοντας διπλά στα αρχαία Λατομεία ................

Εμείς , οι καλλιτέχνες , που την «καταξίωση» μας την κατακτάμε μέσα από αυτοανακοίνωση σε έντυπο η εφημερίδα , όπως υποστηρίζει , ο αγαπητός συνάδελφος Ρόθος, στ' αλήθεια δεν ξέρω πολλούς ,τρελούς « καταξιωμένους» (τα εισαγωγικά δικά του) γλύπτες που επειδή « τα έξοδα διαμονής – διατροφής είναι όλα πληρωμένα» όπως υποτιμητικά γραφεί , χαραμίζουν τις διακοπές τους , τα μπάνια τους ,την ησυχία τους για να τρέχουν στα νταμάρια από αγάπη στο λειτούργημα τους .

Όσο για τους « μη καταξιωμένους» (τα εισαγωγικά δικά του ) , αναρωτιέται πως και με ποιο τρόπο θα αναδειχτούν , αν αποκλείονται από οποιεσδήποτε εκδηλώσεις , επειδή δεν γνωρίζουν τον Δήμαρχο ή δεν αποτελούν μέλος μιας κάποιας παρέας .

Ειλικρινά , δεν περίμενα ο Κ. ΡΟΘΟΣ να φτάνει σε αυτό το επίπεδο συκοφάντησης συναδέλφων !

Δεν θυμώνω , απλά με λυπεί . Ποτέ και κανέναν Δήμαρχο δεν γνωρίζαμε, μα μέχρι τη λήξη των Συμποσίων , πολλοί αναγνώριζαν έμπρακτα τον μόχθο μας και γινόμασταν πραγματικοί φίλοι . Και για την ιστορία .............Το 1995 , 3-4 Ηπειρώτες , κουβαλώντας την πατροπαράδοτη Ηπειρωτική 'ζούρλια' της προσφοράς , πρότειναν στον Δήμαρχο της ΚΟΝΙΤΣΑΣ 'αντί πινακίου φακής' αποκτήσει ο Δήμος 10 μεγάλα γλυπτά , στην τιμή του ενός , σε μια εποχή , που ο νεοέλληνας χρησιμοποιεί το ιερό υλικό μάρμαρο , για να κατασκευάσει νεροχύτες . Αποδέχτηκε τους όρους μας , και πραγματοποιήθηκε το πρώτο ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ.
Έτσι απλά..........Δεν χρειάστηκε να κάνουμε προτάσεις σε άλλους Δήμους , όπου υπήρχαν ανοιχτά μυαλά , ζητούσαν από μας να έχουν την τύχη της ΚΟΝΙΤΣΑΣ .

Ναι αγαπητέ Κ. ΡΟΘΟ έτσι ξεκίνησε η όπως τη λες «μια κάποια παρέα». Όπως οι περίφημοι Ηπειρώτες πετράδες , με τα γιούρια τους και τα σινάφια τους . Θέση μας ότι ο γλυπτής είναι πρώτα εργάτης και ύστερα καλλιτέχνης με όραμα . Μακάρι να είχαν δημιουργηθεί και άλλες τέτοιες παρέες ,πράγμα που πάντα υποστηρίζαμε . Απόδειξη οι κάποτε άξιοι βοηθοί μας , που σαν ενεργοί πια γλύπτες , αναλαμβάνουν να συνεχίσουν την ιδέα της προσφοράς , χωρίς να χάνουν την αξιοπρέπεια τους . Όλα τα άλλα είναι κουβέντες εκ του πονηρού .
Είναι δυνατόν , να πιστεύει κάποιος , ότι ανεβαίνει , φτύνοντας προς τα κάτω?

Αναρωτιέται ο γλυπτής κ. Ρόθος αν είναι δυνατόν να ολοκληρώνετα έργο για ύπαιθρο , γλυπτό από μάρμαρο , σε 20 – 30 μέρες . Την απάντηση μπορούν να του την δώσουν , τα ίδια τα έργα που στέκουν , σεμνά και αυτοδύναμα στους χώρους που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε και τα στήσαμε . Αυθαίρετες ενέργειες , τρίτων , δεν μειώνουν το έργο αλλά τον αυθαιρετούντα. Μια τέτοια περίπτωση , είχαμε στην Καλαμάτα , ύστερα από 12 χρόνια , που εμφανίστηκε ο «φωτισμένος» Δήμαρχος , για να κάνει του κεφαλιού του παρά την αυστηρή νομοθεσία ...............

Τέλος ας έρθουμε στο Α' ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΓΛΥΠΤΙΚΗΣ στη ΠΑΡΟ . ΠΑΡΙΑ ΛΙΘΟΣ ήταν ο τίτλος του Συμποσίου . Τόπος δουλειάς , διπλά στα Αρχαία Λατομεία. Ποιο άλλο υλικό θα μπορούσε αντέξει στην ενεργεία ,αυτού του χώρου , εκτός από το Παριανό μάρμαρο ? Κάτω από τα αρχαία λατομεία της ΠΕΝΤΕΛΗΣ , στον ΔΙΟΝΥΣΟ το ίδιο.

Το να σέβεσαι έναν χώρο , δεν σημαίνει κάτι ? Όμως , σε κάθε Συμπόσιο , το υλικό είναι της επιλογής του γλυπτή . Άστοχη , λοιπόν ,η παρατήρηση του κ. Ρόθου, του γλύπτη ........

Πέρασε μια εβδομάδα από τη λήξη του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ της ΠΑΡΟΥ . Τα συμπεράσματα , μπορεί εύκολα να τα βγάλει κάποιος ,επισκεπτόμενος τον χώρο . Θα τον υποδεχτούν 6 τεραστία έργα γλυπτικής , καμωμένα από 6 γλύπτες , που αμετανόητα βάζουν μπροστά την προσφορά τους στην κοινωνία και τον χρόνο , αφήνοντας στη μπάντα μπακάλικους και λιγοψυχείς υπολογισμούς .Το ποιος είναι ο καθένας τους , μοναχά ένας κακόβουλος , θα το αντιπαρερχόταν . Αλλά είναι γνωστό και τι παθαίνει κάποιος όταν φτύνει προς τα πάνω , σαν δεν έχεις τα ανάλογα κότσια και τις εμπειρίες .....αγκαλιάζεταιαπό άσχετους πολεμίους άλλων σκοπών , γίνεται θέμα μιας μέρας και ξαναπέφτει στο καβούκι του . Αλλά κι εμείς οι συμμετέχοντες γλύπτες , φύγαμε με ανάμικτα συναισθήματα.

Οι δυσκολίες των πρώτων ημερών , όσο αφορά την οργάνωση και την κατανόηση και αξιολόγηση της προσφοράς μας , ξεπεράστηκαν γρήγορα μέχρι ενός σημείου . Είναι φυσικό , αφού κάτι τέτοιο γίνεται για πρώτη φορά στην ΠΑΡΟ , χωρίς κάποιο γραφτό μπουσούλα , που θα βοηθούσε να ξεπεραστούν , ακόμα και τα αυτονόητα.

Βεβαία το αποτέλεσμα θα ήταν διαφορετικό , αν όλο αυτό το βάρος δεν το σήκωναν με αγάπη και κόπο , άνθρωποι ξεχωριστοί , σαν την πρόεδρο της ΚΔΕΠΑΠ κύριας Άννας ΚΑΓΚΑΝΗ του κ. Νίκου ΡΑΓΚΟΥΣΗ ,της κύριας Κατερίνας ΛΕΣΤΟΥ , της κύριας Λένας ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ , του λαϊκού γλυπτή κ. Μανώλη ΦΩΚΙΑΝΟΥ, της κύριας Κατερίνας απτό σπίτι των Λογοτεχνών στις Λεύκες , του κ. Αντρέα ΡΑΓΚΟΥΣΗ ,του κ. Γιώργου ΚΑΓΚΑΝΗ , του ταβερνιάρη κ. Παρασκευά ,του κ. Τάσσου , των εθελοντών, του Δήμαρχου ΠΑΡΟΥ κ. Χρ. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗ ,που με τον τελευταίο του λόγο , στην τελετή

Λήξης του ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ ,ήταν μια αποκάλυψη οραματιστή , σε μια εποχή κρίσης ......Και τέλος όλοι οι επισκέπτες του χώρου Παριανοί και ξένοι , που έγιναν κοινωνοί και μάρτυρες , ενός δρώμενου , που ούτε ο χρόνος θα μπορέσει να σβήσει .

Επίσης τους φιλόξενους ευπατρίδες , κεραμίστα Στέλιο ΓΚΙΚΑ , τον ζωγράφο Άλκη ΓΚΙΝΗ ,τον λαογράφο Γιώργο ΜΠΑΙΝΕΤΟ τον αρχαιολόγο κ. ΚΟΥΡΑΓΙΟ ,τον κ. Χρήστο που μας ξενάγησε , στο μαγικό ΑΡΧΑΙΟ ΛΑΤΟΜΕΙΟ , τον γιατρό Νίκο ΚΡΗΤΙΚΟ.

Προσωπικά , ευχαριστώ για την πρόσκληση , να αναπνεύσω τον αέρα των Αρχαίων Λατόμων , και να αφεθώ στην αναζήτηση των απόκρυφων του Παριανού βράχου . Εύχομαι το Συμπόσιο να γίνει θεσμός για κάθε δυο χρόνια .

Τελειώνω βγάζοντας και το τελευταίο δηλητηριώδες αγκάθι του κ. Ρόθου .....Λεω , ΝΑΙ , στην παρεΐστικη αντιμετώπιση των πολιτιστικών εκδηλώσεων του καλοκαιριού , που δεν θα είναι απλώς...........καλοκαιριάτικη , αν οι συμμετέχοντες δεν πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες , επικαλούμενοι τις ταλαίπωρες

« Δημοκρατικές διαδικασίες»

Κυριάκος ΡΟΚΟΣ

Ειδησεογραφικός, Ενημερωτικός, Ιστότοπος με σεβασμό στην αμερόληπτη ευρεία παρουσίαση των γεγονότων. Έγκυρη και έγκαιρη καθημερινή ενημέρωση!

 

 online mediaΜέλος του μητρώου
 ONLINE MEDIA
  Επικοινωνία

 

Διαγωνισμός

diagonismoi prosexos