Τον τελευταίο καιρό μηνύματα αισιοδοξίας έρχονται από διάφορες πλευρές.
Α) Από την αρθρογραφία του παλιού και γενναίου συμμαθητή μας, Χρίστου Αλιφιέρη, που πήρε θέση στο πρόβλημα των μεταναστών με μια λογική κρυστάλλινη. Ας μη καταποντιστούμε στο φόβο και σπρωχτούμε σε λάθη. Όλοι μετανάστες είμαστε και όλοι έχουμε ανάγκη στοργής κι ενδιαφέροντος. Η δημοτική αρχή ας σπεύσει να βρει τόπο προσευχής για όσους το επιθυμούν χωρίς αναστολές και οι ουρανοί θα ακούσουν κι εμάς και τα δικά μας αιτήματα πιο πρόθυμα.
Β) Από την ίδρυση του Συλλόγου Γυναικών της Παροικιάς, πολλά χρόνια μετά την κατάργηση του πρώτου Συλλόγου με την σπουδαία δράση. Αναμένουμε πολλά απ' τη νέα αυτή σημαντικότατη πρωτοβουλία κι ευχόμαστε κέφι, φαντασία και κουράγιο. Η Παροικιά ποτέ δεν τα κατάφερνε ιδιαίτερα στη συλλογική δράση και οι αιτίες δεν είναι όλες γνωστές. Αυτός ο συντηρητισμός και η μοναξιά της πρωτεύουσας δεν ερμηνεύονται εύκολα και δεν άρκεσε η δράση του «Αρχίλοχου» να ξετρυπώσει απ' τη μοναξιά τους ανθρώπους.
Γ) Απ' την δράση όλων των Συλλόγων και των Συλλόγων Γυναικών που λύνουν πολλά προβλήματα συνοχής, την ώρα που η πολιτική προσέγγιση δεν είναι μάλλον αρκετή για να γνωστεί το πρόβλημα και να υπάρξουν πρωτοβουλίες.
Δ) Από την κινητικότητα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε δραστήριους συμπατριώτες μας για τις εκλογές του «Αρχίλοχου» τον Νοέμβριο. Κινητικότητα που δείχνει ότι ο Σύλλογος θα συνεχίσει τη σπουδαία δράση του.
Ας κάνουμε μια προσπάθεια όχι μόνο να βλέπουμε προς τα εκεί που ανοίγονται προοπτικές ελπίδων, αλλά και να τις ενθαρρύνουμε συμμετέχοντας. Κάποιοι άλλοι ίσως βλέπουν και άλλα αισιόδοξα. Ας μας μιλήσουν γι' αυτά, ας τα μαζέψουμε όλα, να ξεκινήσουμε μια άλλη πορεία, αντίθετη απ' την καθημερινή φθορά.
Μέλος του μητρώου
