Ανάμεσα λοιπόν στις μεγάλες και διάφορες μπαρούφες του είδους οι χώρες δεν χρεοκοπούν, ξεχωρίζει περίτρανα τώρα εκείνη που λέει ότι «στις Δημοκρατίες δεν υπάρχουν τάχα αδιέξοδα».
Να όμως που οι βαρύγδουπες, «λέξεις», τέτοιου είδους έπαψαν να έχουν βαρύνουσα σημασία στα πολιτικά μας πράγματα. Είναι βέβαιο πως οι επόμενες εκλογές, - όποτε γίνουν - μας απειλούν άμεσα, με την ανακύκλωση εκείνων που φυσικά έφεραν τη χώρα μας στη σημερινή κατάντια. Μπορούμε αδέλφια να περιμένουμε κάτι καλό ή ελπίδα;
Έχει μάτια καλά ο λαός !! Γ' αυτό και ο καθένας αναρωτιέται με τι τρόπο μια πολιτική τάξη, ένα δηλαδή «σύστημα», που μας έριξε έξω όταν όλα πήγαιναν (πρίμα και κατ' ευχή) των λεγομένων τους.. Θα μπορέσει να μας σώσει τώρα που μας έπιασε άγρια φουρτούνα και «μποφόρ» δύναμης 10 ή 11. Γνωρίζουμε και νιώθουμε ,οι πολίτες αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Ρωτάμε όμως να μας πείτε προσωπικά η κάθε μια και ο καθένας ημών των πολιτικών και μάλιστα διαχρονικά. «Γιατί ερωτεύθηκες την φιλοδοξία, την πιο κακή απ΄όλες τις Θεές; Άκουσε, παιδί μου, είναι μια άδικη θεότης. Μπαίνει σε πολλές οικογένειες και σε πολλές ευτυχισμένες πολιτείες και βγαίνει αφού έχει καταστρέψει αυτούς που την γνώρισαν»..Τολμήστε επιτέλους, μια έντιμη απάντηση, έστω ένα συγνώμη μετανοίας, για «την τραγική αληθινά κατάσταση» που φέρατε τη πατρίδα στο λαό, αλλά και στο «Αθάνατε τραγικέ μας Ποιητή Ευριπίδη», που ( προφητικά) από τον τάφο του διαπίστωσες την τραγωδία και τη χλεύη του έθνους, πανευρωπαϊκά και παγκόσμια, 2.418 χρόνια πριν.
Aυτά λοιπόν βλέπουν και οι απέξω, - εκείνοι που μας δάνεισαν,- γιατί κάποτε πίστεψαν πως το κράτος μας ήταν φερέγγυο. Ήρθε τώρα η ώρα να ζητάμε από τους ίδιους, όχι μόνο να χάσουν τα μισά, αλλά να μας δώσουν κι΄άλλα μπάς και γλιτώσουν τα υπόλοιπα. Αυτοί βέβαια δεν είναι παγιδευμένοι όπως εμείς, όμως δεν είναι και σ΄αυτούς τα πράγματα καθόλου ρόδινα, αλλά σε μια δυσάρεστη κατάσταση. Έτσι μετρούν πολύ τα πράγματα και θα αποφασίσουν να κάνουν κείνο που θα τους πονέσει λιγότερο.
Και δω που τα λέμε, μας παρακολουθούν στενά με κρύο μάτι υπολογίζοντας αν, τους συμφέρει να μας παρασταθούν ή και μήπως να μας αφήσουν μια και καλή να βουλιάξουμε. Δηλαδή θα αν η πατρίδα μας θα τα καταφέρει μέσα σ΄ένα λογικό εύλογο χρονικό διάστημα να σταθεί στα πόδια της. Να νοικοκυρευτεί στο βαθμό που θα τους δώσει βάσιμη ελπίδα πως θα πάρουν κάτι πίσω, έστω με απώλειες και καθυστέρηση.
Σημαντικότερο όμως και από τα χρήματα, θα κρίνουν αν είμαστε σε θέση να παρακολουθήσουμε την πορεία της Ευρώπης ή θα παραμείνουμε αιώνια ένα τεράστιο βαρίδι. Σημαντικά όμως την κρίση τους θα επηρεάσει, ο βαθμός ειλικρίνειας της δέσμευσής μας, να ανταποκριθούμε στο σύνολο των υποχρεώσεών μας που έχουμε αναλάβει και η ικανότητά μας να τις εκπληρώσουμε.
Είναι γεγονός πως οι ξένοι έχουν καταλάβει και «διαβάσει» το μάθημά τους. Τους ξεγελάσαμε πολλές φορές, με τα κουτοπόνηρα πολιτικο-καμώματά μας, έτσι και αυτοί έχουν στήσει τώρα τους δικούς τους μηχανισμούς για να μετράνε την πορεία μας. Και τι διαπιστώνουν μέχρι τώρα φίλτατοι; Κατηφόρας συνέχειας το ανάγνωσμα. Προϋπολογισμοί μιας σκέτης χίμαιρας, πανταχόθεν αστοχίες, ξεχαρβαλωμένη η διοίκηση, μποϊκοτάρισμα διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, οπισθοχώρηση σε κάθε συντεχνιακή αντίδραση. Την πραγματική οικονομία να φυλλοροεί ραγδαία, την ανεργία να καλπάζει και μια ομάδα σχεδόν από πενήντα υπουργούς με την προσοχή τους στραμμένη στις επόμενες εκλογές, κομματικές και εθνικές.
Μέχρι στιγμής έχουμε αποτύχει και ο χρόνος τρέχει για μας αρνητικά. Για να καταφέρουμε να πάρουμε την «επιούσια» προηγούμενη δόση των 8 δις, αναγκαστήκαμε και αφήσαμε κατά μέρος τις «βαρύγδουπες» και τραγικές πολιτικά ιδέες για δημοψήφισμα, ή τα «δεν υπογράφω» και όλη εκείνη την παρέλαση «προσώπων», αλλάξαμε Πρωθυπουργό ήρθε ο κ.Παπαδήμος ένα πρόσωπο σοβαρό πετυχημένο και κύρια το πλέον κατάλληλο για την κρίσιμη αυτή ώρα. Αυτά φυσικά δεν είναι καθόλου μικροπράγματα, σε δύο ή τρείς μήνες ελπίζουμε πως θα έχουμε την επόμενη δόση που θα είναι δέκα φορές μεγαλύτερη τάξης μάλιστα των 80 δις. Χωρίς να την εξασφαλίσουμε χρεοκοπούμε σίγουρα και κυρίως «άτακτα» γιατί λήγουν «έντοκα» γραμμάτια 10 δις. Είναι λοιπόν λογικό όταν κάποιος πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη το σκέπτεται πολύ και 80 δις. Ευρώ δεν είναι καθόλου λίγα.
Δεν είμαι προφήτης, και μακάρι να κάνω λάθος, στις θέσεις και τις απόψεις μου. Υπογραφές σε καμιά περίπτωση δεν θα μπουν, αν δεν εξασφαλίσουν οι αντισυμβαλλόμενοι μας εταίροι, προοπτική πολιτικής σταθερότητας και άψογης αποτελεσματικής διοίκησης για μια αρκετά μακρά περίοδο, και φυσικά όχι μέχρι το Πάσχα. Ο προεκλογικός πυρετός στην τωρινή συγκυρία είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί.
Το 2012 είναι αναμφίβολα χρόνος σταθμός για την Πατρίδα και τον απανταχού Ελληνισμό. Στη διάρκειά του, δύο μπορεί να συμβούν: Η να απογειωθούμε σαν χώρα, εκπλήσσοντας τον κόσμο, ή να διασχίσουμε τον ποταμό του «βούρκου» και της θλίψης... Οι πολίτες πάντως θα ήθελαν το πρώτο. Θέλουν ακόμα και απαιτούν άμεσα οι Πολιτικοί επιτέλους να ομονοήσουν και να απεμπολήσουν τον διακαή πόθο να ελέγχουν μόνιμα το παιγνίδι. Θα ήθελαν οι Πολίτες να ακούσουν από τον Πρωθυπουργό, ( τη μια και μοναδική αλήθεια για το α ύ ρ ι ο )!! Δεν τους αρέσουν πια έντεχνες ωραιοποιήσεις, οι μικροελπίδες, τα υφέρποντα μηνύματα. Σ τ α ρ ά τ ε ς κουβέντες επιδιώκουν να ακούσουν και για αυτό το α π α ι τ ο ύ ν.
Θα ήθελαν, τέλος οι Πολίτες, να δουν το σημερινό πολιτικό προσωπικό να συρρικνώνεται και μέσα από αυτή την ευλο-γημένη συρίκνωση, «δυνατά» να αναδειχθούν οι υγιείς δυνάμεις που θα αναλάβουν να πείσουν τις κυριολεκτικά αποπροσανατολισμένες καινούργιες γενιές. Δεν αναζητούν τους ιδανικούς ανθρώπινους τύπους οι Πολίτες, αλλά τα άτομα με κοινό νου και σωστή αντίληψη της σημερινής διεθνούς και εσωτερικής πραγματικότητας.
Ελπιδοφόρα η πρώτη εκδοχή της απογείωσης που όμως ο ψυχισμός των Ελλήνων μπορεί να την πετύχει μια και τα δύσκολα στην Ελλάδα, (ιστορικά την μεγαλουργούν). Η δεύτερη όμως της διάσχισης του ποταμού ενέχει και την τραγικότητα. Αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του Economist για ύφεση7%, ενώ στον προϋπολογισμό έχει ορισθεί ύφεση 2.8%, η σημερινή θολή εικόνα θα μοιάζει έργο τέχνης μπροστά σ΄αυτή που θα εμφανιστεί στο τέλος του χρόνου.
Δεν της πρέπει όμως της Ελλάδας , ( αγαπημένη μας και το φώς του κόσμου) η τραγικότητα, κι ας σφάλαμε όλοι πολύ. Της πρέπει η απογείωση, η έκπληξη, η σωτηρία της.
Πάμε να ξεκινήσουμε δυνατά με τη Δύναμη της πίστης. Στ Όνομα του Θεού, του Σταυρού και της Παναγιάς, στο αίμα των Μαρτύρων και των Αγωνιστών της Λευτεριάς μας, όλοι μαζί και ενωμένοι, στα ήθη μας και τις παραδόσεις, στη λεβεντιά της φυλής ,να ξεπεράσουμε τη «Κρίση» και να φτάσουμε στην Ανάσταση.
Με τη δουλειά να «γυρίσουμε τον Ήλιο» για το μέλλον των παιδιών μας και να ξαναφέρουμε, το γέλιο, στις πόλεις, τα χωριά, τα βουνά, στους κάμπους, τα νησιά, τις θάλασσες.
΄Α ν τ ε δ α Ώ ρ ε ΄Ε λ λη ν ε ς!! Δε θα κιοτέψουμε «στα μνημόνια», προχωρούμε ξεπερνάμε τα λάθη μας και σαν το Φοίνικα το μυθικό,θα αναγεννηθούμε από τις στάκτες μας...
{plusone lang=el}
Μέλος του μητρώου
