Κ α ρ ν α β ά λ ι α ….. Μ α σ κ α ρ ά τ ε ς !!

τις παραδόσεις και τα έθιμά μας. Στ΄ αλήθεια «ντόμπρα» τα λεγόμενά μας, μοναχά που κάπου-κάπου δένουμε κάβο σ΄ αλλόκοτο για τα νερά μας λιμάνι. Μπερδεύουμε έτσι δα τα πράγματα, σ΄ένα σημείο που και αυτό το δαιμόνιο της Φυλής δεν φτάνει για να «μαϊνάρει» μόνη της τη κατάσταση. Κόντρα φλόκο και άλλα πάντα τιμόνι, σ΄αρμενίσματα ακουμαντάριστα και «καπετάνιος» σκάρτος. Χάσαμε το «μπούσουλα», χρεοκοπήσαμε το σύστημα και το «κουβέρνο» στανιάρουμε τα βρώμικα, νερά και η βάρκα πάει φουλαριστά στις ξέρες ή στο μπάτο «κι όλα καλά»! Βλογημένες, σαν τα γένια μας αμαρτίες χρόνια τώρα, που τις βαπτίσαμε σε ύποπτες «χοάνες» απύθμενης διαφθοράς και τις κάναμε αρετές... Φτερόκοπες ελπίδες μιας νύχτας πάνω στο ποτήρι και το κέφι, «οίστρος ακολασίας» τόσο ζοφώδης και ασέληνο, σ΄ έρωτες παρανομίας και πλουτισμών..Το ατέρμονο και καλοστημένο «γαϊτανάκι» για το καλό πάντα της χώρας του λαού και τις «τσέπες» αρκετών που τώρα λογοδοτούν. Οι σημερινοί άνθρωποι,(δηλαδή εγώ και σείς), με οιανδήποτε ειδικότητα εργασιακή ή φύλλο δυστυχώς είμαστε αυτοί που πληρώνουμε το μάρμαρο..Στην αρχή της κρίσης η Ελλάδα προβλήθηκε σαν αρνητικό παράδειγμα: Ο λαός έπεσε θύμα της σπατάλης, της απώλειας του μέτρου, της αφροσύνης του. Έπρεπε λοιπόν οι Έλληνες να τιμωρηθούν να πληρώσουν.. Το πιστέψαμε και εμείς, τουλάχιστον όσοι από καιρό διέβλεπαν τις παθογένειες του σαθρού κρατικού μηχανισμού, ενός πολύ φαύλου πολιτικού συστήματος, της καιροφυλακτούσας και λεηλατούσας κλεπτοκρατίας,( ιδιαιτερότητες και ιδιότητες δικαστικής και ιστορικής έρευνας στο άμεσο μέλλον ).

Σπασμένες ψυχές αγκαλιασμένες, δεμένες σ΄άρμα χρυσό, μαύρο απ΄ το βούρκο κι αρωματισμένο σαπίλα.. Φορτωμένο χίλια θέλω κι άπειρα δεν μπορώ!! Δικαιολογίες, αγυρτίες, σαν άλλογα που καλπάζουν ξέφρενα στ΄αφιλόξενο ξερό λειβάδι.

Τώρα που κρίνω, χωρίς να θέλω, νοιώθω απέναντί σας τύψεις. Που δεν κατάφερα γιατί είμαι ένας δειλός, τιποτένιος, ένας πληβείος άχρηστος να πολεμήσω γι΄αυτά που πιστεύω. Δεν έχω άρματα σε τέτοιο αγώνα..Συγχώριο..Δεν ξέρω τι να 'ναι τάχα, μα ο εγωϊσμός μου με πλανεύει πολύ.. Μου λέει..Τρέξε είσαι σπουδαίος.. Γεννήθηκες εσύ να κυβερνάς και να ορίζεις... Άρχοντας είσαι και παλικάρι βάλε τάξη στους δούλους! Αλλά, «οι δούλοι» είναι αδέλφια κάτω από τον ίδιο ουρανό. Λάμπει κάθε μέρα ο Ήλιος σε κείνους και εμένα, βρέχει το σύννεφο καθάριο νερό, η μάνα Γή αντάμα όλους μας θρέφει γλυκό ψωμί.. ΄Ετσι στ΄ αλήθεια θυμάμαι τον Πιλάτο, έπλυνε τα χέρια του σαν σκότωσε, αθώα ένοιωσε εντάξει. Περνάει πάντα τέτοιες μέρες κάθε χρονιά το «καρναβάλι». Όλοι γελάμε και τραγουδάμε τις «Μασκαράτες» σ΄όλες τις γωνιές του πλανήτη σκορπίζοντας κέφι και χαρά στο κόσμο που το παρακολουθεί..Το έθιμο λοιπόν να μη χαθεί ακούγεται κραυγή γεμάτη αγωνία για την τύχη του έστω προσκαιρά.

Ζητάμε ότι μάθαμε από τους Πατεράδες μας και την Ιστορία, το δικαίωμα για το αύριο που θα περάσει σ΄εμάς , το βίο, και τα παιδιά μας..Ασφαλώς είναι η ανάγκη της συνέχειας, αυτό ειδικά το καλύτερο «αύριο» που όλες και όλοι περιμένουνε στην πατρίδα ο λαός, και οι απανταχού ευρισκόμενοι στην υφήλιο Έλληνες.. Να τα καταφέρουμε μέσα από τα χαλάσματα και τις συμφορές μας, να «σηκωθούμε ψηλά» και να πετάξουμε από πάνω μας, τις λάσπες και τις ειρωνείες, τους προπηλακισμούς, τα χαστούκια.. Τις δήθεν «αμαρτίες» μας, καλοστημένους, ρύπους συκοφαντίες κυρίως των ηγετών της Ευρώπης, αλλά και του οικονομικού «λόμπυ» των κεφαλαίων και χαβαλές έντεχνου αφιονισμού.

Φυσικά δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών μια παροιμία του λαού μας λέει πως « με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις». Ασφαλώς η ευθύνη βαρύνει τους πολιτικούς,( που μας έδειξαν πρώτοι το δρόμο του εύκολου κέρδους με τα «δανεικά κι αγύριστα» και την επίπλαστη ανάπτυξη),αδέξια τριτοκοσμικής παρανομίας, φοροδιαφυγής, αναξιοκρατίας. Μ' ένα κράτος ανάδελφο και τραγικό που τελικά για να επιβιώσει τρώει κυριολεκτικά τις σάρκες της μεσαίας τάξης εργαζομένων και συνταξιούχων σ΄ένα περιβάλλον μιας καταφανής και «αδιάφορης» μέχρι πολύ πρόσφατα γενικότερης «θεσμικής» ή πνευματικής εξουσίας των ειδικά ταγμένων στην υπηρεσία του έθνους. Εδώ λοιπόν κάνουμε και τη μεγάλη ζημιά..Βάλαμε μάσκα κρύβοντας το πρόσωπό μας και την κουλτούρα μας... Έμείς που είμαστε οι μοντέρνοι και γεμάτοι πάντα «αλλαγές», γκρεμίζουμε και δεν κτίζουμε αυτό που η έλλειψη πάντα μιας φωτισμένης «παιδείας» μας αφανίζει μια και δεν άρεσε στις απαιτήσεις και τον καιροσκοπισμό των ανικάνων ηγετών.

Δεν θέλουμε θρησκεία, θεσμούς, οικογένεια, δουλειά, παιδεία ελευθερία στην πράξη και σεβασμό στην αξία της διάκρισης των «ορίων» μεταξύ πράξεων μας και της δημοκρατίας.. Είμαστε λοιπόν, ελεύθεροι; Δίνουμε έτσι την «έξωθεν καλή μαρτυρία»; Αγνοούμε λοιπόν την Ιστορία της χώρας και τη μνήμη των προγόνων μας; Μηδενίζουμε τη προσφορά πέντε χιλιάδων χρόνων του έθνους στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» του πολιτισμού.

Λέτε κάποιοι πως είστε Λεύτεροι, παντοδύναμοι σχεδόν θεοί, κέρβεροι, σωστά θηρία μέσα σε μια ζούγκλα που αναγκαστικά θέλετε να λέτε χαϊδευτικά «κοινωνία», βασιζόμενοι όμως που; Μπορεί μερικοί στα χρήματά τους ή την πλούσια κοσμική τους ζωή και ασφαλώς σε τυχόν πολιτικές γνωριμίες. Ανταλλάσοντας έτσι τις πιθανότητες κερδών και λοιπών άλλων ποικίλων ενεργειών και στόχων φωτογραφικά νομοτύπως. Άχρηστα λοιπόν όλα τι να τις κάνουμε τις παραδόσεις την ηθική στο αιώνα των μηχανών και των «μηχανογραφιών» σε βάρος των συνανθρώπων μας.. Τα καταφέραμε λοιπόν και οι Γίγαντες με τα πήλινα πόδια οι άνθρωποι του21ου μ.Χ. αιώνα. Σωριάζονται εύκολα κάτω και τρέμουνε ακούγοντας τις λέξεις, «χρεωκοπία» και σεισμός π.χ. έντασης 7 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ,( με επίκεντρο τη Σαντορίνης ) που βεβαίως απεύχομαι από ψυχης.

Αυτές τις «στιγμές», πεθαίνει το καθημερινό της ζωής μας αέναο «Καρναβάλι», και πέφτουν οι κάθε μορφής μάσκες. Τα προσωπά μας πρέπει να βλέπουν με τα καθαρά τους μάτια όταν μιλούν παράλληλα πιθανότητες και νόμοι φυσικοί.

Τέλος πάντων κάτι σημαντικό θα έχει να πει στην γλώσσα Του και ο Θεός.