Η αδιαφορία μας δεν έχει όρια

Πρόσφατα έγινε μια ομιλία σχολικού συμβούλου της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που απευθυνόταν σε γονείς και διδάσκαλους .Στην ομιλία παραβρέθηκαν περί τα είκοσι άτομα από τα οποία τα οκτώ ήταν μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου Γονέων, δυο εκπαιδευτικοί και η διευθύντρια του σχολείου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έπρεπε να παραβρίσκονται τουλάχιστον εβδομήντα άτομα κρίνοντας από τον αριθμό των παιδιών που φοιτούν στο σχολείο.

Όταν σε μια ομιλία που έχει άμεση σχέση με τα παιδιά μας και εμείς αδιαφορούμε, τότε τι να υποθέσουμε ότι θα συμβεί με μια ομιλία για το περιβάλλον. Να σας πω εγώ τι συνέβη το περασμένο καλοκαίρι. Από ένα ολόκληρο χωριό με το ζόρι μαζεύτηκαν είκοσι δυο άτομα εκ των οποίων τα δώδεκα ήταν μέλη του Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου με συγγενείς, φίλους και παιδιά.

Το φαινόμενο της μη προσέλευσης συμπολιτών μας σε εκδηλώσεις που δεν έχουν σχέση με πανηγύρια είναι πολύ γνωστό και οι υπεύθυνοι για την οργάνωση ομιλιών, συζητήσεων, εκθέσεων ζωγραφικής και άλλων παρόμοιων εκδηλώσεων προβληματίζονται αρκετά , σε σημείο που αποφεύγουν την διοργάνωσή τους.

Αν είναι δυνατόν στο νησί μας που μας λείπει η επαρκής πληροφόρηση και ενημέρωση σε θέματα υγείας, διατροφής, πολιτισμού, εκπαίδευσης , τέχνης, να μην δίνουμε την δέουσα προσοχή και να αδιαφορούμε.

Θα συμφωνούσα με την αποχή αν οι εκδηλώσεις αυτές γίνονται τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, για όσους έχουν άμεση σχέση με τον τουρισμό. Όμως, ακόμη και σε αυτούς τους μήνες, οι υπόλοιποι ενήλικες και παιδιά για ποιο λόγο να μην συμμετέχουν; Έπειτα , είναι και θέμα ευγένειας και σεβασμού προς το πρόσωπο ή τα πρόσωπα που κάνουν τόσο κόπο για μια παρουσίαση. Τρέμει η ψυχή των υπεύθυνων κάθε φορά που προγραμματίζεται μια παρόμοια εκδήλωση από το φόβο μήπως δεν συγκεντρωθούν αρκετοί ακροατές ή θεατές. Δυστυχώς όμως ο φόβος τους επαληθεύεται σχεδόν κάθε φορά και παρ όλες τις προσπάθειες να συγκεντρωθούν συγγενείς και φίλοι, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: Άδεια καθίσματα.

Δε γνωρίζω πόσοι από τους αναγνώστες αυτού του κειμένου έχουν συμμετάσχει σε σεμινάρια ή σε ομιλίες. Εύχομαι να είναι πολλοί. Για όσους δεν συμμετείχαν θα ήθελα να τους πληροφορήσω ότι σε μια ομιλία διάρκειας μιας ώρας ο ομιλητής μας δίνει πληροφορίες σε κάποιο θέμα όπου θα χρειαζόταν κανείς να διαβάσει ένα βιβλίο για να τις εμπεδώσει. Και από τη στιγμή που γενικά δεν διαβάζουμε βιβλία,

μια ομιλία σε οποιοδήποτε θέμα μας είναι τόσο χρήσιμη. Λοιπόν, δεν είναι κρίμα να χάνουμε τέτοιες ευκαιρίες;

Μια άλλη συνήθειά μας είναι όταν δεν θυμόμαστε την ημερομηνία και την ώρα μιας εκδήλωσης όπου παράλληλα με τις ανακοινώσεις θα πρέπει να μας υπενθυμίζουν τηλεφωνικά. Όμως και τα τηλέφωνα θα πρέπει να γίνονται την παραμονή και όχι τρεις τέσσερις μέρες πριν, μην τυχόν και ξεχάσουμε πάλι. Δηλαδή δεν φτάνει που οργανώνει κάποιος μια επιμορφωτική εκδήλωση, θα πρέπει και από πάνω να φροντίζει μήπως και λησμονήσουμε να πάμε σαν να πρόκειται για αγγαρεία. Είναι έτσι ή δεν είναι; Λοιπόν κάποια στιγμή και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι , οι ομιλητές και οι διάφοροι οργανωτές θα μας πουν «Γεια χαρά σας βρε παιδιά, άιντε και του Χρόνου» και αν τους είδατε και αν τους ακούσατε.

Για φανταστείτε όμως το χειρότερο θα είναι, αυτά που γράφω να τα διαβάζουν συμπολίτες που δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία των αδιάφορων. Τότε ο κόπος μου πήγε χαμένος.και σας ζάλισα άδικα.

Δημήτρης Καλανδράνης

{plusone lang=el}