Η κολυμπήθρα Σιλοάμ του μνημονίου..

επί 35 χρόνια οι γιατροί ρήμαξαν την υγεία του και όταν έφτασε στα τελευταία του τον ανάλαβαν κάποιοι άλλοι γιατροί οι οποίοι τον άφησαν παράλυτο. Οι γιατροί των 35 ετών είναι οι προ-μνημονιακοί και οι γιατροί των δυόμιση ετών οι μνημονιακοί. Ποιος έφταιξε για την κατάληξη που είχε ο άτυχος άνθρωπος; Αν δεν τον είχαν ρημάξει οι πρώτοι δεν θα υπήρχαν οι δεύτεροι, Φίλοι μου και οι δυο φταίνε ανάλογα με το μέγεθος των ευθυνών τους και νομίζω ότι θα πρέπει να πάψουμε να χρησιμοποιούμε το μνημόνιο σαν κολυμπήθρα του Σιλοάμ για το ξέπλυμα των παλιών αμαρτιών.

Στο μεταξύ όσοι πολιτικοί βρίσκονται στην αντιπολίτευση προσπαθούν να απαλλάξουν τον εαυτό τους από την ευθύνη και τα ρίχνουν στη μνημονιακή κυβέρνηση και στις κυβερνήσεις που κυβέρνησαν τα 35 χρόνια. Δεν είμαστε καλά ότι φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις. Φταίνε όλα τα κόμματα που με τη στάση τους την απαράδεκτη είτε ως κυβερνήσεις με την κακοδιαχείριση και τη διαφθορά, είτε ως αντιπολίτευση με την στείρα και αντιπαραγωγική συμπεριφορά τους, συνέβαλαν με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην κατάρρευση.. Ο καθένας βέβαια με το μερίδιο της ευθύνης που του αναλογεί.

Δεν πιστεύω να ξέχασε κανείς το ρόλο των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην περίπτωση Γιαννίτση όταν επιχείρησε να βάλει τάξη στο ασφαλιστικό. Όλα τα κόμματα που τώρα παριστάνουν τις αθώες περιστερές τον κατηγόρησαν ότι ήταν εχθρός των εργαζομένων και ότι οι προτάσεις του θα κατάστρεφαν τα ταμεία. Ακόμα και η δική του κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ υποχώρησε στις πιέσεις φοβούμενη απώλεια ψηφοφόρων. Τα δε κόμματα της αντιπολίτευσης έπεισαν τους πάντες ότι ο Τ.Γιαννίτσης είχε άδικο για να ανακαλύψουν δέκα χρόνια μετά ότι είχε δίκιο. Πού ήταν τότε οι σοφοί οικονομολόγοι των κομμάτων που τώρα βγαίνουν στα κανάλια και εξυπνολογούν; Τότε ήταν ή ανίδεοι ή ψεύτες.

Κατηγορήθηκε ο Κ.Χατζηδακης για την πώληση της Ολυμπιακής όταν επί χρόνια αυτή η εταιρία ζημίωνε με τεράστια ποσά και επιβάρυνε τους πολίτες, όχι εξαιτίας των εργαζομένων, αλλά εξαιτίας όλων των πολιτικών που την έκαναν χωνευτήρι άχρηστων διορισμών καθώς και εξαιτίας κακών επιλογών των κυβερνήσεων. Έπρεπε όμως κάτι να γίνει με την Ολυμπιακή. Συμφωνώ ότι χάσαμε την εθνική μας εταιρία, την ασφαλέστερη αεροπορική εταιρία στον κόσμο, τώρα όμως δεν επιβαρυνόμαστε με εκατομμύρια ζημιές κάθε χρόνο. Ίσως η λύση Χατζηδάκη να μην ήταν η καλύτερη , αλλά ποια καλύτερη λύση μπορείς να βρεις όταν ο,τιδήποτε προταθεί από μια κυβέρνηση συναντά μόνιμα τρομερές αντιδράσεις από την αντιπολίτευση.

Με άλλο ένα παράδειγμα να αναφερθώ στο ρόλο της αντιπολίτευσης στην πρόσφατη μνημονιακή εποχή σχετικά με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων. Ο Γ.Ραγκούσης προσπάθησε να εφαρμόσει το νόμο για την πλήρη απελευθέρωση των ταξί, όπου για καθαρά ψηφοθηρικούς λόγους ακόμα και το ίδιο του το κόμμα το ΠΑΣΟΚ δεν τον υποστήριξε. Και εδώ παίχτηκε το ίδιο παιχνίδι με όλα τα κόμματα τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα μπλε, τα πράσινα, που ενώ το πρόβλημα των ταξί είναι γνωστό, γιατί δεν υπάρχει Έλληνας πολίτης που δεν διαμαρτύρεται για την απαράδεκτη συμπεριφορά των ταξιτζίδων στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις, άφησαν ακάλυπτο τον Γ.Ραγκούση ο οποίος μέχρι τέλος υποστήριξε τη σωστή του άποψη και καταφήφισε το νομοσχέδιο κινδυνεύοντας να διαγραφεί από το κόμμα του.

Δυστυχώς το συμπέρασμα που βγαίνει είναι οτι ο ρόλος των κομμάτων είναι καθαρά ψηφοθηρικός και αν υπάρχουν εξαιρέσεις, αυτές ανήκουν σε ανθρώπους και όχι σε κόμματα. τα οποία μονίμως αποφεύγουν να πάρουν θέση σε καυτά θέματα με πολιτικό κόστος.

Όμως εμείς οι πολίτες μετά από όσα πάθαμε, τόσο από τους προ-μνημονιακούς όσο από τους μνημονιακούς , έχουμε γνώση και μνήμη και ξέρουμε πού θα ρίξουμε την ψήφο μας.

ΟΧΙ στα κόμματα αλλά στους ανθρώπους που γνωρίζουμε καλά, ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα βρίσκονται. Η ποιότητα και το επίπεδο των κομμάτων θα αλλάξει μόνο αν σε αυτά θα υπηρετούν άνθρωποι άξιοι, τίμιοι, εργατικοί, με ανοιχτό μυαλό, που με το έργο τους, εντός ή εκτός της Βουλής, απέδειξαν την ικανότητα και την αξία τους.

{plusone lang=el}

Θα ήταν καλύτερο να ρίχναμε το ψηφοδέλτιο χωρίς σταυρό προτίμησης παρά να σταυρώσουμε υποψήφιους που δεν γνωρίζουμε το έργο τους και που απλά μας τους συνέστησαν ότι είναι καλοί.

Δημήτρης Καλανδράνης