του απέραντου γαλάζιου της ιστορίας, αλλοτινών εποχών, των ποικίλων της «αποκοτιάς» αφάνταστα μόνη στις κριτικές των midia, σε κυκεώνα τηλεθέασης ποσοστών ή αριθμών αρνητικών των «ειδήσεων» ειδικά και ιδιαίτερα για τη Νάουσα.
Μα όλοι εμείς φίλε και φίλοι, Άρχοντες και λαός είμαστε οι δυνατοί..Στύλοι, (δορυφορούντες), των παραδόσεων του τόπου μας, οι φύλακες και βιγλάτορες στα κάστρα του πολιτισμού και τ΄αφεντικά στη γή των προγόνων μας.
Στ΄αλήθεια..Δεν υπάρχει κανένα άλλο όνομα που να μην έχει περισσότερο υμνηθεί σ΄ολόκληρη τη πλάση από το Αγιασμέ-νο όνομα της Θεοτόκου της δικιάς μας Παναγίας Μάνας.
Τώρα το Δεκαπενταύγουστο, στο σπέρνιασμα, όταν τελειώνει η μέρα σε κάθε γωνιά της ελληνικής γής στις στεριές και τα νησιά, σε μεγαλοπρεπείς εκκλησιές ή ταπεινά ξωκκλήσια, ιερή παράκληση στην Παναγιά Μητέρα του Θεανθρώπου Ιησού..Ελπίδα του κατατρεγμένου από τις βιωτικές ανάγκες, στήριγμα του ορφανού, πηγή ζωής και αθανασίας.
Ευλογημένες χάρες στην ταπεινή κόρη της Ναζαρέτ αυτήν την διαχρονικά «αιώνια γυναίκα».. Η Παναγιά είναι το μοναδικό πνευματικό στολίδι της Ορθοδοξίας..Σ΄Αυτή οι υμνωδοί της εκκλησίας μας έγραψαν πολλούς και εξαίσιους ύμνους. Ένα πλήθος ονόματα: «Ρόδον το Αμάραντο, χρυσούν θυμιατη-ριον, Νύμφη ανύμφευτος» και τόσα άλλα που η πίστη και η ευλάβεια της έχουν αφιερώσει.
Στα μάτια του Ελληνικού λαού η Παναγία είναι η Μεγάλη και μοναδική Μητέρα! Εκείνη που γνωρίζει να αγαπάει όλα τα παιδιά όπως και το δικό της.. Ήταν επόμενο η λαογραφία να της αφιερώσει ότι το καλύτερο θα μπορούσε να παρουσιάσει για τι μεγάλη Της γιορτή, «την Μετάσταση στην αιώνια ζωή», που στην πανανθρώπινη γλώσσα λέγεται «Κοίμηση».
Το γεγονός της κοιμήσεως της Θεοτόκου δεν αναφέρετε στις Πράξεις των Αποστόλων περιγραφικά, όπως επίσης και τα Εισόδια. Αυτές οι γιορτές κρατούνε από την αρχαία πρωτοχ-ριστιανική παράδοση, δηλαδή από κείνα τα χρόνια των πρώ-των Χριστιανικών αγώνων.
Μέσα λοιπόν από την «Λαμπάδα» της παράδοσης, άς δούμε πως ο λαός ξέρει και (κυρίως πιστεύει), για την «ένδοξη Κοι-μηση» της Αγνής Παρθένας..Είχε συνήθεια η θεοτόκος να κά-νει στ΄αγιασμένο μνήμα του Χριστού την Προσευχή της, αλλά και να θυμιάσει και να τον παρακαλέσει, να την πάρει κοντά του.
Οι φανατικοί Ιουδαίοι πήγανε στους αρχιερείς κι΄είπανε πως η Μαρία πηγαίνει κάθε μέρα στο μνήμα. Εκείνοι ρώτησαν τους φύλακες που είχανε βαλμένους να φυλάγουνε νύχτα και μέρα αν είναι αυτά αλήθεια που είπανε οι Εβραίοι..΄Ομως εκείνοι απάντησαν πως δεν είδανε τίποτα, επειδή ο Κύριος δεν τους άφηνε να δούνε την Παναγία Μητέρα Του.
Κάποια μέρα, Παρασκευή, την ώρα της προσευχής Της στο μνημείο, άνοιξαν οι ουρανοί,και κατέβηκε ο αρχάγγελος Γαβ-ριήλ και της είπε: «Χαίρε! Εσύ που γέννησες τον Χριστό τον Θεό μας. Η προσευχή σου ανέβηκε στον ουρανό κι΄όπως ζήτη-σες, θα αφήσεις τον κόσμο και θ΄ανέβεις στα ουράνια, στην αληθινή κι΄αιώνια ζωή μαζί με τον Υιό σου».
Γεμάτη χαρά η Θεομήτωρ απ΄αυτά τά λόγια του αρχαγγέλου, γύρισε πίσω στην Βηθλεέμ, με συντροφιά τις τρείς παρθένες που την υπηρετούσανε. Eκείνη αφού ξεκουράστηκε για λίγο είπε στις παρθένες. «Φέρτε μου το θυμιατό, γιατί θα κάνω την προσευχή μου» και της το πήγανε. Η Μαρία προσευχήθη-κε και είπε, «Κύριε μου Ιησού Χριστέ, που με αξίωσες να γεν-νηθείς από μένα άκουσε την φωνή μου και στείλε μου τον Απόστολο Ιωάννη, για να τον δώ και ν΄αρχίσω να χαίρουμε, στείλε και τους άλλους Αποστόλους μαζί με εκείνους που έχουν φύγει από τούτο τον κόσμο και ήρθανε σε Σένα, σε όποια χώρα και να βρίσκονται για νάρθουνε, με το άγιο σου πρόσταγμα και βλέποντας τους, να ευλογήσω το πολύμνητο όνομά Σου».
Αμέσως, την ίδια στιγμή έφτασε ο Ιωάννης, πάνω σε σύννεφο ερχόμενος από την Έφεσο και χαιρέτησε την Παναγία. Κι΄οι τρείς παρθένες πήγανε και τον προσκυνήσανε. Κι΄η Παναγία του είπε να θυμιάσει και να κάνει προσευχή. Ύστερα πήρε το θυμιατήρι η Θεοτόκος και είπε: «Δόξα σε Σένα Θεέ και Κύριέ μου, που θα έλθεις να να με πάρεις μαζί με τους Αγγέλους, όπως μου υποσχέθηκες».
Δεν πέρασε πολλή ώρα, και φθάσανε κι άλλοι Απόστολοι πά-νω σε σύννεφα και προσκυνήσανε την Παναγία. Κι εκείνη, σήκωσε τα χέρια της στον ουρανό και είπε, «Κύριε προσκυνώ και υμνώ και δοξάζω το πολυύμνητο όνομά Σου γιατί επέβλεψες στη ταπείνωση της δούλης Σου, και έκανες μεγα- λεία, εσύ ο δυνατός. Και να, θα με μακαρίζουνε όλες οι γενε-ές». Ύστερα είπε στους Αποστόλους, «Βάλτε θυμίαμα και προ-σευχηθήτε». Εκεί που προσευχότανε, ακούστηκε μια βροντή από τον ουρανό, κ΄ήλθε μια βουή φοβερή σαν να κυλούσανε πολεμικά άρματα και να! Πλήθος Άγγελοι και δυνάμεις φανε-ρωθήκανε, κι΄ακούστηκε μια φωνή και τότε φάνηκε άξαφνα ο ήλιος και το φεγγάρι απάνω από το σπίτι κ΄όλοι οι άγιοι τότε περικυκλώσανε την Παναγία. Και εκείνη τη στιγμή μαζευθή- κανε πλήθος, άνθρωποι, και πολλοί άρρωστοι γιατρευθήκαν.
Και πάλι, ύστερα από λίγο, λέγει στους Αποστόλους η Κυρία των Αγγέλων. «Βάλτε θυμίαμα γιατί έρχεται ο Χριστός!» Φάνηκε ο Ιησούς καθισμένος σε θρόνο χερουβικό και μαζί του αναρίθμητοι Άγγελοι. Και είπε ο Κύριος. «Μητέρα μου μην λυπάσαι, αλλά να ευφραίνεται η καρδιά σου. Από τώρα, το τίμιο σώμα σου θα μετατεθεί στον παράδεισο, και η αγία ψυχή σου θα έλθει κόντα μου, στους θησαυρούς του πατρός μου, εκεί που βασιλεύει η ευφροσύνη των Αγγέλων και ακό-μα μακαριώτερα». Κι η Παναγία είπε, «Ευλόγησέ με τη Δεξιά σου Κύριε». Και ο Χριστός άπλωσε το Χέρι Του και κείνη του έλεγε... «Προσκυνώ τη δεξιά τούτη που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, και παρακαλώ Χριστέ και Θεέ μου, να δεχθείς τη δούλη Σου, Εσύ που καταδέχθηκές να γεννηθείς από μένα την ταπεινή για να σώσεις το γένος των ανθρώπων. Και κάθε άνθρωπο που θα επικαλείται το ονομά μου, δίνε τη βοήθειά Σου».
Τότε αρχίσανε να ψέλνουνε οι Απόστολοι, τα νεκρώσιμα με πρώτο, τον Πέτρο..Και τότε! Έλαμψε περισσότερο από τον Ήλιο το πρόσωπο της Παναγίας που ήτανε ξαπλωμένη στο κλινάρι της.. Και ο Παντοκράτορας Χριστός δέχθηκε στα άχ-ραντα χέρια Του, την αγία και άμωμη ψυχή της Μητέρας του, και όλος ο τόπος γέμισε από ανέκφραστη ευωδία.
Οι Απόστολοι σηκώσανε το κλινάρι ψέλνοντας και το πήγανε στη Γεσθημανή, να το ενταφιάσουνε στο καινούργιο μνημείο που το είχε ετοιμασμένο η Θεομήτορα..Και από το μνήμα έβγαινε ευωδία ανεκδιήγητη..Ενταφιάστηκε το άχραντο σώμα, επί τρεις μέρες ακουγότανε οι ύμνοι του λέγανε οι Άγγελοι, χωρίς να τους βλέπει κανένας από τους θνητούς.
Περίπου έτσι πάνω κάτω ξέρουνε την ιστορία που, όπως είπαμε είναι βγαλμένη από την παράδοση, της «Κοίμησης της Θεοτόκου», εδώ στη Νάουσα οι γεροντότεροι..Ανθρώπινη η εξήγηση, ίσως τόσο μεγάλων και «εξαίσιων» πραγμάτων, μια και η πίστη και η Λατρεία στη Μητέρα του Θεανθρώπου δεν γνωρίζει εποχές και όρια.
Στο λιόγερμα, όταν το αστέρι της μέρας απόψε πλάγιασε στη πλαγιά της «Βίγλας». Είχε τελείωσει ο εσπερινός, (στη μεγάλη μας εκκλησιάς της Παναγίας Φανερωμένης), της Νάουσας για τη αυριανή μεγάλη γιορτή που ξημερώνει.. Κατακόκκινος, (σα ντροπαλή αθώα και ταπεινή κοπελιά), την ώρα που θροϊζει «καραντιασμένο» το Μελτέμι κι΄αποπέρνει η δροσιά μες στ΄ Αυγουστιάτικο όλήμερο λιοπύρι ξυπνά η ψυχή... Γυρεύει εικόνισμα της γλυκειάς Παναγιάς..Φτάνει η Μάνα μπροστά Της να της Ανάψει το καντήλι..Να λιβανίσει..Ώρα της γαλήνης και σκλυβει η καρδιά στην ελπίδα της προσευχής ν΄απλώσει φτερά αντριωσύνης..
Δειλά και ταπεινά ψελλίζουν τα χείλη..Τα μάτια ατενίζουνε τη ζωή στον απόηχο της καμπάνας που ανταριάζει τον αγέρα και κάνει τα περιστέρια να φτεροκόπουν αλλαφιασμένα σαν τις ψυχές στις αγωνίες των περιστάσεων.. Τούτων των φοβερών του «καιρού» καταιγίδων, της απελπισιάς, των εγωϊσμών της αμαρτίας..Τα «οψόνια» του θανάτου της έχθρας μας μεταξύ των συνανθρώπων μας, και των κοινών εγκλημάτων, έντονου προβληματισμού και της «ξεφτίλας», του συνόλου σχεδόν των κοινωνικών μας θεσμών.
Βρίσκεται όμως ελπίδα, αναστροφής στις αξίες; Σε αλήθειες, σε κείνες τις δυνάμεις της ανάστασης; Για να ξεφύγουμε με άλματα δυναμικά μπροστά; Να πεταρίσουμε σαν αετοί, που κοιτάζουν τον ήλιο κατάματα στα ύψη και την ιστορία της φυλής; Ναι γυρίζοντας στις ρίζες μας, στις μνήμες ηρώων, προγόνων, στο φόβο Θεού, στην εκτίμηση του αδελφού μας και του συνανθρώπου και στην λεβεντιά του έλληνα που θα ξαναβρεί το «τσαγανό» του και την «τσίπα» της μούρης του.
Άντε σε λίγες ώρες ξημερώνει η γιορτή της Παναγιάς..Πάμε στις εκκλησιές όλοι μας μονιασμένοι αγαπημένοι και κύρια ταπεινοί..Πάσχα του καλοκαιριού και Ανάσταση Ψυχών σε προτροπή αλληλο – συγνώμης και ψάξιμο εαυτού.. Γιορτή της Πάρου και της Ελλάδας ειδικά..Μια Παναγιά, Μια Μάνα, Μια Κόρη Αγνή και Μια Κυρά της οικογένειας, καμάρι του άντρα η κορώνα.. Αν διαλέξουμε και ψάξουμε όλοι αυτό το πρότυπο.. Υ π ά ρ χ ε ι!! «Ιδού η παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν»..
Χρήστος Αλιφιέρης
Μέλος του μητρώου
