Απλός, όμως πολίτης που αποδεδειγμένα αγαπά αυτό εδώ τον τόπο & όλους τους ανθρώπους που ζούνε τίμια εργαζόμενοι με ιδρώτα & κόπια ( άρτο τον επιούσιο ) της, φαμελιάς τους. Μου, είναι εντελώς αδιάφορο ποιό είναι το χρώμα της φυλής σας & η πατρίδα εμείς εδώ έχουμε, ξεπεράσει. Τις διακρίσεις, όλα αυτά τα τιποτένια που χωρίζουν και μας πονούν όταν ποικίλα παράξενα φαινόμενα. Τρόποι, που ξεφτιλίζουν την ακατάλυτη προσωπικότητα «άνθρωπος» ξεπερνούν τα όρια του επιτρεπτού τέτοιας προδοσίας των αξίων κάθε ευνομούμενης, πολιτείας.
Ο σύνδεσμό μας, η αγάπη της «ισότητας» [προχωρούμε] αγκαλιάζοντας «συνανθρώπους» που η Θεία, Πρόνοια. Ευδόκησε, να εργαστούν κοντά μας σε σ τ ε ρ ι ά αλλά και την ευρύχωρη θάλασσα της, Ν.Α. Ευρώπης. Αυτής, που ενώνει τους Λαούς της Ανατολής & Νότου [διαχρονικά] ανά ροής των αιώνων της ε ν δ ρ ά σ η της «παγκόσμιας», ιστορίας. Με, το άπλωμα ι δ ε ώ ν για την εξέλιξη του πολιτισμού των τεχνών μέσω της Ελληνικής παιδείας, αναμφίβολα. Καμαρώνουμε, γιατί είμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί και Έλληνες απόγονοι Αγίων & «Ηρώων» πολιτιστικής σε όλα ταυτοπροσωπίας, αγαστής Σηκώνουμε, τρόπαιο Σταυρού ( όχι για να σφάξουμε ) αλλά να «σπογγίσουμε» ξ ε ρ α μ έ ν α αίματα & να, θρέψουμε. Πεινασμένα, στόματα «μωρών» παιδιών γυναικών & γερόντων κατατρεγμένων ξεσπιτωμένων χωρίς πατρίδα & επιστροφή τόσο ξεφτιλισμένοι &, μ ό ν ο ι. Στο, πάντα έλεος της επικερδούς στην «ε π ο χ ή» μας φιλανθρωπίας με λογαριασμούς & λίστες, «βαμπίρ». Εκπροσώπων, της από γης τις άκρες ανθρώπων του «κεφαλαίου» της άνομης δοσοληψίας & αφαίμαξης της ενεργούς αδικίας..
[Θ ο ύ Κύριε φυλακή το σ τ ο μ α τ ί μου και θύρα περιοχής επί τα χείλη μου].. Όλων, εκείνων των οικονομικών μεταναστών που μας έρχονται από τα παράλια της καθ υμάς, «Ανατολής». Τις, ( χαμένες πατρίδες των ονείρων ) της ιστορίας το πεζούλι αξέχαστο αποκούμπι των «αναμνήσεων» ενός χαμένου «παραδείσου», της Εδέμ. Γή, της Ιωνίας γη Ελληνική «νοτισμένη» με το φρέσκο αίμα μαρτύρων που τα λάθη κ ά π ο ι ω ν, αλλοφύλων. «Ταγών», της εποχής εκείνης μας θόλωσαν του νου το φώς πίκραναν καρδιές «πότισαν» με χολή μαζί & ξύδι απομένοντας ξεραμένη & άταφη η ύστατη, ελπίδα. Της, ζωής η λευτεριά στα ιερά χώματα των προγόνων που οι γονείς μας γέννησαν, «α φ ε ν τ ι κ ά» Το λυκόφως, του Ελληνισμού το γοερό κ λ ά μ α των μυροφόρων προ του τάφου της εθνικής συμφοράς τέλη, Αυγούστου 1922.. Οι [εφιάλτες] επιμένουν να γροικούν ακόμα δίχως στιγμή να «καμπανίζουν», στο μυαλό. Είμαι, πολύ χαρούμενος που εσείς η «μαθητιώσα» της Πάρου νεολαία ανοίγετε για μια χρονιά ακόμα φτερά για να πετάξετε ψηλά πολύ στης μάθησης, τις κορυφές. ΟΙ ΕΥΧΕΣ.. Πολλές & από της καρδιάς τα φυλλοκάρδια βγαλμένες να οδηγούν στα ύψη της κάθε, αρετής. Ώστε, αυτός ο χείμαρρος της ψυχής να γίνει το τρανό ποτάμι που θα τα «σαρώσει» όλα στο, διάβα του. Η, αγνότητα της ηλικίας σας αλλά & Η ΠΊΣΤΗ σας στην Πρόνοια του Θεού θα είναι το κλειδί εκείνο που θα ανοίξει διάπλατα τις πόρτες, της ζωής.
Να, γίνετε όλες & όλοι το αυριανό «αλάτι» που θα νοστιμέψει τις σχέσεις της ζωής σας στο νησί μας και την, κοινωνία. Κοιτάξετε, κατάματα τον Ήλιο της Δικαιοσύνης αυτόν που σας ανήκει ολοκληρωτικά σε «μέλλον» αγαθόν και συνεχίστε τις παραδόσεις του, έθνους μας. Γίνετε, ταχιά – ταχιά οικτίρμονες αγάπης ο ένας για τον άλλο με σύνδεσμό αγάπης και μην λοιδορείτε ποτέ τους αδυνάτους ή τους μ ε γ α λ υ τ έ ρ ο υ ς στην η λ ι κ ί α μεταξύ των, συνανθρώπων σας. Γνωρίστε, την «αλήθεια» γιατί αυτή μονάχα (ε ί ν α ι) δυνατή να σας ελευθερώσει από κάθε αγωνία, πλάνης. Ζητήστε, όσο είναι ακόμα «καιρός» από αυτούς που «επισκοπούν» όλα τα κοινωνικά «δρώμενα» ν α σ α ς δώσουν ότι σας ανήκει από την περιουσία, των θεσμών. Την, Εκκλησία, τον Δήμο, το Κράτος, την Οικογένεια, τα Σχολεία, το Πολιτικό Κόσμο, την Κοινωνία είναι ατόφια η «υποχρέωσή» τους να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες σας ό λ ε ς μέχρι, «κεραίας»!! Καλή, «Ε κ π α ι δ ε υ τ ι κ ή Χ ρ ο ν ι ά» παιδιά μικρά και μεγάλα ειρηνική & ήρεμη κυρίως όμως, μελετηρή. Ο Χριστός & η Παναγιά κοντά πάντα σ εσάς, ο δ η γ ό ς.
( Α Ο Υ Σ Α Ν Ο Σ ) ο κατά κόσμο Χ.Κ.Α.
Μέλος του μητρώου
