Σε παλιότερη τοποθέτηση του στο δημοτικό συμβούλιο ο πρόεδρος της Δ.Ε.Υ.Α τόνιζε ότι δεν μπορεί ένας αγρότης να σπαταλά νερό από την γεώτρηση και να ποτίζει εκατό ελιές. Η Δ.Ε.Υ.Α. , ωστόσο. «επιτρέπει» σε όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα να κατασπαταλούν το πόσιμο νερό του δικτύου, γεμίζοντας πισίνες ή/και συντηρώντας γκαζόν και υδροβόρους κήπους, καθώς κανένας έλεγχος δεν υπάρχει ή επειδή, ακόμα χειρότερα, το νερό του δικτύου αντιμετωπίζεται ως εμπορεύσιμο είδος, οπότε η μεγαλύτερη (επικίνδυνα άχρηστη για όλους) κατανάλωση μεταφράζεται σε μεγαλύτερο κέρδος για τη Δ.Ε.Υ.Α.
Με μια τέτοια λογική η αφαλάτωση θα αποτελέσει το άλλοθι για μεγαλύτερη αλόγιστη κατανάλωση. Όμως η αφαλάτωση δεν είναι η πανάκεια που θα λύσει το πρόβλημα της έλλειψης νερού στο νησί. Είναι ενεργοβόρα οπότε θα ανεβάσει σημαντικά την ήδη ψηλή τιμή νερού και επιβαρυντική για το περιβάλλον.
Το νερό είναι ένα αγαθό σε ανεπάρκεια και πριν φτάσουμε σ’ αυτή την έσχατη λύση θα πρέπει να σταματήσουμε να το βλέπουμε σαν προϊόν που πωλείται και αγοράζεται. Θα πρέπει να ανακαλύψουμε πάλι τον τρόπο που το χρησιμοποιούσαν οι γονείς μας, σαν ένα πραγματικά πολύτιμο αγαθό, σεβόμενοι το παρόν και το μέλλον του νησιού κάνοντας λελογισμένη χρήση. Από εκεί πρέπει σοβαρά και υπεύθυνα να ξεκινήσουμε ξανά, μια που αυτό το αγαθό δεν ανήκει σε μας το έχουμε δανειστεί από τις επόμενες γενιές.
ΚΑΣΤΡΟΥΝΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ 29/1/11
Μέλος του μητρώου
