Ναουσαΐικο πανηγύρι

την «Δύναμη» της παράδοσης μιας κοινωνίας, που θέλει να συνεχίσει να υπάρχει ενάντια στις άσχημες καταστάσεις, των πολύ δύσκολων χρόνων που ζούμε τώρα. Αυτό λοιπόν συμβαίνει στα «Κουρσάρικα Δρώμενα» την κύρια δηλαδή εκδήλωση της γιορτής που κλείνει το πανηγύρι και τα «Νιάμερα της Παναγιάς.» Ξέρουμε πως τα γεγονότα συνδέονται πάντα με τις παραδόσεις ενός τόπου και ακολουθούν πιστά τις ανθρώπινες σχέσεις μια και ορίζουν τα συμβαίνοντα. Έτσι λοιπόν μια μικρή διαδρομή σ΄αυτά, θα μας εισάγουν καλύτερα σε ότι θα παρακολουθήσετε, με τον σεβασμό και τις μνήμες της ιστορίας του τόπου μας.

Ο κόλπος της Νάουσας λόγω της φυσικής προστασίας και κυρίως της γεωγραφική ς του θέσης, ( κέντρο του Αιγαίου ), αποτελούσε τότε όπως και σήμερα Ναυτικό Καταφύγιο και χώρο ανε-φοδιασμού γενικότερα π.χ νερού, τροφίμων, κ.λ.π. μα και ζωντανό «Κύταρο» πολιτισμού. Είναι γνωστό πως από την αρχαιότητα βεβαιώνεται η ύπαρξη σ΄αυτήν την περιοχή οικισμού που στα χρόνια του Μεσαίωνα αναπτύχθηκε ιδιαίτερα. Ενδεικτικά σημειώνουμε πως οι Σαρακινοί, ορμώμενοι από τις ακτές της Κρήτης, χρησιμοποι-ούσαν το φυσικό λιμάνι μας σαν «βάση» για τους υπολοίπους στόχους τους. Κατά την εποχή λοιπόν της «Φραγκοκρατίας,» η Νάουσα αποτελούσε, το κέντρο των Πειρατών της Δύσης αλλά και των Ντόπιων, σύμφωνα πάντα με τις μαρτυρίες χαρτογράφων και των Περιηγητών της εποχής. Όμως γύρω στο 16 αιώνα και ύστερα κορυφώνεται η παρουσία και επωνύμων κουρσάρων Δυτικής καταγωγής όπως των Κρεβελιέρ, Βιτάλε και άλλων. Δύο φορές το 17 αιώνα ο Τουρκικός στόλος επιχείρησε να τους εκδιώξει αλλά δεν τα κατάφερε. ( Αυτ΄απόδεικτα και κύρια αποδεικνύεται πως αποτελούσε ο φυσικός κόλπος της Νάουσας, κείνα τα χρόνια κέντρο και ορμητήριο των κουρσάρων ξένων και εγχωρίων που μάλιστα σε σημαντικό βαθμό ελέγχουν την οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου ). Το δημοτικό τραγούδι «Όλα τα Δωδεκάνησα», που σώθηκε ολόκληρο σε κώδικα στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους αναφέρεται στην πολιορκία του νησιού με λεπτομέρειες. Όλα τα Δωδεκάνησα στέκουν αναπαμένα. κι Πάρος η βαριόμοιρη στέκεται αποκλεισμένη. Κι 'οσοι την ξεύρουν κλαίουν την κι όλοι τήνε λυπούνται, μα σαν την κλαίγ' η Δέσποινα κανείς δεν τήνε κλαίγει?? « Πάρος και τι σου ώργίσθηκεν αυτός ο Παρπαρούσος?» Δευτέρα μέρα πρόβαλε τα κάτεργα στην Πάρο.

Το 1536 η Γαλλία και ο Σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής, έκαναν μια ανίερη συμμαχία με σκοπό να διωχτεί η Βενετία από την Ανατολή, με στόχο την αφαίρεση των κτήσεών της, στο Μοριά και στις Ελληνικές θάλασσες. Έχοντας κάνει μια τόση εύκολη κατάχτηση των μικρότερων νησιών ο Τούρκος, Αρχιναύαρχος Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, τον τρομερό κουρσάρο, ένα νησιώτη από την Λέσβο, παρουσιάζε-τε αρχές Ιουνίου του 1537 στην Νάουσα και αράζει τις εβδομήντα γαλέρες του και τα τριάντα μικρότερα πλοία ανοικτά του κάστρου το οποίο και βλέπετε να δεσπόζει μέχρι σήμερα στην είσοδο που παλιού λιμανιού και ζητεί την άμεση παράδοση της Πάρου. Αλλά ο Μπερνάρντο Σαγκρέντο, ο Άρχοντας του νησιού των μαρμάρων, είναι αποφασισμέ-νος να μην εγκταλείψει το νησί χωρίς αγώνα.΄Αφησε το Κάστρο της τότε ονομαζόμενης Άγου-σας, στον εχθρό και κλείστηκε με τη μικρή δύναμη που διοικούσε στο οχυρό του Κεφάλου που βρίσκεται στα νότια του νησιού και δεσπόζει του χωριού της Μάρπησας. Με την βοήθεια κάποιου Φλωρεντίνου φυγόδικου όχι μόνο κράτησε μερικές μέρες, αλλά έκανε και κάποιες αποτελεσματικές εξόδους εναντίων των πολιορκητών. ΄Ελλειψη, όμως μπαρούτης τον ανάγκασε να παραδοθεί, η γυναίκα του, η Καικιλία Βενιέρι, αφέθηκε να επιστρέψει στη Βενετία κι ο Σαγκρέντο ελευθερώθηκε σε λίγο χάρη στην ευγνωμοσύνη ενός Ραγούζιου ναύτη πούχε υπηρετήσει κάποτε σαν κωπηλάτης σε μια γαλέρα που διοικούσε. ΟΙ Παριανοί κάπου 6.000 ψυχές τον αριθμό είχαν την ίδια τύχη με τους άλλους νησιώτες, οι γέροι σφάχτηκαν, οι νέοι στάλθηκαν στις γαλέρες, οι γυναίκες διατάχτηκαν να χορέψουν στην ακρογιαλιά της Νάουσας για να διαλέξουν ο Ναύαρχος και οι Αξιωματικοί του στόλου τις ωραιότερες, τα παιδιά κατατάχτηκαν στο σώμα των γενιτσάρων.

Φίλες και Φίλοι... Συμπατριώτες και σεις όλοι που αγαπάτε και διψάτε για την αλήθεια και τα «ντοκουμέντα» μιας άλλης εποχής ζωής του τόπου μας με τον απόλυτο σεβασμό σ΄αυτά.

Φροντίσαμε όσο το δυνατό καλύτερα να σας περιγράψουμε τα ιστορικά γεγονότα που έχουν καταγραφεί αλλά και τις «παραδόσεις» που υπάρχουν για την πραγματικά τρομερές εκείνες μέρες ώρες και στιγμές του νησιού της Πάρου και που αποτελούν την «πεμπτουσία» μιας τραγικής εποχής.... Μα καταφέραμε και κάτι το πρωτόγνωρο για τα δεδομένα που προέκυψαν από την τραγικότητας και της ντροπής μιας τέτοιας συμφοράς.

Συνδέσαμε τις μνήμες με την συνέχεια της ζωής που προχωρεί μπροστά χωρίς να ξεχνά και να μνημονεύει ακόμα και να χορεύει στους ρυθμούς του «μπάλου» και του «συρτού» και να απλώνει το χέρι φιλικά στους άλλους που κάποτε ήταν «εχθροί» του ή βιαστές της Ελευθερίας του...   

{plusone lang=el}