μπορούν να ξεφύγουν του κανόνα των καθημερινών γεγονότων αλλά όμως προσπαθούν, οι κάτοικοι «έντιμα αγωνιζόμενοι», να αποτρέψουν τα χείριστα σε σκοτεινό ορίζοντα. Η καταγραφή και επισήμανση ακραίων καταστάσεων, πέρα πλέον πάσης λογικής, ( π.χ. ανεπαρκή παροχή ιατρικών υπηρεσιών του κέντρου υγείας λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού ή και ο εθισμός της νεολαίας του τόπου στην κατανάλωση αλκοολούχων ποτών ), αποτελούν μέγιστο ζήτημα ηθικής ευθύνης ημών εκάστου προσωπικά. Τραγική η ανυπαρξία των θεσμών στην κοινωνία μας, αλλά και η ανάληψη της ευθύνης κείνων των ατόμων που πρέπει να την εκφράζουν ουσιαστικά και παραγωγικά, αυτό που λέει στη γλώσσα του ο κοινός πολίτης μια «γροθιά» στο μαχαίρι μπάς και γίνει κάτι καλό και σπάσει το απόστημα .
Θέλει τόλμη η αρετή, θέλει αγώνα η δημοκρατία, οι πολίτες σεβασμού αξιοπρέπειας ,να δέσουμε γερά όλοι ενωμένοι σαν τις βέργες των κλιμάτων που ποτέ δεν λυγίζουν. Κατάματα σας κοιτάζω και πορεύομε μαζί σας, γιατί μου αρέσει πολύ ο αγώνας σας συμπολίτες, αφού τα διό νησιά μας στοχεύουν στο καλύτερο αύριο, σε μια ανατολή ζωής, ανάστασης και θείου φωτός, για να φύγει επιτέλους αυτή η μαυρίλα και η «μπόχα», όλος αυτός ο βούρκος πράξεων και λόγων, πονηράδας και καχυποψίας στις μεταξύ μας σχέσεις.
Δυνατά, προχωρούμε, απαιτούμε και ζητούμε, σαν κοινωνία σαν άτομα, αποφεύγοντας πάντα τις «κραυγές», ελευθερίας φωνή για αλλαγή πλεύσης και πορείας προκοπής, έξω από κατευθυνόμενα όρια και αφεντικά «εκείθεν ή εντεύθεν». «Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική μου, δεν είναι δική σου, είναι όλων μας». Αυτή η σημαντική παρακαταθήκη του στρατηγού Μακρυγιάννη μας οδηγεί στην αλήθεια και στο πρακτέο, Κύριοι της Κεντρικής Εξουσίας, Σεβαστό κάθ΄όλα Κοινοβούλιο, Άρχοντες της τοπικής Δημοτικής εξουσίας και λοιπές τοπικές πολιτικές δυνάμεις χώρας και του τόπου.
Προχθές Κυριακή 4ης του μήνα Μάρτη Α΄ Νηστειών αυτής που την ξέρει ο λαός, ( της Ορθοδοξίας ), γιορτάσαμε την αναστύλωση των εικόνων και την επαναφορά της τάξης, αυτής μάλιστα που υπέγραψαν αγιασμένοι άνθρωποι και φωτισμένοι Θείοι Πατέρες της εκκλησίας με το αίμα τους. Να μου επιτρέψετε σας παρακαλώ ένα απλό συμβολισμό μιας, γενικότερης σημερινής, «εικονομαχίας» και μάλιστα δυστυχώς αναγκαστικά εισαγόμενης από την «τρόϊκα» σε βάρος μάλιστα του έθνους και του λαού μας. Ευθύνης βεβαίως των δικών μας λαθών και πράξεων των υπόπτων συναλλαγών,( κάποιων επιόρκων που ασφαλώς), μπορεί κάποτε να λογοδοτήσουν στην δικαιοσύνη ή την ιστορία.
Γκρέμισε την πιο ιερή εικόνα του Θεού που είναι αυτή του ανθρώπου. Πρέπει να αγωνιστούμε για να εορτάσουμε την αναστήλωση της πεσμένης εικόνας του, της Ελληνίδας και του Έλληνα των παιδιών και ολόκληρης της κοινωνίας του έθνους . «Αυτή η μοίρα της καταστροφής δεν μας ανήκει και μας πάει..»
Πιστεύω στις υγιείς δυνάμεις που πάντα υπάρχουν και επιβλέπουν, περιπολούν, φρουροί και ετοιμοπόλεμοι, «υπ΄ατμόν ...» για να τολμήσουν, κείνες τις αλλαγές που χρειάζονται για μια πραγματική αναγέννηση, αυτή η καυτή λάβα «της γής των ηφαιστείων», της πίστης και της αγάπης.
Είναι η νεολαία της αυριανής Ελλάδας, των βουνών, των κάμπων, των νησιών και της απέραντης θάλασσας. Αυτά τα χαριτωμένα σπαθάτα κορίτσια οι αυριανές μάνες, τα λεβεντόκορμα αγόρια με τα φωτεινά μάτια, μορφές Χριστού και Παναγιάς. Αγαπούν την παράδοση, ακούνε μας τους γεροντότερους όταν τους μιλάμε σωστά, σαν κείνες τις καρπερές μέλισσες που θέλουν «το μέλι της σοφίας» αλλά και την εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής, για να κτίσουν γερά και το δικό τους μέλλον, επάνω στις παραδόσεις και τα ήθη.
Να τους δώσουμε λοιπόν την δυνατότητα, όχι με κούφια λόγια αλλά με πράξεις και έργα τους τρόπους να ζήσουν καλύτερα χρόνια σε μια σύγχρονη Ελλάδα του πολιτισμού και της προκοπής όσο είναι καιρός. Οι ταγοί της εξουσίας να καταλάβουν πως τα περιθώρια, έχουν στενέψει πολύ, αλλά παράλληλα θεσμοί και νόμοι μην «αργούν». .Δυνάμεις όπως η Εκκλησία και η Παιδεία «πρωτοπόροι» στον αγώνα της ανάκαμψης,( γιατί με την ελπίδα της πίστης και την μοναδικότητα της αλήθειας που ελευθερώνει τον άνθρωπο), θα ξεπεράσουμε τη κρίση που είναι ηθική κυρίως και μας έφερε στα χάλια αυτά.
Είναι υποχρέωσή μας και το επισημαίνω ιδιαίτερα, πως η αναγέννηση που «ασμένως» περιμένουμε όλοι, αν δεν σταθεί σε βάσεις ηθικής τάξης και εργασιακής αρμονίας πάντα σε αληθινή πραγματική έκφραση δημοκρατίας και μοίρασμα του εθνικού πλούτου σ΄ολες τις κοινωνικές τάξεις και με πραγματικές παροχές υπηρεσιών που παραπάνω προαναφέραμε, θ α έ χ ο υ μ ε δ υ σ τ υ χ ώ ς, για μια άλλη φορά, α π ο τ ύ χ ε ι π α τ α γ ω δ ώ ς.
Είμαι απόλυτα δικό σας άνθρωπος, Κυρίες και Κύριοι, της Δημοτικής αρχής Πάρου- Αντιπάρου εκλεγμένο μέλος της Δημοτικής Κοινότητας Νάουσας... Σας εκφράζω αλλά και κυρίως σας δεσμεύω πως τα παραπάνω γραφόμενα μέχρι «κεραίας» ισχύουν και για μας με την ελπίδα πως θα τα εφαρμόσουμε.. Π α ν ε λ λ η ν ί ω ς Π ρ ώ τ ο ι !!
Διαφορετικά μας περιμένει στη γωνιά εκείνος ο δικός μας άνθρωπος... Ο Α ρ χ ί λ ο χ ο ς.. Μη μας «κράξει» μια και κάτι τέτοιοι πεθαμένοι γράφουν πολύ καλύτερα από μας τους ζωντανούς .«΄Αλλ ΄άγε, συν κώθωνι θοής διά σέλματα νηός φοίτα και κοίλων πώματ΄άφελκε κάδων, άγρει δ΄οίνον ερυθρόν από τρυγός, ουδέ γάρ ημείς νήφειν εν φυλακή τήδε δυνησόμεθα».
- Σήκω και σύρε στου γοργού του καραβιού τ΄αμπάρι,
να ξεπατώσεις το βαθύ, καλόσχημο πιθάρι.
Και μια κανάτα γέμισε κρασί, την πιο μεγάλη
και φέρε μας να πιούμε και να φιάξουμε κεφάλι.
Γιατί ειν΄η βάρδια βαρετή και τελειωμό δεν έχει,
κι έτσι στεγνή νυχτιάτικα κανείς δεν τη αντέχει.
Η βάρδια λοπόν όλων των ενασχολημένων με την εξουσία, ( μεγάλης ή μικρή ), να πάψει επιτέλους σε ώρες και μέρες δύσκολες νάναι βαρετή δίχως στόχο δουλειάς.
Αυτή η Πατρίδα περιμένει από τα παιδιά της τη νέα της δύναμη..Να ξημερώσει επιτέλους..Να πετύχουμε όλοι αντάμα και μονιασμένοι το θαύμα της Ανάστασης..
Και τότε αδέλφια Έλληνες θα χορέψουμε και θα πιούμε κρασί....Αυτό το λόγο θα σας πω κι όχι άλλο κανένα... Μεθύστε με τ΄αθάνατο του έθνους μας αγώνα για την μεγάλη ανατροπή?? Σαν εύστοχοι τοξότες μπορούμε να βρούμε αθάνατο νερό και να ξεδιψάσουμε στις πηγές του. Εμείς λαθέψαμε, εμείς όμως θεριέψαμε και παλέψαμε σε μαρμαρένια αλώνια ... Ακόμα και το θάνατο νικάμε?? Ψάλλοντας και δοξολογώντας Θεό και τραγουδώντας έρωτα αγάπες μες τον ξανθό Απρίλη «ώρες» Λαμπρής και Πάσχα. Υψωνόμαστε Αετοί κοιτάζοντας, τον ήλιο που δεν μπορεί το φώς του να μας τυφλώσει, κ α τ ά μ α τ α..
« Για να σκάσουν οι οχτροί ..Και θα γελάσει ο λαός»!
Μέλος του μητρώου
