Μα δυστυχώς με πρόλαβε η τραγικότητα της χθεσινής, πρωϊνής αυτοκτονία, του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού στο Σύνταγμα και κυριολεκτικά με συντάραξε.
Πρώτιστα, οι καθ΄όλα λαλίστατοι πολιτικοί μας ηγέτες, έχοντας «υπόψη τον αυτοέλεγχο πράξεών έργων τους και λόγων» να σιωπήσουν, αν φυσικά είχαν δείγμα ελάχιστης τσίπας ευθύνης.
Απλός ο λόγος αυτής της κριτικής του καθενός σκεπτόμενου, «τις τάχα φταίει» για την κάκιστη διαχείριση των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων από μια σειρά διαδοχικών κυβερνήσεων της χώρας.
Αν θυμάμαι καλά γύρω στο 1952, που ψηφίστηκε ο νόμος βάσει του oποίου ο εκάστοτε διοικητής της Τράπεζας Ελλάδος είχε το δικαίωμα να μετατρέπει τα αποθεματικά των Ταμείων σε ομόλογα του Δημοσίου και μετοχές, όλες δυστυχώς οι κυβερνήσεις, φίλες και φίλοι, λεηλάτησαν με τρόπο και σύστημα τα χρήματα ιδιωτών, επιχειρηματιών, υπαλλήλων, εργατών, κ.λ.π. άλλων εργαζομένων, δίχως κάν να ενημερώνουν, όπως φυσικά είχαν την υποχρέωση τις διοικήσεις των Ταμείων που οι ίδιες τοποθετούσαν.
Φωνάζουν και πιστοποιούν κατά καιρούς αρμόδιοι υπουργοί και διοικητές μερικών Ταμείων το μέγεθος της εισφοροδιαφυγής, που βεβαίως οι ίδιοι επέτρεψαν για τη στήριξη δήθεν της επιχειρηματι-κότητας, ( αλλά κυρίως σχεδόν αποκλειστικά ), να εξυπηρετήσουν τις ποικιλόμορφες και πελατειακές τους σχέσεις.
Τώρα πάνω σε μνήματα και κουφάρια καταστροφής, προσπαθούν ετεροχρονισμένα εφαρμογής και κάθαρσης, κανόνες πολιτικής αυτοάμυνας ορθότατης χωρίς αμφιβολίας, η «όψιμη ευαισθησία». Να όμως συμπατριώτες οι αποκαλύψεις.. Αθλιότατες ενέργειες, επιόρκων υπαλλήλων Ταμείων, που εξέδιδαν συντάξεις και λοιπά επιδόματα σε άτομα και πρόσωπα που δεν τα δικαιούντο.
Κοινής λοιπόν λογικής και μαθηματικός κανόνας, ο ρόλος όλων των διορισμένων διοικήσεων, είναι ο έλεγχος της εύρυθμης λειτουργίας των οργανισμών, «οι επικεφαλής» των οποίων τοποθετούνταν από τις κυβερνήσεις και φυσικά πάντα δίνουν ευθύνης λόγο και πράξεων όρος απαράβατος της δημοκρατίας.
Δυνατή όπως πάντα η κουμμουνιστική Αριστερά, φιλεύσπλαχνος και πολυέλεος από επάγγελμα προς τις λαϊκές τάξεις, ουδέποτε έθεσε, ( πριν από το «κούρεμα» των ομολόγων ) το ζήτημα της διαχείρισης των αποθεματικών στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης στην πολιτική της. Πάντα προέχει ο αγώνας ενάντια της πλουτοκρατίας και του «διεθνούς ιμπεριαλισμού».
Αρχαίας τραγωδίας ιστός η καταλήστευση των ασφαλιστικών Ταμείων. Γινόταν πάντα με το επιχείρημα πως το κράτος - δηλαδή οι κυβερνήσεις – εγγυάται τις συντάξεις και την υγειονομική γενικά περίθαλψη. Κούφια ανεύθυνα λόγια, σαν τα φτερά και τη σκόνη που σηκώνει σύννεφο ο δυνατός αυτός «σορόκος» που φυσά απέξω, όταν το κράτος έχει καταρρεύσει, οι «κυβερνητικές δεσμεύ-σεις», δεν λαμβάνονται από κανένα στα σοβαρά γιατί δεν έχουν την παραμικρή αξία.
Σήμερα πάντως είδα εδώ στη Νάουσα πως οι άνθρωποι ακόμα έχουν στόχους ελπίδας.. Εργαζόμενοι, εμπορευόμενοι, ετοιμάζουν τα μαγαζιά τους και ελπίζουν στην Ανάσταση που ακολουθεί μετά από κάθε σταυρό πόνου και αγωνίας και να δείτε πως θα πάνε καλά και δυναμικά μπροστά.
Ολοφυρόμενοι οι πολιτικοί μας, «μετανοούντες» οι περιπεσόντες σε πολλές αμαρτίες χρόνους και καιρούς, προέβαλαν εχθές, με δηλώσεις την συντριβή τους για την αυτοκτονία του συνταξιούχου δεν έπεισαν κανένα και μάλλον προκάλεσαν σχεδόν γενικευμένης αποστροφής.
Δεν τους φταίει κανένας, ούτε κάν η τρόϊκα ή το μνημόνιο, τους ίδιους βαρύνει ολοκληρωτικά η ευθύνη που πρέπει επιτέλους ευθαρσώς και τίμια να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους ζητώντας συγνώμη από τον ελληνικό λαό.
Οι υπεύθυνοι της διαχείρισης των ασφαλιστικών Ταμείων και είναι καθολική η αλήθεια έχουν όνομα και να δώσουν λόγο στο κόσμο και την δικαιοσύνη. Ο έλεγχος των Ταμείων τους πρέπει επιτέλους να αποδοθεί σε αυτούς. Αυτοί να εκλέγουν στο εξής τις διοικήσεις και να τις στελεχώνουν με προσοντούχα άτομα, με διεθνή μάλιστα εμπειρία. Να μπορούν δηλαδή να επενδύουν και να διεκδικήσουν με νόμιμα μέσα τις αποζημιώσεις για τη διασπάθιση ποικίλα των αποθεματικών του.
Το αίτημα είναι ένα και μοναδικό.. Η ριζική σ΄όλα αλλαγή και ποτέ η επίδειξη κάθε είδους όψιμης ευαισθησίας..Tολμούν και πρέπει να πετούν ψηλά οι Γερανοί..Ξέρετε δα τη εννοώ,( δίχως φόβο και πάθος ) μια και η αλήθεια πράξεων και γεγονότων προέχει πάντα αυτή η υπενθύμιση στην πολιτική όταν μάλιστα είναι «επί θύρας» οι εκλογές και έντονες οι «μνήμες» των ανθρώπων.
Μεγάλωσαν τα μωρά πλέον και έπαψαν να κάνουν Ουά- Ουά και δεν τους χρειάζεται η δικιά σας κούνια!!
{plusone lang=el}
Μέλος του μητρώου
