Η ελευθερία της προσωπικότητας, ενός ή της άλλης εξ ημών των πολιτών, πρέπει πάντα να παραμένει από προοιμίου αναγκαία και χρήσιμη.
Πάντως η ελληνική κοινωνία δεν θα καταφέρει ποτέ να βρεί την ισορροπία της αν δεν δοκιμάσει ιδίως στην πράξη τον άλλο δρόμο.
Έτσι λοιπόν, (καλώς ή κακώς), πείστηκε μέσα στα δύο χρόνια πως μπήκαμε στο «μνημόνιο», μια και κάποιοι ονομαζόμενοι «προδότες» ήθελαν να φέρουν λέει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρώπη, και πως η Ελλάδα έχει πέσει θύμα μιας κάποιας διεθνούς δήθεν συνωμοσίας.
Πιστέψαμε, (τρομάρα μας), ακόμα ότι αποκλείεται να μας πετάξουν έξω από το ευρώ και πως βρυχώμενοι και λίγο, θα τους καταφέρουμε να μας σβήσουν όλο χρέος, και από πάνω θα μας δώσουν χρήματα με μια μορφής αναπτυξιακού πακέτου.
Και πάνω απ όλα τα παραπάνω, δυστυχώς συνέβαλε στη διαμόρφωση του άσχημου κλίματος, ο κ. Αντώνης Σαμαράς που δεν παρέμεινε στην πολύ σωστή κριτική του μείγματος πολιτικής, αλλά καλλιέργησε μέσα από την τηλεθέαση μια ακατάσχετη παραφιλολογία «περί δωσιλόγων» δαιμονοποιώντας ότι το μνημονιακό.
Κι όπως πάντα, λένε οι γεροντότεροι και σοφοί για αυτές τις περιπτώσεις, το πλήρωσε πολύ ακριβά ο ίδιος αφού έτσι ανέδειξε τον κ. Καμμένο και έχασε ένα μεγάλο κομμάτι της αστικής τάξης.
Προέχει φυσικά η αλήθεια πως το ίδιο πρόσωπο έπραξε υπεύθυνα όταν στήριξε την κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου, αλλά ανακάλυψε στην πράξη τα όρια που μπορεί να επαναδιαπραγματευθεί, οιοσδήποτε Έλληνας ηγέτης. ( Στις κάλπες όμως τιμωρήθηκε και εκείνος για την πλάνη ), δυστυχώς που είχε αρχικώς δημιουργήσει.
Με τη σειρά του λοιπόν ο κ. Τσίπρας.. Θα ήταν το δυνατό καλύτερο, να πάρει την εντολή και να πάει ιδίοις να διαπραγματευθεί με τους δανειστές της χώρας μας.
«΄Ο καλός ο νομοθέτης, καθώς και ο καλός πολιτικός δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όχι το απόλυτα άριστο, αλλά κείνο που από τα πράγματα αποδείχνεται σχετικά καλύτερο, πρέπει να προτιμιέται σε κάθε δεδομένη περίπτωση». Πρέπον λοιπόν και απόλυτα απαραίτητο, οι ενεργοί μας πολιτικοί να μελετούν και να εντρυφούν συχνά σε κείμενα και θέσεις, αυτές των αθανάτων προγόνων όπως π.χ. τον Αριστοτέλη κ.λ.π.
Αλλά οι γνωρίζοντες την Ευρώπη καλά, έχουν την γνώμη, πως αν προχωρήσει σε «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους», είναι βέβαιο πως η Ελλάδα θα βρεθεί σιγουρότατα εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ( της φυσικής αυτής αυτονόητης κοινωνίας και οικογένειας όλων εκείνων των εθνών ), της οποίας και αποτελεί και την εξουσιαστική θέση κυριολεκτικά, «εν πράγματι ιστορική μοναδικότητα», διδάξασα τόσο τον πολιτισμό και την δημοκρατία σαν αξία μοναδική των ελευθέρων ανθρώπων από τον 5ον π.Χ. αιώνα «αεί διδασκομένων και εργαζομένων το πρέπον της ηθικής και των θεσμών πόνημα».
Δεν έχω κανένα λόγο να είμαι ο προφήτης της μαύρης κινδυνολογίας, αλλά να αναλογισθούμε σε βάθος την αντίδραση όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, όταν θα τους ανακοινώσει η Αθήνα ότι αποφασίζει και τους διαγράφει..Το μεγαλύτερο μέρος των χρεών της προς αυτές!! Μακάρι να τα καταφέρει, το εύχομαι από ψυχής, αλλά σαν τραπεζικός γνωρίζω πως είναι απλά, μοναδικό όνειρο Θερινής νύκτας στις αμμουδιές της «Σάντα Μαρίας» σε ώρα Πανσελήνου, των υδάτων της θάλασσας καθολικώς και μακαρίως ηρεμούντων.
Σ΄αυτή την περίπτωση η Χώρα δεν μπορεί να πλέον δυστυχώς να δανεισθεί και αν π.χ. ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα χρειαστεί από κάπου να βρεθούν πόροι για την χρηματοδότηση του ελλείμματος του κράτους, να πληρώνουν δηλαδή μισθούς ή συντάξεις δεν θα τα καταφέρει καθώς, «Δεν είναι εύκολες αι θύραις.. Εάν η χρεία ταις κουρταλή» κατά πάντα την αλήθεια των στίχων του εθνικού μας ποιητή.
Είναι ασφαλώς δικαίωμα, στον κάθε πολιτικό να έχει το δικό του δρόμο και την σκέψη, αλλά η ανάγκη που προέχει είναι: Η έξοδος της πατρίδας από την στενωπό και τις δυσκολίες και να προχωρήσει επιτέλους δυνατά μπροστά.
Οι σκοποί στην παροιμιώδη ρήση, «τρείς λαλούν και δυό χορεύουν», συνοψίζουν αθροιστικά πως δεν τα καταφέραμε να ερμηνεύσουμε σωστά το «εκλογικό μήνυμα» και τη θέληση του λαού.
Αν προσθέσουμε τα ποσοστά των κομμάτων που λάβανε μέρος στις εκλογές καταγγέλλοντας το επάρατο Μνημόνιο, ( Σύριζα, Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή, Δημοκρατική Αριστερά, επίσης και κόμματα της Αριστεράς που δεν έπιασαν το όριο της εκπροσώπησης στη Βουλή ), οφείλουμε να δεχθούμε το γεγονός πως η αντιμνημονιακή ψήφος συνολικά υπερβαίνει το 50%. Σεβαστή οπωσδήποτε η θέση της πλειοψηφίας.
Έχουμε όμως τις υποχρεώσεις αυτές που επωμίσθηκε το ελληνικό κράτος, έναντι εκείνων οι οποίοι με τη σειρά τους ανέλαβαν και την αποπληρωμή, των δανείων του και την χρηματοδότηση των αναγκών του για μισθούς και συντάξεις.
Κλείνοντας εδώ και ζητώντας, για μια άλλη μια φορά να σταθούμε δυνατοί κα όρθιοι σαν άνθρωποι και λαός, τις δύσκολες αυτές ώρες που εθνικά περνάμε σε δυό σημεία.
Α.-Καλό είναι να αναζητήσουμε την κοινή συνισταμένη (αν υπάρχει) των ιδεών και των προτάσεών για τους σωστούς τρόπους χρηματοδότησης του κράτους. Πώς; Μέσω της σωστής προσπάθειας καθώς η Κυβέρνηση ειδικά αποτελούμενη, (από πρόσωπα ηθικής και άμεμπτης αξίας είναι μια ζωντανή πάντα δύναμη που αδιάκοπα μεταβάλλεται αναπτύσσεται ). Mε το σκοπό να αντιμετωπίσει νέες καταστάσεις και να λύσει το δυνατό, καθημερινά ζητούμενα και πάντα στη βάση τους ανακυκλούμενα προβλήματα, με τη χρήση των νόμων και της διαφύλαξης των θεσμών και σωστού πολιτικού λόγου. Κοντολογής, όλοι μαζί για όλα χωρίς υποκρισίες, και μικροσυμφέροντα ιδίου προσώπου ή των παροικούντων τα συστήματα.
Β.- Διαβάστε καλά τι μας ομολογεί από το μνήμα του ο Πλούταρχος και να το καταλάβουμε όλοι μας λαός και άρχοντες καλά: - Ομπρός, ωρέ, για ένα ξεκίνημα άλλο με φρεσκάδα της Άνοιξης μπάς κι φύγει η μπόχα... - Ο λαός δεν υπακούει σε κείνους που δεν ξέρουν να διατάσουν. Και είναι μεγάλο προσόν του Κυβερνήτη να μπορεί να εμπνέει υπακοή. Κείνος που σωστά οδηγεί είναι βέβαιος ότι θα τον ακολουθήσουν πολλοί. Γιατί, καθώς της ιππικής τέχνης αποτέλεσμα είναι να κάμει το άλλογο ήμερο και πειθήνιο, έτσι και η επιστημονική ικανότητα του Κυβερνήτη κάνει το λαό υπάκουο και ευπειθή.
{plusone lang=el}
Μέλος του μητρώου
