«Σίγουρα πάλι θα έχουν κάποια εκδήλωση με μάσα γι αυτό και έγινε η σύναξη» θα σκεφτόταν ο απλός πολίτης.
Στο μεταξύ έγιναν και κάποιες ομιλίες, έπεσαν χειροκροτήματα και πάλι θα υπέθετε ο οποιοσδήποτε ότι είναι οι συνηθισμένες «μάσα-πάρλα-φιέστες».
Έλα που αυτή τη φορά τα πράγματα δεν ήταν έτσι, και διαψεύστηκαν αυτοί που θα νόμιζαν πως ήταν άλλη μια συνηθισμένη εκδήλωση.
Τι συνέβη; Μια ομάδα Αλυκιωτών, σκέφτηκαν πως έπρεπε να κάνουν κάτι για να προβάλουν το χωριό τους αλλά και την Πάρο γενικότερα. Τι έκαναν λοιπόν: Μετά από πολλές συζητήσεις αποφάσισαν να καθιερώσουν ένα ιδιαίτερο φαγητό που θα το μαγείρευαν όλα τα εστιατόρια της Αλυκής και θα αποτελούσε την «σπεσιαλιτέ»της Αλυκής. Το δοκίμασαν μια, το δοκίμασαν δυο , και στο τέλος το βάφτισαν και του 'δωσαν το όνομα «Καλαμαρούδι», ένα νοστιμότατο πιάτο με καλαμάρι και ρύζι. Αυτό το πιάτο παρουσίασαν στους φίλους που παραβρέθηκαν, και τα επιφωνήματα που ακούγονταν κάθε τόσο ήταν επιφωνήματα θαυμασμού και επαίνων για το νοστιμότατο Καλαμαρούδι. Και οι ερωτήσεις έπεφταν βροχή: «Ποια είναι η συνταγή;» Ποιος εστιάτορας το μαγείρεψε;» Το μυστικό της συνταγής όμως ήταν εφτασφράγιστο μυστικό , το ίδιο και το όνομα του εστιάτορα που το μαγείρεψε. Και στον κόσμο έκανε εντύπωση το μόνιασμα των εστιατόρων που χαμογελαστοί κοίταζαν τον κόσμο καταχαρούμενοι για την επιτυχία τους αυτή.
Μια άλλη ομάδα Αλυκιωτών, μετά από πολλή σκέψη αποφάσισε να καθιερώσει το τοπικό τραγούδι της Αλυκής. Γράφτηκαν στίχοι, γράφτηκε η μουσική, το έπαιξαν, το τραγούδησαν, το ηχογράφησαν και το τύπωσαν σε ΣΙ ΝΤΙ. Και το όνομα αυτού: «Το τραγούδι της Αλυκής». Και ήταν αυτό το τραγούδι που έπαιζε διαρκώς και που κανένας όμως δεν το βαρέθηκε γιατί είναι τόσο γλυκό και μελωδικό. Όσο για τα λόγια, ο κόσμος ήθελε να τα ακούει συνέχεια γιατί μιλούσαν για τους ίδιους και τον τόπο τους.
Η τρίτη παρουσίαση έγινε από ένα Αλυκιώτη ο οποίος είχε την ιδέα να γράψει ένα βιβλίο για τους Έλληνες αλλά ειδικότερα για τους Παριανούς με αναφορές στην περιοχή της Αγκαιριάς και της Αλυκής. Ο τίτλος του βιβλίου, πολύ επίκαιρος: «Κατανοώντας τους Έλληνες». Γράφτηκε στα Αγγλικά για να το διαβάζουν κυρίως οι ξένοι που μένουν μόνιμα στην Πάρο, αλλά και οι ξένοι επισκέπτες-τουρίστες. Σκοπός του βιβλίου είναι να γνωρίσουν με ένα ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο πτυχές από τη ζωή των Παριανών και να κατανοήσουν τις συμπεριφορές και τις συνήθειες μας. Παράλληλα όμως ο συγγραφέας φροντίζει και περνάει μηνύματα που προβάλλουν την μοναδικότητα της Πάρου.
Αυτός λοιπόν ήταν ο λόγος που συγκεντρώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι γύρω από το τραπέζι για να ακούσουν τη μουσική, να δοκιμάσουν το Καλαμαρούδι και για να μάθουν για το βιβλίο. Έτσι πολύ απλά, σεμνά , χωρίς τυμπανοκρουσίες γιατί στόχος ήταν να γίνει γνωστό το χωριό τους και η Πάρος μέσα από τις τοπικές εφημερίδες, τον ηλεκτρονικό τύπο και το ραδιόφωνο πέρα από τα σύνορα του νησιού.
Νομίζω ότι αξίζει να ευχηθούμε πως κάθε φορά που θα βλέπουμε συγκεντρώσεις ανθρώπων γύρω από ένα τραπέζι με τα ηχεία να παίζουν μπάλο, να πρόκειται για μια συγκέντρωση – παρουσίαση έξυπνων ιδεών για την προβολή του τόπου. Όμως πάνω από όλα αυτές οι συγκεντρώσεις να μην κοστίζουν, γιατί στην προκειμένη περίπτωση έγινε μια θαυμάσια δουλειά που δεν κόστισε παρά μόνο την αξία του καλαμαριού, του ρυζιού και του κρασιού, προσφορά των εστιατόρων της Αλυκής. Συγχαρητήρια λοιπόν στους εστιάτορες που είχαν την ιδέα αυτή, στους μουσικούς και στον συγγραφέα.
Και εις άλλα παρόμοια. Οι Αλυκιώτες μας υποσχέθηκαν πως στο πανηγύρι του Σωτήρος στις 6 Αυγούστου θα μας έχουν και άλλες πρωτοποριακές εκπλήξεις. Θα 'μαστε εκεί.
Δημήτρης Καλανδράνης
Μέλος του μητρώου
