Συνεργούσης, σ΄αυτό ηθικής και ελευθερίας άπλετη βούλησης «ημών» όλων της γής λογικών, όντων. Δίχως, τις άσχετες παρεμβολές φύλου ή χρωμάτων αυτών των εχόντων μοναδικότητα ιδιότητα ακμής εκείνης του εμφρόνου, ανθρώπου. Απόψε, που ξημερώνει ένα ακόμα αβέβαιο αύριο για μας τους ανθρώπους τρανούς, ή φτωχούς. Ν΄ απλώσουμε όλοι αντάμα σε μέγιστο βαθμό το «δείκτη», της α γ ά π η ς! ΨΥΧΕΣ, τ΄αλμυρού νερού & πλάσματα μπορεί να είμαστε παράξενα οι νησιώτες μιας άλλης «κ ό π η ς» η ανιούσα, φροντίδα. Βλαστάρια, ενός πρωτοπόρου πολιτισμού που ώρισε ο Θεός να φυτρώσει εδώ που κατοικούμε διαχρονικά σ΄αυτά μαθές βλογημένα & φωτεινά, βραχονήσια. Τις, Κυκλάδες του χθές της προϊστορίας & όλων των αγώνων της πολύχρονης διασποράς ανά σε ( ρ ο ή ) εποχών & τους, α ι ώ ν ε ς.
Απάντων, της ενδεούς του πνεύματος τη ( χαρμονή ) ελευθερίας π λ έ ο υ σ α ς στις «αφροσκέπαστες» κορυφές, των κυμάτων. Στο, Αιγαίο & όχι μόνο πάνω στ΄απόρθητα «ξύλινα τείχη» εξαίσιας των υδάτων απόλαυσης «ονείρων» και στόχων κατάκτησης, υψηλών. Του θαλάσσιου & α ν ο ι κ τ ο ύ διαπλέουσας άνετης διαφυγής με τα πλοία που οι Έλληνες ναυτικοί στη γλώσσα της εποχής τα λέγανε, «τριήρεις». Λύση, μοναδική σε «γόρδιους» δεσμούς σ΄όλη την ιστορική μας εθνική διαδρομή στα καλά ή και κυρίως δύσκολα ( π έ τ ρ ι ν α ), χρόνια. Που, μας έ μ ε λ ε παντού ακόμα & σήμερα νάναι μπροστάρης Αρχάγγελος της «εθνικής» μας ολκής, η σωτηρίας.. Συγγνώμη, με πήρε πολύ ο δρόμος απόψε Φίλες & Φίλοι μα δεν νοιάζουμαι καθόλου για τα δικά μου, κόπια.
Μ΄αρέσει να κουβεντιάζω μαζί σας για αυτό βαθειά από ψυχής σας ευχαριστώ, πολύ. Είστε, δικοί μου άνθρωποι που η αγάπη μου σ΄ότι το δικό σας δικαίωμα δικαιοσύνης – αξίωμα – επιταγή μου επιβάλουν οιανδήποτε ηθικό αγώνα εντίμου εκ μέρους μου, υποστήριξης. Εξομολογούμαι, λοιπόν στους πάντες αλλά ιδιαίτερα σε κάθε «πολιτικάντη» καιροσκόπο, συρμού. Δυστυχώς, που τώρα τελευταία ανθεί ως ( άλλου ) είδους «αναριχόμενης» περικοκλάδας εδώ ειδικά στην περιοχή, τη δικιά μας. Φρούτο, εποχής (ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ά) τοξικό επικίνδυνο καιροσκοπικής ιδιομορφίας αρπακτικής, διάθεσης.
Σ΄ότι, άνομο νομίζεται επικερδές προσωπικού γενικά συμφέροντος, το «όφελος». Σε, βάρος των πολλών εντίμως εργαζομένων απλών βιοπαλαιστών & επιχειρήσεων που τηρούν, το νόμο. Αυτά, ακριβώς τα παράξενα της ανομίας (μιάσματα) και φαινόμενα ντροπής επιβάλεται άμεσα ΤΩΡΑ να παταχθούν πριν είναι πάρα μα πάρα πολύ, αργά. Δηλώνω, [σα πολίτης ελεύθερης β ο σ κ ή ς ιδεών τρόπων, σκέψεως, ενεργειών, από τα π λ ο ύ σ ι α & καρπερά χωράφια της Δημοκρατίας, τη τροφή]. Αλλά, & την ηθική τάξη των «παραδόσεων» αυτής εδώ της χώρας που γεννήθημε ορκισμένοι, φύλακες.
Πως, θα είμαι δυναμικά απέναντί τους για ( κάθε ) μορφής προάσπιση της «αλήθειας» & των αναγκών της έναντι ( ό λ ω ν ) των συμπολιτών Γυναικών και Ανδρών Πάρου – Αντιπάρου, συμφερόντων τους. Δηλώνω, απερίφραστα στους πάντες πως ούτε την ασπίδα μου θα πετάξω των ιδεών μου για τις πάντα καλύτερες λύσεις που μπορούμε να βρούμε όλοι, μαζί φτάνει να το θέλουμε, αληθινά – ταπεινά! Μα, βιγλάτορας σε «κάστρα» & σε «κερκόπορτες» ανέσπερο στο φώς της Δημοκρατίας θα δορυφορώ τις αξίες όλες των, δ ι π λ α ν ώ ν μου. Χρειάζεται, πολύ το αιώνιο της ελευθερίας ατόφιο χρυσάφι ο πλούτος όλων των α ξ ι ώ ν μα & των παιδιών μας θησαυρός ο «ατίμητος», τους φύλακες.
Ύψιστη, επιτέλους επιταγής ανάγκη να πάψει μια και καλή αυτό το μόρφωμα που ακούει στ΄όνομα «λαϊκισμός», ν΄αυγατίζει. Τα κέρδη του καταστρέφοντας, τόσο μα τόσο πολύ εύκολα τις σχέσεις μας μεταξύ μας κ ά π ο ι ω ν εκ του μη όντως να δηλώνουν ( άντε δα ) & φωτοδότες της προοδευτικής κ ο υ λ τ ο ύ ρ α ς, οι αθεόφοβοι. Αλήθεια, με το χέρι βαθεια στην καρδιά ( π ό σ ο ι ) από μας άραγε γράφουμε Φίλες & Φίλοι τα σωστά & πρέποντα στα δημοσιογραφικά μας, πονήματα; Βλέπετε, πόσο δύσκολο μας ε ί ν α ι τελικά να μην γνωρίζουμε υποχρέωση αυτογνωσίας, κ ρ ι τ ι κ ή ς; Βεβαίως, καμάρι & μαγκιά μας ιδιαίτερα εδώ εμάς των Ναουσαίων να τα ξέρουμε όλα φωνασκούντες επί παντός ζητήματος & αορίστως, ανευθυνόλογοι. ( Αερολογίας το ανάγνωσμα ) μόνο σοφία δεν μας προσφέρει για να το προσέξουμε ιδιαίτερα, το είδος. Αποφεύγοντας, έντεχνα όμως ν΄άρπάξουμε στο χέρι κάθε καυτή «πατάτα» να την πετάξουμε μακριά για να προλάβουμε, τη φωτιά.
Μήπως, & κάψουμε το μεράκι μας το «έμφυτο» μιας πάλαι ποτέ «φυσική» μας αρετή συμπατριώτες της ενδόξου μας & ονομαστής, Κωμοπόλεως μας; Που, τελικά όμως η υπερέχουσα ( εγωπάθεια ) όλων μας της κατακαίει, τα σωθικά.. Λυπάμαι, από ψυχής & ντρέπομαι γιατί τελικά είναι ανάγκη μεγάλη να πάψουμε να, «πληγώνουμε». Τις, σχέσεις μας υπερτιμώντας το πάθος «εγωϊσμών» μας σε βάρος των συμφερόντων του, τόπου μας. Αλλά, και των προσωπικών μας σχέσεων «τρομάζω» μάλιστα ακόμα και στη, σκέψη. Πως κάποιοι άλλοι περισσότερο «φωτισμένοι» από μας διαβλέπουν το τέλος ( ε π ο χ ή ς ) ενός τέτοιου μοναδικού γενικά & ειδικά όμορφου& ευλογημένου, τόπου.
ΕΛΠΙΖΩ, βαθειά & από ψυχής τα φυλοκάρδια ΜΑΖΙ όλοι ενωμένοι σαν τις βέργες τ΄αμπελιού που δεν σπάνε, ποτέ.. Έχοντας, κοντά μας όπλο κραταιό την ΠΑΝΑΓΙΑ και τις φωνές των «προγόνων» μας που από μέσα τα «μνήματα» τους μας κράζουν «γοερά» στο, καθήκον. ΝΑΟΥΣΑΙΕΣ & ΝΑΟΥΣΑΙΟΙ ντόπιοι & απανταχού της άκρες της Γής ευρισκόμενοι θα τα ξεπεράσουμε ΟΛΑ! Τις, «παγίδες» & τα δόκανα η ενότητα προέχει τώρα και η επιστροφή στις, (ρίζες).
Χρήστος Κων. Αλιφιέρης
Μέλος του μητρώου
