Με, μερικές απλές φ ι λ ι κ έ ς & α λ η θ ι ν έ ς [ παραινέσεις ] αποφυγής πταισμάτων..

ταιριάζει ο «έπαινος» διαχρονικά & τώρα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους φορείς ή (πρόσωπα) που έδωσαν έργων ουσίας & υπερέβαλαν, ε α υ τ ο ύ ς. Για το ότι, Δυνατό & το Καλύτερο που μέχρι τώρα έ χ ε ι γίνει για τον [ Πολιτισμό την Ιστορία & το Περιβάλλον ] περιοχής Αγίου Ιωάννου ( Προδρόμου ) «Δ έ τ η ς» από την εν λόγω, Δημοτική Επιχείρηση. Σ υ γ χ α ρ η τ ή ρ ι α.. Η αλήθεια πάντα παραμένει τόσο απλή στην πράξη & το νόημα δεν «διαφέρει», πουθενά. Από, το κ ε λ ά ϊ δ ι σ μ α της «Αηδόνας» πάνω από τις κορυφές των δέντρων στον Όλυμπο αντικρίζοντας το φώς του Ήλιου που ανατέλλει ο λ ο π ό ρ φ υ ρ ο ς μέσα από τη θάλασσα του, «Αιγαίου».

Επιβάλουν, τα πράγματα όταν κανένας υπεύθυνος άνθρωπος που δεν φορά (παρωπίδες) να κρίνει & να περιγράφει πάντα αμερόληπτα τα ορθά, συμβαίνοντα. Ξανά, κυριολεκτικά όπου σταθώ δεν έχω πάψει σε καμιά περίπτωση μέχρι τώρα να γραφώ & να, φωνάζω. Πως, η οιανδήποτε μορφής «κριτική» που ξεπερνά τα όρια της ευπρέπειας του πολιτιστικού μας επιπέδου είναι πράξη, παραφροσύνης.

Ασφαλώς, δεν κομίζω «λυχνίτη» στην Πάρο μα ούτε φυσικά παίζω «ρόλους» υφαρπαγής δόξας σ ότι «καλό» το μεράκι μερικών συνανθρώπων μας έχει, επιτελέσει. Οφείλουμε, όμως να εκτιμούμε τα πράγματα σωστά και να αποδίδουμε τα «εύσημα» έντιμα δίκαια σ εκείνους που συντελούν επί αγαθόν του συνόλου της κοινωνίας του, τόπου μας. Αυτές, ειδικά οι θετικές ενέργειες Φίλες και Φίλοι σε τίποτα δεν μας κοστίζουν παρά μάλλον «πιπερίζουν» πολύ όλες τις λεγόμενες κακές «γλώσσες», ουτοπίας. Τι, άλλο σ ένα θέατρο σκιών κομπάρσων ( πονηράδας ) π.χ. που ότι δεν καταφέρνω να προσφέρω στον, τόπο. Έργο, ουσίας να ρίχνω από πάνω μπόλικη όλη αυτούσια λάσπη ( απαξίωση ) του αγώνα εκείνων, που μπορούν; Αν, αυτό δεν είναι το ζήτημα «φωτιά» που, μας καίει. Από, μέσα τα σωθικά του τόπου & τις σχέσεις μεταξύ μας το μαύρο σαράκι μας κατατρώει, ακοίμητο. Μη, όμως υπερβάλω ή κάνω λάθος έχετε όλο χρόνου το δικαίωμα να με διορθώσετε με «αποδείξεις» μπορεί να κάνω ακόμα & άσκοπους λ ο γ ι σ μ ο ύ ς, φαντασίωσης.

Είμαι, δυστυχώς υποχρεωμένος να [υ π ε ν θ υ μ ί σ ω]. Ιδιαίτερα, στους Ν α ο υ σ α ί ο υ ς ευτυχώς μ ι κ ρ ή ς μερίδας «παπαγαλάκια» να πάψουν, ε π ι τ έ λ ο υ ς .. Τις, έντεχνες διαδόσεις α ν υ π ό σ τ α τ ω ν φ η μ ώ ν καθώς είναι ότι το χειρότερο [ βραδυφλεγούς βόμβας ] στα θεμέλια της Κωμοπόλεως που σιγά αλλά σταθερά ανακάμπτει από την μακρόχρονη, κρίση. Υπάρχουν, προσωπικές στιγμές να νομίζω κυριολεκτικά «παρείσακτος» στο χωριό μου όπως ένας ξ έ ν ο ς που δεν έχει γωνιά, να σταθεί. Ποιός, έντιμος & ειλικρινής άνθρωπος δεν το έχει πιάσει το τι συμβαίνει όταν κατά που το λέει & ο κόσμος απλά όταν «καβαλάμε» οι έρημοι το καλάμι των, παθών μας;

Γινόμαστε, - π ε ρ ι π α ί κ τ ε ς - ξ ε ρ ό λ ε ς ακόμα και άτιμοι στις διαχρονικές σχέσεις μας σαν, κοινωνία. Τιμώ, & εκτιμώ βαθειά τις ιδέες – προτάσεις που δεν έχουν μέσα τους πρόσθετο ύποπτο καπρίτσο, ανομίας. Μιλάμε, έτσι άγαρμπα & ξερά χαχανίζοντας ειρωνείας την αυτάρκεια χωρίς κουκούτσι «μυαλού», λαϊκίζοντας; Πως, μας τα λέτε μερικοί «υπερφίαλοι» σ όλα χωρίς να ντρέπεστε όταν η μοναδική σας συμμετοχή, στα κοινά. Γενικότερα & καυτά θέματα που μας ταλανίζουν είναι η «κριτική» της «καφετέριας» μεταξύ, ( σούμας & μεζέ ); Αλήθεια, που είσαστε όταν σε μια Νάουσα «τεσσάρων» χιλιάδων κατοίκων να μας «ξεφτιλίσετε» π ι σ τ ε ύ ω λόγω απλής ( αδιαφορίας) το περασμένο, χ ρ ό ν ο;

Στις, τρείς τον αριθμό γενικές συνελεύσεις [πρόσκλησης] της Κοινότητας δεν καταφέραμε να ξ ε π ε ρ ά σ ο υ μ ε συνολικά τα τριάντα, άτομα. «Ε π ι μ ε ρ ι ζ ό μ ε ν α» στον αριθμό 10 κάθε φορά.. Μπράβο, συμπατριώτες που μας α ν α δ ε ί ξ α τ ε ως το [καλύτερο] Κοινοτικό Συμβούλιο όλων, των εποχών! Ευχαριστώ, από μεριάς των μελών του συμβουλίου όλες & όλους εσάς τους συμπολίτες για την «αμέριστη» σας εμπιστοσύνη στα π ρ ο σ ω π ά & στις, αποφάσεις μας. Κ α ι ρ ο ί, εποχές - άνθρωποι συνεχώς αλλάζουν με τρόπους & ροές που καμιά φορά όταν οι κοίτες των «ποταμών» δεν χωρούν τις μεγάλες ποσότητες όγκου των υδάτων που εισρέουν εκεί αλλά μη υπάρχουσας διαφυγής καταστρέφουν τα πάντα στο, διάβα τους.

Πραγματικά, προτίμησα την ειλικρίνεια της απλής απτής αλήθειας από τις «αρρυθμίες» ψευδούς, δικαιολογίας. Δεν, είναι κακό να αναγνωρίζουμε όλοι τα λάθη μας όταν νηφάλιοι επανορθώνουμε την αξία της έννοιας τι εστί άνθρωπος συνδεόμενος με φρόνηση, αγάπης. Φτάνει, αυτό να το αποδείξουμε στον πλησίον μας απλά και συνειδητά σε όλες μας γενικά, τις σχέσεις. Είμαστε, όλοι μας Φίλες & Φίλοι αυτοί που ζούμε εδώ σήμερα οι κύριοι & μοναδικοί, βιγλάτορες. Του, μέλλοντός μας & των παιδιών εδώ στο χωριό που μας γέννησε & αντρωθήκαμε σ αυτό σε δύσκολα πικρά, χρόνια. Περιπτώσεις, άσχετες όπως π.χ. προσωπικών & ευτελών ανοησιών κόντρες μας θέτουν μια για πάντα στη, γωνιά. Ξέρω, πως σας «πικάρισα» κάπως συντοπίτες δεν είμαι όμως «άμοιρος» & των δικών μου, ευθυνών.

Ας, κοιτάξουμε μπροστά & να σηκωθούμε από το χώμα και τις λάσπες που ήταν άλλωστε & δική μας, επιλογή. Προχωρούμε, όλοι μαζί μπροστά αναζητώντας χαρά και ένα [ χ α μ ό γ ε λ ο] στο διπλανό μας που δεν έπαψε να μας, περιμένει απλώνοντάς μας το χέρι της έννοιας πως θα ζήσουμε αύριο όλοι, κ α λ ύ τ ε ρ α. Σ, αυτή τη Νάουσα & την Πάρο που έχει «θέσεις» για όλους μας στην «Υπερταχεία» του ήθους &, ανάπτυξης. Ακούσατε, ά ρ χ ο ν τ ε ς & λ α ό ς φτάνουν οι κοροϊδίες σε γενικό ή τοπικό, ε π ί π ε δ ο.. Μπαφιάσαμε Λόγια!!

[ Α Ο Υ Σ Α Ν Ο Σ ] κατά κόσμο Χ.Κ.Α.