« Εναγώνια» &.. Καθυστερημένα..

Περιφέρουσα μεταξύ των πολιτών την «πολυπόθητο» & ιερή ε ι κ ό ν α της απαρχής, [συναινέσεων]. «Άρπας», ρέουσας [γνώμης] ψυχών των ανθρώπων της κοινωνίας μας γενικά μα τονίζω ιδιαίτερα τη μεγάλη συμμετοχή της νεολαίας κυρίως μέσα από το, διαδίκτυο.
Μάθαμε, να λέμε τα «σύκα -σύκα & τη σκάφη -σκάφη». Όμορφη, δεν είναι η Δημοκρατία του έντιμου λόγου & και ο βροντερός χείμαρρος των, απόψεων; Να, «ρ έ ε ι» κελαριστά & καθάρια σα το νερό που μας δροσίζει τα σωθικά μες τη καλοκαιριάτικη «κάψα» του, μεσημεριού.. [Ελευθερίας], το ανάγνωσμα & να προσέξουμε καλά σε ότι μας πλουτίζει τη ζωή από την αγνή προσφορά της αγάπης του, διπλανού μας.

Στη, γειτονιά, στη δουλειά, στο χωρίο, στις εξοχές, στο Δήμο.. Σοφία, ορθή το να λέμε ή να γράφουμε τα «σωστά» και τα πρέποντα κάθε φορά πέρα βεβαίως, «προσωπικών».
1,- Πολιτικών, στόχων κατά το δοκούν εξ ημών έκαστου προσδοκίας αποτελέσματος όμως σε καμιά περίπτωση οι σκοπιμότητες να υπερβάλουν της α λ ή θ ε ι α ς, το «ήθος».

2.- Οι απαιτήσεις, γενικά του καιρού μας μπροστά στον κυκεώνα της κρίσεως μας θέτει όλους ε ν ώ π ι ο των ευθυνών μας απαξάπαντες σε συναγερμό, διαρκείας.

3.- Ουσιαστικά, εδώ δικαιώνεται ο Αριστοτέλης σ όλο το φάσμα..Διδάσκει, λοιπόν ειδικά εμάς τους, απογόνους.. «Αφού δε αποδείξαμε ότι ο παράνομος είναι άδικος και ο νόμιμος δίκαιος, είναι φανερό ότι τα νόμιμα ε ί ν α ι κατά κάποιο τρόπο, δ ί κ α ι α. Διότι, νόμιμα είναι ό σ α ορίζονται ως τ έ τ ο ι α από τη νομοθεσία & καθένα από αυτά λέμε ότι είναι, δίκαιο. Οι δε νόμοι συμβουλεύουν για όλα, λαμβάνοντας υπόψη ή τ ο κ ο ι ν ό συμφέρον όλων των αρίστων ή α υ τ ώ ν που κατέχουν την εξουσία, ε ί τ ε συμφώνως προς την αρετή ε ί τ ε κατά άλλο παρόμοιο, τ ρ ό π ο. Επομένως, κατά μια άποψη δίκαια θεωρούμε ό σ α συντελούν & διαφυλάσσουν την ε υ τ υ χ ί α και τα διάφορα μέρη της για την π ο λ ι τ ι κ ή, κ ο ι ν ω ν ί α». Μας, θυμίζει έντονα το ερώτημα του «ηγεμόνα» της Ιουδαίας Πιλάτου στο Χριστό, [ Τι έ σ τ ι ν, αλήθεια; ] ΜΟΝΑΔΙΚΑ, (δ ι τ ή ς ) απάντησης παραμένει ο ΛΟΓΟΣ της «Θ υ σ ί α ς» του Σταυρού..

Όταν, Φίλες & Φίλοι [Χ ρ ι σ τ ό ν Θεού δ ύ ν α μ ι ν & Θ ε ο ύ σ ο φ ί α ν]. Διακηρύττει, ο Απόστολος των Εθνών, Π α ύ λ ο ς. Ανά τους αιώνες & την Ιστορία στους κατοίκους ό λ η ς της Γής τις άκρες & ιδιαίτερα, της Ελλάδας. Αδέλφια αυτή είναι η α π ά ν τ η σ η της, «Ορθοδοξίας». Στην, (μαυρίλα του σήμερα) & της δαιμονικής επέλασης «π α ν σ ε ξ ο υ α λ ι σ μ ο ύ» που α ν α τ ρ έ π ε ι τους κανόνες της φύσης ωραιοποιώντας εωσφορικά το παρά φ ύ σ η.. Ως την ευωχία του σύγχρονου ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ; Ά ν δ ρ α & Γ υ ν α ί κ α ( έ π λ α σ ε ο Θεός ) τελεία και «παύλα»..Πάσα παράβαση & παρεκτροπή έχει τελικά να λαμβάνει ένδικο, μ ι σ θ α π ο δ ο σ ί α. Ψάχνοντας, κανείς βρίσκει τελικά πως δεν είναι [ βατή υπόθεση η θέσπιση κανόνων δεοντολογίας ] στα χρόνια που ζούμε στα πολιτικά αναγόμενα του, σήμερα. Θα, πρέπει λοιπόν να «απάδει» έτσι εύκολα κάτι που στην δημοσιογραφία λέγετε μονολεκτικά, υπερβολή; Όχι βεβαίως γιατί ο διάλογος είναι α ρ ε τ ή ς ιδίωμα και όχι κόντρα εκθέσεως, ιδεών. Μειονεκτούμε, δυστυχώς όταν στ όνομα προσωπικών μας πολιτικών στόχων εντυπωσιασμού καλοστημένης «φάμπρικας» κάποιων ( πιστεύω άνευ λόγου ), ουσίας. Των, επικοινωνιακών γενικά μέσων «ενημέρωσης» να φυλλοροούν [ σε βάρος των θεσμών ] το επικρατέστερο ε π ι μ ί σ θ ι ο & άνομο καθ όλες τις μορφές, κέρδος. Πολίτες..
Φίλες & Φίλοι της Πάρου Άρχοντες & Λαός δεν είναι «πρέπον» την Δημοκρατία να την παίζουμε άχαρα (πεντόβολα) ως εφαλτήριο ακατανόμαστης, ουτοπίας. ΤΟ, Η θ ι κ ό & νομικό μέρος της φιλίας μεταξύ μας σαν κοινωνία είναι ε π ι τ α κ τ ι κ ή ανάγκη να στηρίζεται στο γενικό Ο Φ Ε Λ Ο Σ του τόπου και των ανθρώπων που τον, κ α τ ο ι κ ο ύ ν. Ύψιστη, προτεραιότητα για την Πάρο στην εξυπηρέτηση και επίλυση των, «προβλημάτων» της. Μόνο, μέσω έντιμης συνεργασίας όλου του (δυναμικού) των ανθρώπων αυτών μάλιστα που, βρίσκονται. Ό τ α ν, τους φωνάξουμε πάντα έτοιμοι αρωγοί σ ότι το καλό και το «πρέπον» στην καθημερινότητα, [ανάγκης].

ΚΑΙΡΟΣ, να τα «βρούμε» το συντομότερο δυνατό χρόνο «νηφάλιοι» & δίχως άσκοπές, «μονομαχίες». Τύπου, ο π ι σ θ ο φ υ λ α κ ή ς ( του κάτι τις ) δα στο παραπέντε έστω ωφέλειας, της τσέπης μας! Επανορθωτικό, ( δ ί κ α ι ο ) μας χρειάζεται εδώ μήπως αλλάξουμε τ ύ χ ε ς & τη «ρότα» πλεύσης αυτής εδώ της [Μπρατσέρας] ο μ ο ρ φ ο κ α μ ω μ έ ν η από το Χ έ ρ ι Του Μ Ε Γ Α Λ Ο Δ Υ Ν Α Μ Ο Υ πλουσιοπάροχη, σ όλα. Π λ η σ ί σ τ ι α.. Να, ταξιδεύει στα κύματα του πελάγους της ΙΣΤΟΡΙΑΣ έχοντας άνεμο ούριο πάντα στα πανιά της. Κι, όπως το παρελθόν της είχε «τρανούς» σαν πλήρωμα «καπετάνιους», ναύτες πολεμιστές, ποιητές &, γλύπτες. Σκορπίζοντας, παντού στη Μεσόγειο με τις «αποικίες» της ΦΩΣ το του Πολιτισμού Λόγου & Τέχνης «αιώνιο», απαύγασμα. Είναι, α ν ε π ί τ ρ ε π τ ο «αδέλφια» Φίλες & Φίλοι να «τσιτσιρίζουμε» όλοι μαζί φάλτσες «συμφωνίες» σ ένα «σόλο», αυτοκαταστροφής. Κατάπληκτος, σαν πολίτης βλέπουν τα δόλια μάτια μου κείμενα & σ π ό τ που (διαβάλουν), συνειδήσεις. Μ ένα, στυλ τραγικής οπερέτας σαρκασμού «ε ν ό ς» τόπου μοναδικής, ευλογίας. Η αίσθηση, του εφήμερου γίνεται πλέον ολοένα και πιο ισχυρή στην Πάρο... Σαν, τότε στα χρόνια της παρακμής την εποχή του Αρχιλόχου ( 7ος π. Χ. αιώνας ).. Γράφει, σ ένα από τους στίχους του ο μεγάλος, ποιητής. «ο ύ τ ι ς α ί δ ο ι ο ς μετ αστών και περίφημος θανών γίνεται χάριν δε μάλλον του ζ ο ο ύ δ ι ώ κ ο μ ε ν οι ζ ο ο ί, κάκιστα δ΄ α ι ε ί τω θ α ν ό ν τ ι γίνεται».

[ Κανείς σαν πεθάνει δεν μένει μες τους πολίτες ξακουσμένος και σεβαστός. Μόνο οι ζωντανοί κυνηγάμε την εύνοια των ζωντανών, κι όσο για το νεκρό όλα μάταια πάντοτε καταντούν ]. Κατακλείνοντας, εδώ τις απόψεις μου χωρίς φόβο και πάθος για μια τελική φορά στρέφομε στην αγάπη σας για το μέλλον και το ΑΥΡΙΟ της Πάρου & των παιδιών μας τη συνέχεια ευθαρσώς,
Δ Η Λ Ω Ν Ω..
α.- Δεν με ενδιαφέρουν οι «δημοσιογραφικές» δάφνες ούτε & είμαι κομματάρχης, «κανενός»..
β.- Σημαία, μου η «Ορθοδοξία» & ο Σταυρός του Κυρίου προσδοκία μου η «Ανάσταση των Νεκρών» και η ζωή, η «αιώνιος»!
γ.- Είμαι, αμαρτωλός με πάθη & ελαττώματα «ελπίζω» όμως πως η Παναγιά & όλοι οι Άγιοι θα συντρέξουν για μένα γιατί «προσεύχομαι» & κλαίω συχνά για το πώς κατάντησα, έ τ σ ι. ΠΑΡΑΜΕΝΩ, ζωντανός στις ΕΠΑΛΞΕΙΣ φύλακας ολικός της «παράδοση» του ΕΘΝΟΥΣ των, Ελλήνων.

Άραγε, πόσες φορές ακόμα θα το πω ή θα το γράψω, αυτό; Να γίνουμε κάποτε πολλοί σ αυτό τον, αγώνα.. Ξύπνα, Μπάρμπα – Γιάννη Μακρυγιάννη να δ ε ί ς που καταντήσανε τα όνειρά σου των «απογόνων» σου όλα παιδιά σήμερα & ξαναπάρε τη χατζάρα, να πολεμήσεις. Η δικιά, μου «Α μ φ ί π ο λ η» είναι η Πάρος όλων μου των «α ν α μ ν ή σ ε ω ν» της ζωής μου & των τάφων των προγόνων που ( συχνά ) αλήθεια σ α ς λέω ακούω τη φωνή τους να με οδηγεί, στα σωστά. Έζησα, μεγάλωσα «πρόκοψα» δούλεψα ( έ κ α ν α ) την οικογένεια μου & παιδιά μα ανησυχώ τι θα, απογίνει. Δόξα, να έχει ο Θεός & η Παναγιά δεν έχασα ποτέ την δύναμη της, ΕΛΠΙΔΑΣ. [ Μνημονεύω τον Πατέρα μου τον Παπά & τη Μάνα μου την Παπαδιά ] που με οδήγησαν στον Ναζωραίο σχεδόν από «νήπιο» ανθρωπίνως σωστά στον «Αμπελώνα» της, σωτηρίας μου. Αποκούμπι, μου πάντα η Εκκλησία σε χαρές & λύπες ειλικρινά ομολογώ πως ή πρόνοια του Θ ε ο ύ ποτέ δεν με εγκατέλειψε, μόνον. Αυτές, τελικά οι σκέψεις κ. Δήμαρχε κ. κ. εκπρόσωποι των υπολοίπων κομματικών, δυνάμεων & λ ο ι π ο ί άλλοι ενδιαφερόμενοι παραμένουν επίκαιρες απόψεις, «διαλόγου». Να, περιμένουμε άλλο δεν ωφελεί τα «δρώμενα» στο νησί π ρ έ π ε ι να προλάβουμε τη «φωτιά» πριν να φτάσει στα «μπατζάκια» γιατί τότε οι ενοράσεις δεν θα μας σώσουν, τότε Τις, θα τολμήσει τις αλλαγές & ν α ρ π ά ξ ε ι αυτό το μαινόμενο «Τα ύ ρ ο» του ω χ α δ ε λ φ ι σ μ ο ύ από τα, κέρατα του; Να δούμε οι «έρημοι» μια άσπρη μέρα, ε π ι τ έ λ ο υ ς! Φτάνει πριν προλάβει μας & φύγει, ο «Ι ο υ σ τ ι ά ν η ς» με ταχύπλοο, «δρόμωνα»..

Ε ί δ ο μ ε ν, πριν πέσουνε τα «τείχη» & να φρακάρουν οι «κ ε ρ κ ό π ο ρ τ ε ς» τις αποκοτιάς μας το «φρικτό» μεγαλείο να κ α τ α ρ έ ε ι ε κ τ ω ν, έ ν δ ω ν.. Ποιος τελικά θα αναλάβει τότε την, Ε υ θ ύ ν η;

( Α Ο Υ Σ Α Ν Ο Σ ) κατά κόσμο Χ. Κ. Α.