Χριστουγεννιάτικο Συλλόγισμα

Τότε απάντησε μέσα, από τις «σπιλιάδες» της ψυχής μου, η μοναξιά, η στέρηση, το μίσος, όλων των αμαρτιών μου τα πλήθη και ο σκληρός μου «εγωϊσμός».

-Τρελάθηκες λοιπόν!! Ξεπέρασες τα σύνορα της κοινωνίας, θέλησες να γίνεις δάσκαλος και κήρυκας της αμφίβολης τάξης! Είσαι..Τόσο μα τόσο βλάκας;

Αργά σήκωσα τα μάτια της «αγωνίας» μου, κοιτάξοντας επίμονα το «εγώ μου», που τ´άκουσα να γελά, σατανικά, περίεργα, απόκοσμα..Προσπάθησα μήπως και καταλάβω, τάχα γιατί βρέθηκα μονάχος στην άκρη της λίμνης σε βάρκα, π' απλώνει στα νερά της, πανί και ψηλαρμενίζει επιβάτη της δυστυχίας μου... Είμαι ο άμοιρος ένας αιχμάλωτος και νικημένος στρατιώτης της σκέψης.

-Παραδέξου επιτέλους πως είμαι ο «κυρίαρχος», (συνέχισε γεμάτος από σαρκασμό ), να μια ευκαιρία κουβέντας!

Θρονιάστηκε άνετα με ένα γύρω επιχειρήματα έτοιμος για τη μάχη... Τουλάχιστο είχα την επιλογή να πολεμήσω.

-Περίφημα λοιπόν..Εγώ ο εαυτός σου, αξιαγάπητε του Δημιουργού Σου άνθρωπε, βλέπω τα γεγονότα εντελώς διαφορετικά.

Σ΄αυτό δώ τον πλανήτη βέβαια τίποτε δεν πάει χαμένο..Όλα σήμερα μετράνε στη δύναμη της ύλης και των «μνημονίων» των αφεντάδων σας που τόσο πολύ σας αγαπάνε και φροντίζουμε τόσο προσεκτικά για το δικό σας φυσικά το μέλλον.

-Κοίταξε γύρω σου!! ΄Αλλος κλέβει, παραπέρα ατιμάζει, δίπλα σκοτώνει.. Η ουσία είναι μια.. Να φαντάζεις σπουδαίος και μεγάλος στα μάτια των πολλών, ( τ΄άλλα άστα για τους ηθικούς), φτάνει μονάχα να μπορείς να κοροϊδεύεις εκείνους που δεν σου μοιάζουν.

-Άς πούμε ακόμα μερικά μπάς και ξυπνήσεις.. Δεν τα κατάφερες, τουλάχιστο να πιάσεις το νόημα της ζωής κορόϊδο, αυτής που την λέτε με τόση περίσσια ομορφάδα λέξεων και πράξεων, σύγχρονη «πιάτσα».

-Έρχονται λέει Χριστούγεννα! Μπράβο!!! Μ΄όλο σου το δίκιο να τα περιμένεις..Δέντρα, λαμπιόνια, γλέντια, γαλοπούλες, (η σχετική παντός είδους και τρόπου μάσα ), χορός και κέφι..Τι δά νοιάζεσε για του Δέσπότη τ΄αλλόγατα εσύ; Γι΄αυτή τη δουλειά υπάρχουνε οι γυναικούλες.. Αυτές τα «λαδικά» που λέτε όλοι εσείς οι θρησκευόμενοι.

-Έπειτα έχεις και την κατακραυγή του κόσμου βρέ αδελφέ απάνω σου. Λέει χίλια δυό..Είσαι καθυστερημένος, θρησκόληπτος, μια «κλάβα» αρχαίες ιδέες μ΄αποτέλεσμα να χάνεις ένα λαμπρότατο στην Κοινωνία μέλλον!! Στα λέω όλα τούτα για το καλό σου..

Ξαφνικά έπαψε μέσα μου να μου μιλά εκείνη η περίεργη φωνή του πειρασμού, λευτερώθηκε η ψυχή μου και πρόκοψε η νύκτα, ξημερώνουν Χριστούγεννα!! «Άναρχος Θεός καταβεβηκέν και εν τη Παρθένω κατώκησεν ερουρεμ- ερουρεμ- ερουρεμ και τεμενά Χαίρε Άχραντε».(Βυζ/να Κάλαντα).

Γλυκόλαλα μέσα στην νύκτα κτυπά η καμπάνα της εκκλησιάς Παναγιάς «Παντάνασσας» τον «Όρθρο της Άγιας Νύκτας»...Έκανα φτερά..Έφτασα στ΄αντικρινό το παραθύρι του σπιτικού μου τ΄άνοιξα..

Κι΄είδα τ΄Αστέρι στον Ουρανό να φεγγοβολά, τους Αγγέλους ένα γύρω να φτεροκοπούν ψάλλοντας γλυκά με τις ουράνιες φωνές τους, «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επι Γής ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».

Είδα ακόμα, Βοσκούς να τρέχουν βλαβικά και να προσκυνούν ένα βρέφος γεννημένο σε μια ταπεινή φάτνη αλλόγων ζώων, Αυτόν τον Ίδιον, Τον Άναρχο Θεόν!! Που Φιλανθρωπικά και για τη δικιά μας Σωτηρία, Έλαβε «Ανθρωπίνη Σάρκα».

Έζησε ανάμεσά μας, Κήρυξε, Δίδαξε, Θαυματούργησε, Σήκωσε, όλο το βάρος των αμαρτιών μας..΄Εφερε όλους τους ανθρώπους της Γής στο ύψος της «κατ΄εικόνας και ομοίωσης».. Μας κατέστησε όλους, ανεξαρτήτου φύλλου και χρώματος, στην Πρότερη Μακαριότητα και θέση.. Σταυρώθηκε για την δικιά μας σωτηρία και σήκωσε ο αναμάρτητος τις δικές μας αμαρτίες. «Αναστήθηκε από τους νεκρούς», Καταργώντας για πάντα τον Θάνατο, χαρίζοντας μας με το δικό του Αίμα την αιώνια Ζωή και Ελευθερία επιλογής « σ΄εκείνους που θέλουν να βρούν τον Παράδεισο» και τις ψυχές των προγόνων τους.

Και δεν είναι Άλλος παρά ο «Εμμανουήλ», ο οποίος μεταφραζόμενος σημαίνει,( Μαζί μας είναι ο Θεός ) δηλαδή ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός!! Η διαχρονική ανά τους αιώνας ελπίδα και σωτηρία του Ανθρωπίνου γένους μέχρι της «συντέλειας των αιώνων».

Τέλειωσε εδώ το «Ταξίδι της Συλλογής» μα νομίζω πως έχω καταλάβει σωστά την «Αξία» να ζείς ένα βίο ταπεινό.

Νοιώθεις ελεύθερος και φτερουγίζεις ψηλά, «Είσαι Πάντα γεμάτος Ειρήνη», και δίκαια γιορτάζεις σαν μικρό παιδί, ( μοιάζοντας ένα άκακο μικρό αρνί ), κείνης της μοναδικής στην παγκόσμια ιστορίας «φάτνης», που η ανάσα του ζέστανε το «θείο βρέφος», σ΄ αυτό το ανεπανάληπτο Θεϊκό Γεννητούρι..

{plusone lang=el}