Φέτος, που τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για την Ελλάδα και τη Κύπρο να δούμε κάποια «γεγονότα» δίχως υπερβολές, ή άναθρες «κραυγές» λαϊκισμού. Η ταπεινότητα, λοιπόν του λόγου ημών όλων γενικά των αθρογραφούντων επιβάλει όρους ευθύνης, ενός αυτοσκοπού πράξεων – έργων..
Απλά εδώ που φτάσαμε Συμπατριώτες, ( 192 Χρόνια ) μετά το ξεσηκωμό για την λευτεριά μας από τους τότε δυνάστες μας Τούρκους δυστυχώς δεν μάθαμε σχεδόν τίποτα, οι νεώτεροι Έλληνες.
Όταν, αυτά τα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς δεν μας δίδαξαν πως ν΄αποφεύγουμε «πάθη» & λάθη αλλογίας; Ίσως, αυτή νάναι η «εθνική αδυναμία», το κουσούρι μας σα λαός, που κοστίζει ακριβά, στη διαδρομή ιστορίας, «εποχών – χρόνων» , πολιτισμού, προσφοράς & αγώνα.
΄Ελεγε, στ΄απομνημονευματά του «ο Γέρος του Μωριά» και που τα κατέγραψε ο Μακρυγιάννης αν τα θυμάμαι καλά, κάπως έτσι.. - Όταν ξεκινήσαμε επανάσταση, δεν λογαριάσαμε πόσοι είμαστε, αν έχουμε όπλα, ή μεγάλες δυνάμεις, κάναμε το σταυρό μας, στην «Αγιά Τριάδα» και τη Παναγιά, υψώνοντας το λάβαρο της Λευτεριάς του Έθνους.. Μονιασμένοι & αγαπημένοι, ο ένας για τον άλλο, χωρίς διακρίσεις και εγωϊσμούς, Προεστοί και ο Λαός.. Έλεγες τότε, πάενε σύ εκεί και πήγαινε, έλα εδώ και ρχότανε, τρέξε και έτρεχε, άνδρες γυναίκες παιδιά, όλοι μαζί για τον κοινό αγώνα και τη Πατρίδα.. Μέσα στο πρώτο χρόνο, σε στεριές, βουνά, πόλεις, χωριά, νησιά & θάλασσες, οι «οχτροί»,του γένους.. Πάθανε τέτοιο κακό που τρόμαξε όλη η Τουρκιά, «το ντοβλέτι» & η Ευρώπη.. Ύστερα μας έφαγε η «διχόνοια» και τότε κοντέψαμε να τα χάσουμε όλα..
Γεγονότα, «υπογεγραμμένα με αίμα», όταν οι τότε της εποχής εκείνης επώνυμοι.. Αρχιερείς, απλοί κληρικοί, μοναχοί, πλούσιοι, φτωχοί, ακόμα«καλαμαράδες» & οι «πολιτικοί», νέοι ή νέες. Δεν άφηναν, το καριοφύλι ή το γιαταγάνι, στη μπάντα.. Αλλά, σαν αληθινά λιοντάρια έπεφταν για τη λευτεριά στον « υπέρ των πάντων » κοινό αγώνα της απελευθέρωσης, του έθνους.
Υποθέτω, πως αυτή ακριβώς η διαχρονικά ανά τους αιώνες του ελληνισμού σύμπλευση, στα ευρωπαϊκά δεδομένα.. Αποτελεί δίαυλο, συγκοινωνούντων αξιών αλλά και των υποχρεώσεων που θα λειτουργούν με ανταποδοτικό παράλληλο τρόπο στην αγαθή, σχέση ο ένας για τον άλλο πάντα με ίσους «όρους» συνεργασίας.
Είναι, λοιπόν καθ΄όλα εύστοχο, πως θα πρέπει αυτού του είδους της «γέφυρας», μεταξύ των λαών.. Επιτέλους να τη, χρησιμοποιήσουμε «σωστά», σε ωφέλεια των εθνών της γηραιάς ηπείρου μας, γενικότερα & ειδικά. Μάλιστα, να διαλογιστούμε πως στο πανεθνικό αγώνα για την αποτίναξη των «Τούρκων» πολέμησαν μαζί με τους αγωνιστές του 21 μέγα πλήθος «Φιλελλήνων» από όλες τις γεωγραφικές εθνότητες, της Ευρώπης.
Η ελληνική, «παιδεία» της αρχαιότητας αλλά & εκείνης της Βυζαντινής γενικότερης περιόδου που με τη πτώση της «Ρωμαίϊκης Αυτοκρατορίας», το 1453 τ άλλαξε όλα. Ηταν το κλίκ της πολιτιστικής ανάπτυξης, αλλά & της «επιστήμης» η απαρχή - έρευνα ο λεγόμενος γλωσσικά «διαφωτισμός» χρήσιμος, ή υπερβάλουσα επιτακτική ανάγκη.. Η αξιοποίησή, του όμως δεν παύει νάναι αιτία διαμάχης που να διχάζει τους ερευνητές, έως σήμερα.
Tώρα όμως η Κύπρος δοκιμάζεται και υποφέρει πολύ σκληρά, η Ελλάδα δεν έχει άλλο δρόμο παρά στο να είναι κοντά της.. Επόμενο, είναι όλος ο ελληνικός λαός να παρακολουθεί με έντονη αγωνία τα τεκτενόμα αλλά, και τις εξελίξεις.. (Δυστυχώς, πρώτοι εμείς εδώ στην Ελλάδα πικρό δοκιμάσαμε, ποτήρι).. Α υ τό, το κερασμά των «εν δυνάμει» φίλων και εταίρων «υποτίθεται»,της σωτηρίας μας ..Δε διαφέρει, του «κωνίου» βεβαιότητα ενός προαναγγελθέντος «θανάτου» στη κρεμάλα της παγκόσμιας αγοράς, της οικονομικής κερδοσκοπίας.
Ερωτάται, η « Τρόϊκα» & το «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο »..Τι έχει, ν' απαντήσει στους λαούς της Ν. Αν. Ευρώπης με τα συμβάντα αυτά του έθνους ημών, των Ελλήνων;
Τα συμπεράσμα, τα όσα «μύρια άλλα» μας δίνουν σα χώρα ή πολίτες, ν΄αφουκραζόμαστε..( Δίκαιες αγωνίες ), των Κυπρίων αδελφών μας & τους χειρισμούς, όλης της πολιτικής ηγεσίας του.. Γνωστή, άλλωστε η αχρειώδης σκληρότητα των δανειστών – εταίρων υπερβάλουσα & δεδομένης, βαρβαρότητας.. Ξεφτιλισμού, αξιοπρέπειας λαού – έθνους που θα βρεθεί σε μια τέτοια « ανάγκης », ρευστού.
Δε γίνεται, σ΄αυτές τις περιπτώσεις κάτι άλλο καθώς, «δανεικό χρήμα».. Σημαίνει τόκος, σύν κέρδος, σύν & δόλος «νομιμοποιημένος», στις διακρατικές γενικώς συναλλαγές.. Αυτή, είναι η αρχή του εμπορίου ας το καταλάβουμε αυτό, οι πάντες.. Η ηθική αταξία, δεν έχει έλεος, ούτε αγάπη ελεημοσύνης μεταξύ των εθνών, ή των ανθρώπων.. Ουσιαστική, εφαρμογή της παροιμίας « Ο θανατός σου η ζωή μου ».
Ειδικά, οι απειλές στις διαπραγματεύσεις γίνονται αν το θέλετε περισσότερο πιστευτές, όταν γενικότερα.. Οι ενδιαφερόμενες χώρες, είναι με κάθε λεπτομέρια αλλά και τεχνοκρατικά προετοιμασμένες, σχεδιαστικά.. Με Α ή Β. π.χ. λύσεις, (ακόμα αν χρειαστεί περισσότερες από εμπειρότατους ανθρώπους «γνώστες» καλοί όλων των θεμάτων ή των αντικειμένων), της διαπραγμάτευσης.
Πότε όμως συνδημότες γινόμαστε πιστευτοί; Όταν θα «προτάσουμε» αλήθεια και ουσίας λόγου – πράξεων. Σε διαφορετική περίπτωση, όλα αυτά τα παραπάνω γίνονται «μπούμερανγκ».. Σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων και των « λαϊκών δικαιωμάτων »..
Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ευθύνης.. Αλλά «αιτία», γέννηση ενδείξεων «αυτοκαταστροφής» συνοχής της Δημοκρατίας αυτή, η ανούσια αντιπαράθεση. Κυβέρνησης & Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είπαμε πως.. ( Τα παιδία παίζουν πεντόβολα ).. Μα τώρα «οι ώρες» είναι τραγικά επικίνδυνα απρόβλεπτες.
Δεν χωρούν «ωραιοποιημένοι ιππότες» σε ρόλους υποθετικών «Ξιφομάχων».. Μα πολιτικοί θεσμοφόροι αξιών & αγώνα.. Όλοι μαζί με το Λαό στις «επάλξεις» ! Εκτός κείνων των αλλοτριών εχθρών της Δημοκρατίας που «διαχωρίζουν» φυλές ανθρώπων και χρώματα.. Επαγγελόμενοι, «καιροσκόποι» ασχετοσύνης έχοντες «υπ΄όψιν» έστω περιβαλόμενοι το «κοινοβουλευτικό» μανδύα» νας μας διδάξουν τη λειτουργία των «θεσμών ή νόμων» με διαφορετικό τρόπο, πέρα του διαλόγου.
Επανερχόμενος, στις μνήμες των «ηρώων» της εθνικής μας «αναγέννησης.. Υποκλινόμενοι, όλοι μαζί σ΄όλα αυτά τα αγιασμένα «πρόσωπα» του αγώνα που έπεσαν, αγωνιζόμενοι για τη δικιά μας « Λ ε υ τ ε ρ ι ά » & τιμή. Χύνοντας, ποτάμια το αίμα τους μη λογαριάζοντας τη ίδια τους, ζωή.. Στις μεγάλες ιδέες.. Της Πίστης στο Θεό, τις Αξίες των Ελεύθερων ανθρώπων νάναι «αφεντικά», στα χώματα, στις «φλούδες» των νησιών, να διαπλέουν τις θάλασσες, να βόσκουν τα ζώα τους, να καλλιεργούν τα χωράφια τους, τίμια με τον ιδρώτα του προσώπου τους να κερδίζουν το ψωμί τους.
Να ερωτεύονται, να γεννούν παιδιά, να κλείνουν τα μάτια των γονιών τους που φεύγουν για την αληθινή ζωή, να ψάλουν στις εκκλησιές να τραγουδούν & να χορεύουν πάντα τις Κυριακές, στις γιορτές των Αγίων και της Παναγιάς..Να αναπνέουν Άρωμα Ορθοδοξίας, να γεύωνται « Θεία Κοινωνία Ζώντος Κυρίου», Ιησού του Α ν α σ τ ά ν τ ο ς.. Ατενίζοντες Τον, δείχνοντα το δρόμο του φωτός της α ι ω ν ι ό τ η τ α ς στο λαό Του.
Να γιατί, πολέμησαν εκείνοι το 21 (γι΄αυτό Φίλες και Φίλοι ) δεν θα πρέπει να τους ξεχνάμε, τέτοιες μέρες. Φυσικά, είναι επόμενο αυτές τις στιγμές της Ιστορίας ημών των Ελλήνων να μην τις καταλάβουν οι υπηρέτες, του κέρδους της «διαφθοράς» ή των «μνημονίων» ..
Μα και, δεν χωρούν ακόμα εδώ «σημάνσεις ανώριμες» πολιτικών ομάδων μιας δήθεν προδευτικής θέσης από υπερβολικό «ζήλο».. Αν, ( δεν υπήρχε η Ακρόπολη θα μιλούσαμε τώρα για «υπόδειγμα» μοναδικότητας της Δημοκρατίας του 5 π.Χ. αιώνα ), στην Αθήνα;
Τα «σύκα – σύκα και η σκάφη – σκάφη».. Ισχύει πάντα, ( όταν συσχετίζουμε ιστορικά σημαντικά «συμβάντα» όπως π.χ. η επανάσταση του 21 ), να θυμώμαστε το ποιητή μας Γιάννη Ρίτσο.. Μη, παραγράφουμε έτσι για «ψύλου πήδημα» άκρατης υπερβολής, λόγου.. Δεν ήταν, ποτέ ταξικός αυτός ο «ξεσηκωμός», του έθνους.. Αλλά, μια πρωτοφανή συμμετοχή σύμπαντος του ελληνισμού για το «ποθούμενο», να ζεί λεύτερος.. Ορίζοντας, μέλλον καλύτερο για όλους δίχως «βολεμένους», αφεντάδες.
Οι «προσκυνημένοι» υπάρχουν πάντα σ΄ όλους τους καιρούς και τις εποχές.. ΄Αν δε, « σταυρωθούμε» πάνω στο προσωπικό μας «Γολγοθά» για την αλήθεια, της ελπίδας..Πώς, (αυτός ο «θάνατος» του προσωπικού μας «εγωϊσμού» έχει ζωή Αθανασίας Αιώνιας πράγματικά τότε), υπάρχει Ανάσταση.. Σ΄όλα & για όλους..
Έχουμε τη δύναμη να συνεχίσουμε & να πετύχουμε, μη φοβάστε λοιπόν.. Μένουμε ενωμένοι «αγωνιστές» των αξιών που προαναφέραμε.. Άς το καταλάβουν ακόμα & οι Πολιτικοί μας πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος.. Είναι, οι «υπεύθυνοι» τώρα για να δουλέψουν σωστά ώστε όταν θα πάμε καλύτερα νάχουν να λένε πόσο κι αυτοί, κοπιάσανε για το λαό.
Ε γ ώ, αγαπητοί μου Α ν α γ ν ώ σ τ ε ς Φ ί λ ο ς σ α ς είμαι πάντα καρδιακός..
( Τούτο το λόγο θα σας πώ. Δεν έχω άλλον κανένα.
Μεθύστε με τ΄αθάνατο Κρασί του Εικοσιένα ).
Σε ευχαριστώ αθάνατε .. « Κωστή Παλαμά », ποιητή που επέτρεψες από κεί ψηλά που βρίσκεσαι αυτά τα παραπάνω λόγια σου, να διαβάσουν, κ ι΄ α λ λ ο ι..
Μέλος του μητρώου
