Αλλού ο Σοφοκλής διαπιστώνει ότι .. « Σ΄ολους τους ανθρώπους το λάθος είναι συνηθισμένο πράγμα. Όποιος κάνει λάθος δεν είναι ούτε αξιοκατάκριτος ούτε ασυγχώρητος, αν , ύστερ΄απ΄το λάθος του, δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, αλλά προσπαθεί να το διορθώσει, όσο είναι δυνατό ».
΄Η ρ θ ε η ώ ρ α Α π ο φ ά σ ε ω ν, όλα τα περιθώρια έχουν στενέψει απελπιστικά, επικίνδυνα.. Ε π ι τ έ λ ο υ ς, εκεί πάνω στο «κλεινόν άστυ» την Αθήνα όλοι σείς πάντα ( έν χορώ ), αλλαλάζοντες «φάλτσα».. Κυβερνητικοί , Αντιπολιτευόμενοι, λοιπές Αρχές & Εξουσίες.. Αφήστε κατά μέρος «θώκους», τις ορέξεις, εγωϊστικούς αυταρχισμούς, αυτοσκοπών ανούσιες πράξεις δολιότητας, προβολές από τα «μίντια» που, δε σας οφελούν πουθενά. Αραμπάς λοιπόν του «χότζα» Δημοκρατία και ( θεσμοί ); Δίνουμε, έτσι όλο το δικαίωμα στους, ενδεείς « εταίρους ».. Τις λαβές, για εμπαιγμούς διαχρονικής, εθνικής ξεφτίλας, που μας ματώνουν, τις ψυχές..Αιδώς & μη παρέκει..
Μα, για τα΄όνομα του Θεού δεν το καταλαβαίνετε μέσα σας ανούσιοι «φαφλατάδες» πως ο κυρίαρχος λαός έχουμε όλοι αγανακτήσει με αυτού του είδους, τα «τερτίπια» σας;
Δεν είσαστε, ασκούμενοι φαντάροι ενός φτηνού πεδίου βολής αλλά, ( θέλουμε αληθινά να πιστεύουμε )..ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ σ΄ολα ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ήθους, πράξεων ουσίας, λόγου δυνατού & πραγματικού .. Ένας Οδυσσέας ( Ηγέτης ), πάντα διαρκώς περιπλανόμενος ταξιδευτής, μέσα στα φουτουνιασμένους ωκεανούς, της «παγκοσμιοποίησης» των τυφώνων & της αντάρας.. Γυρεύει την Ιθάκη, ( Πατρίδα ), την αγκαλιά της πιστής Πηνελόπης, το Τηλέμαχο, ( Οικογένεια ), μα & το τυφλό, γερό Λαέρτη Πατέρα του, ( Προγόνους )..Σπονδές, στην Αθηνά, ( Πίστης - Θρησκεία ), που τον προστάτεψε να γυρίσει γερός πίσω ...Φρουρός, αθάνατος, άγγελος, μέγας εξολοθρευτής. Όλων, των «παρανόμων μνηστήρων» & των καιροσκόπων της κάθε εποχής που επενδύουν «τ΄ άλλότρια ή ξένα» ανά του αιώνες σε λαούς και έθνη «απανταχού» της Υφηλίου.
Αυτή είναι, κοντολογής η Ελλάδα στη διαχρονικότητα μέσα στην ιστορία (Συμπατριώτες) εδώ και πέντε, χιλιάδες χρόνια. Οφείλουμε, λοιπόν να συνεχίσουμε «καλό αγώνα τόλμης» μακριά υπολογισμών και «ωχαδελφισμών» για να υπάρχει, ελπίδας ώρα & μέλλον προκοπής όλων ημών των Ελλήνων.
Συνεχίζουμε, τη κουβέντα μας αυτή & παράλληλα απαιτούμε ( πιστεύω όλοι μαζί ), τι άλλο; Ας γίνει τελικά κάτι πάνω στην αναδιάρθρωση ολόκληρου του δημοσίου τομέα! Πάνε τώρα, πάνω από τρία χρόνια που το ένδοξο πολιτικό μας σύστημα αρνείται να πράξει εκείνο που θεωρείται ( αυτονόητο ) σε οιαδήποτε επιχείρηση, έχουσα κοινή λογική.
Δηλαδή, να εξακριβώσει σε βάθος τις ανάγκες του, συνέχεια να προχωρήσει σε αξιολόγηση του προσωπικού, ώστε να κρατήσει αυτούς που χρειάζονται.. Ύστερα, να θέσει όλους εκείνους που περισσεύουν, ( η δεν επαρκούν ) σε εφεδρία. Ακολούθως, να προσλάβει όσους απαιτούνται «ουσιαστικά» για την κάλυψη «όλων των ζωτικών», παραγωγικών θέσεων.
Λέμε, δυστυχώς όλοι εμείς οι απλοί πολίτες αν το Κράτο ήταν
επιχείρηση, ( κι όχι διερχόμενο κέντρο κομματικών φίλων εποχών «Μαυρογιαλούρου ), βεβαίως & θα είχε κλείσει από καιρό λόγω ανικανότητας και έλλειψης «Μάνατζμετ» ..
Aκόμα, και σήμερα τραγικά ύστερα από τρία χρόνια τoύτης της μεγάλης κρίσης, οι υπουργοί και οι δήμαρχοι αρνούνται με περίσσο θράσος, ( αρνούνται πεισματικά ), με ελάχιστες εξαιρέσεις του κανόνα.. Να, παραδώσουν στον αρμόδιο υπουργό ένα σχέδιο της προκοπής «πειστικό» υπαρκτών τους αναγκών, σε προσωπικό.. Τι λοιπόν συμβαίνει; Μπορεί να μην τους ενδιαφέρει; Ακόμα, να πάμε μακρύτερα δεν ξέρουν πώς να, το κάνουν; Τάχατες λέω μπάς και φοβούνται; Όποια & αν είναι η απάντηση, έχει έρθει για τα καλά η ώρα για τη Κυβέρνηση να πάρει στα χέρια την «καυτή» πατάτα ας αποφασίσει πως θα την κρυώσει τελικά χωρίς ΦΟΒΟ κόστους ή ΠΑΘΟΣ.. Ιδού το ερώτημα που γύρω μας πλανάται.. Υπάρχει, ( Τσαγανός ) τολμηρής εξουσίας που με πυγμή της ουσίας να πράξει τα αυτονόητα και ορθά, στη περίπτωση; Έχουν κάποιοι καταλάβει πως με «λαϊκισμούς» ή αυταπάτες η χώρα δεν πάει μπροστά; Τα, κόμματα & κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση έχουν ευθύνη «υποψίας» που αρμόζει σ΄ολα ώστε να μας πάρουν όλοι οι «άλλοι», στα σοβαρά;
Αντέχουμε, μήπως στους παντώς είδους ή τρόπου διεθνούς, ανταγωνισμού; ΄Εχουμε, εύκολες τις λύσεις όταν αμέριμνοι «χαχανίζουμε», σε καφετέριες & τους δρόμους; Πάνω, στις «ράγες», οιανδήποτε συστημάτων & σωματείων, εραστές της «αγάπης», τέλειοι οδηγιών, πάντα «οίκοθεν» βολεμένων σε άλλες εποχές & καιρούς με ευθύνη «κομματικής» παντιέρας;
Θα επιθυμούσα, να μη φτάναμε ποτέ σ΄αυτά τα χάλια και τώρα να «στενάζουμε όλοι μαζί» πάνω από τα αποκαϊδία της φωτιάς, που μας ανάψανε κάποιοι ανεύθυνοι της εξουσίας εκείνου του καιρού «σοσιαλισμού», της αρπακτής;
Μα, η Δημοκρατία στην Ελλάδα δεν «έπεσε ποτέ». Υπήρξαν αλλά & πάντα θα υπάρχουν, οι «τίμιοι», οι «καθαροί» οι «μπροστάρηδες» της αλήθειας.. Οι μεγαλύτεροι, μ΄άσπρα χιόνια στο κεφάλι κυρτώμενοι, απ΄τα χρόνια.. Άϊ Γιώργηδες στον «αγώνα», που οδηγούν σε φωτεινούς δρόμους αυτή τη ( σύγχρονη νεολαία κορίτσια κι΄αγόρια ) τα παιδιά μας & τα εγγόνια μας.. Πατεράδες Μανάδες, αντάμα από κοντά για τη ΠΡΟΚΟΠΗ, για την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, που όσω νούπω ΦΤΑΝΕΙ ΓΟΡΓΟΦΤΕΡΗ.. Ας, το καταλάβουμε όλοι μαζί πολίτες και οι πολιτικοί, ( εκτός των αλλοτρίων μοναδικών εχθρών ), της έν δυνάμει κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας πως θα λύσουμε αυτό το «Γόρδιο Δεσμό», με το σπαθί του λόγου σύντομα.
Ιωάννης Καποδίστριας,ο Πρώτος και Μοναδικός σ΄όλα του, Κυβερνήτης του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους ( που έγινε ύστερα από την Μεγάλη Επανάσταση του 1821 ). Λίγα λόγια, ( σ΄ένα μνημόσυνο ) μνήμης. Στις 27 Μαρτίου1827 η Γ΄ Έθνική Συνέλευση των Ελλήνων, στην Τροιζήνα, εξέλεξε ομόφωνα , ως πρώτο Κυβερνήτη του αδημιούργητου ακόμη ελληνικού κράτους τον Ιωάννη Καποδίστρια..Γνώριζε, με από-λυτη βεβαιότητα, τι τον περίμενε «στο απέραντο ερείπιον» που ήταν τότε η Ελλάδα.. Αποδέχεται την εκλογή του «ως οφειλόμενο υπέρτατον χρέος θυσίας & προσφοράς προς την φιλτάτη πατρίδα του..».
«Όποιος και αν είναι ο σταυρός, ο παρά της θείας Προνοίας δι΄εμέ επιφυλασσόμενος, επειδή υπάρχουν κατεπείγοντα χρέη πάρ΄εκάστου ημών.. προς την Ιεράν υπόθεσιν της πατρί-δος... ήδη μετά χαράς αφιερώνω το υπόλοιπον της ζωής μου.»
Όταν ο Τσάρος Νικόλαος προσπαθούσε να πείσει τον Καποδί-στρια, κατά το τελευταίο του ταξίδι στην Πετρούπολη, Μάϊος του 1827, να μη δεχθεί την εκλογή του ως Κυβερνήτης της Ελλάδος & να ξαναγυρίσει στη θέση του, ως υπουργός των εξωτερικών της Ρωσίας, εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά. «Η απόφασή μου είναι αμετάκλητη, Μεγαλειότατε ! Πάνω απ΄όλα ανήκω στην Πατρίδα μου στην Ελλάδα. Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι μονάχος μου μπορώ να τη σώσω... Πιστεύετε, ότι θα εγκατέλειπα μια τόση λαμπρή θέση, μια τόσο ένδοξη υπηρεσία και μια πλήρη εξασφάλιση στη Ρωσία.. Έαν δεν ένοιωθα ότι με προστάζει το επικτακτικό χρέος των τραγικών καταστάσεων της χώρας μου..και η έλλειψη των ανθρώπων..»
Συνήθιζε όταν έγραφε προς τους ξένους διπλωμάτες πάντα υπογράμμιζε τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του Έθνους μας. «Το Ελληνικόν Έθνος σύγκειται από των ανθρώπων, οίτινες από της Αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την Ορθόδοξον Πίστη και την γλώσσαν των Πατέρων αυτών λαλούντες».
Έφτασε τη Παρασκευή 6η Ιανουραρίου (παλαιό ημερολογίο) 1828 στο Ναύπλιο.. . Κατά την αποβίβασή του στη γή της Ελλάδος, ο Καποδίστριας παρεκάλεσε να μην του γίνει καμιά επίσημη και δαπανηρή υποδοχή, αλλά απλούστατη, λαϊκή αυθόρμητη: «Κάθε πομπή, συνεπαγομένη δαπάνας, είναι ασυμβίβαστος προς τη δύστυχην κατάστασιν της Πατρίδος. Αν δυνάμεθα να διαθέσωμεν ολίγα χρήματα, έχομεν πληγάς να επουλώσωμεν αδελφοί».
Η τραγική δολοφονία αυτού του Μοναδικού Ανθρώπου, στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831, από ελληνικές σφαίρες, με την παρότρυνση και τη συμπαράσταση της αγγλικής κυβέρνησης ήταν η πιο μεγάλη τραγωδία για την Ελλάδα, στη νεότερη Ιστορία της.. Σοφά όμως ο ίδιος είχε προφητεύσει: «Δεν ζεί ο άνθρωπος.. Ζεί το έργο του».
Συμπατριώτισες & Συμπατριώτες, της Παρο – Αντίπαρου για μια ακόμα φορά φρόντισα «κατά το δυνατό & ανθρώπινο» να κουβεντιάσω μαζί σας τις σκέψεις μου – απόψεις πάνω σε συμβαίνοντα & τεκτενόμενα, στην επικαιρότητα των ημερών. Υπολογίζοντας, πως ίσως μερικοί άνθρωποι αυτό ακριβώς τον τρόπο επικοινωνίας τον έχουν ανάγκη παίρνω τη δύναμη, ευθύνη για τη συνέχεια.. Δεν αποσκοπώ πουθενά αλλου, ( παρά τα κατά καιρούς διαδιδόμενα ). Απλά, επειδή σας αγαπώ από ψυχής όλες & όλους παραμένω στις επάλξεις για ν΄ακούγεται και η δική σας φωνή (έστω με αυτό τον τρόπο) μια & ταυτιζόμαστε, υπηρετούντες αμφότεροι την Αλήθεια..
Μέλος του μητρώου
