Σαρρής ο αήττητος και τα θαύματα

Δεν τα ξέρουμε όλα για τα θαύματα, πολλά ξεπηδούν εκεί που δεν τα περιμένεις, ξαφνικά, ως ηφαίστειο και μετά καταλάμπουν με φως που διαρκεί στη ζωή μας. Κάτι έχει γίνει πριν που δεν το υπολογίσαμε, δεν το μετρήσαμε σωστά, δεν το ελέγξαμε, δεν λογαριάσαμε όλες τις παραμέτρους και τις συνέπειες.
Θαύματα σαν επανάσταση, σαν χείμαρρος νέος μετά καταρρακτώδη βροχή που παρασέρνει τα πάντα. Γίνονται άραγε στην Πάρο θαύματα, τυχαίνει να συμβούν δίπλα μας, μπροστά στα μάτια μας και να 'μαστε κάποτε μάρτυρές τους, λαμβάνουμε τη χάρη τους ως μετάληψη και μετά αισθανόμαστε ν' αλλάζει λίγο η ζωή μας; Στο ξίφος του Ωρίωνα, χιλιάδες έτη φωτός μακριά, γεννιούνται νέα άστρα και οι πολύ ευαίσθητοι ακούνε τις φωνές των νεογέννητων! Ίσως δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά. Θεός υπάρχει εκεί που κάτι καινούριο κυοφορείται διατείνονται οι φιλόσοφοι. Να ψάξουμε λοιπόν σ' αυτές τις κυοφορίες του καινούριου; Να ψάξουμε στα παιδιά που τραγουδούν, στα παιδιά της χορωδίας των Δημοτικών της Παροικιάς και της Σχολής Μουσικής του Δήμου. Κάτι γίνεται εκεί με εμπνευσμένους δασκάλους, με θαυματοποιούς μυστικούς. Γιατί αυτό που παρακολουθήσαμε στον «Αρχίλοχο» με τα παιδιά να τραγουδούν ήταν ένα θαύμα.

«Τα θεμέλιά μου στα βουνά και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους και πάνω τους η μνήμη καίει σαν άκαυτη βάτος». Αυτό το ακούσαμε από χορωδία μαθητών το 1983 που πήγε στη Σύρο με τον «Αρχίλοχο» και το Νίκο Σαρρή και αργότερα σε επανάληψη της εκδήλωσης εδώ κι εκεί στην Πάρο. Αλλά με παιδιά μικρών ηλικιών και μάλιστα τόσο πολλά δεν το περιμέναμε. Έτσι η βραδιά της συναυλίας του Σαρρή με παλιά και καινούρια τραγούδια (27 και 28 Απριλίου) είχε την έκπληξη αυτού του θαύματος, από τη μια τη δοκιμασμένη ορχήστρα πολύ ικανών μουσικών διακριθέντων και από την άλλη τα μικρά του Δημοτικού, κορίτσια κι αγόρια με τη λάμψη στα μάτια να ορμούν στις νέες σελίδες της ιστορίας του νησιού ανεμίζοντας φωνές αγγέλων δίπλα στη στέρεα ενός άγνωστου μετάλλου φωνή του Μανώλη Ραγκούση. Νίκος Σαρρής ο αήττητος, «Άξιον Εστί» το θαύμα που γεννά θαύματα. Αρχίλοχος πάντα, αλλά και «Αρχίλοχος» ο Σύλλογος η σταθερή προσήλωση στον εθελοντισμό του πολιτισμού.

Όταν μικρά παιδιά τραγουδούν το «Άξιον Εστί» εκεί περιμένουμε να γεννηθεί ένα αστέρι-χελιδόνι θαύμα. Πρόκειται για χρυσορυχείο, όπου σίγουρα σκάβοντας θα βρεις αυτό που λείπει ελπίδες-θαύματα!