Αυτές ακριβώς, τις σκέψεις, έκανα χθές 7/7/13 στη κεντρική πλατεία του νέου λιμανιού της Νάουσας όταν όλοι μας καμαρώναμε & χειροκροτούσαμε, από ψυχής. Την όμορφη γιορτή της, «Θάλασσας και του ψαριού», που από κοινού οργάνωσαν, η Κ.Δ.Ε.Π.Α, η Δημοτική μας Κοινότητα, φορείς, κατοίκοι, εθελοντές, δωρητές, σύλλογοι.
Ένα δυναμικό παρόν μια απάντηση στη κατεντρέχεια. Πως, οι έλληνες νησιώτες παραμένουν οι συνεχιστές, άξιων προγόνων. Αρμενίζουν δυνατοί στις «συμφορές», κερδίζουν στις «φουρτούνες», οικοδομούν, προχωρούν, πέφτουν. Αλλά ξανά!! Ορθοποδούν, υψηπετούν, πάντα ελεύθεροι. Κοιτάζοντας, κατάματα το ζωοδότη Ήλιο της Δημοκρατίας, & όλες τις πανανθρώπινες αξίες.
Έπρεπε Φίλες & Φίλοι, αν ήταν ανθρώπινα δυνατό, όλοι να είσαστε εκεί, για να καμαρώσετε, με τα μάτια σας, τα νέα βλαστάρια του νησιού μας, Αγόρια & Κορίτσια, τους αυριανούς γονείς.. Τη συνέχεια & το μέλλον της Πάρου. Λίγο πρίν το μεσονύχτι, να πατούν χορεύοντας, ανεμί-ζοντας, δροσιάς νιάτα, αγνότητα, καλοσύνη, χαρά. Οπτασίες αγγελικών εικόνων, γύρω από το θρόνο Του «Υψίστου» που «Επευλογεί», με Αγαθότητα Πατρική.
Να η Ανάσταση, που περιμένουμε σαν Έθνος, αλλά & πως φωτά «όρθρου βαθέος» η ανάγκη της αλλαγής. Ποιά ευθύνη, μας αναλογεί όλους έξ «ημών» τους ασκούντας «εξουσία», θεσμικής ή γενικότερης;
Γνωρίζουμε άραγε τις ευθύνες μας ή αγαπάμε τη δόξα αυτάρεσκης μισαλοδοξίας; Παραμένουμε ίσως μοναδι-κοί αυτομαστιγόμενοι εγωϊστές; Κατά το ρηθέν εκ της σοφίας του λαού.. «Κι ο Ποντικός στη τρύπα του μέγας αφέντης είναι».
Φυσικά υπάρχει, πάντα ο αυτοέλεγχος πράξεων και των έργων ενός εκάστου, των εμπλεκομένων & εντίμων. Ο καλός σπορέας, των «ιδεών ή του λόγου» δεν έχει να φοβηθεί τίποτα όταν «εργάζεται την αλήθεια» όπως το επιβάλουν η συνείδηση μας, & οι άγραφοι νόμοι. Παραμένω, «φύση αισιόδοξος» αλλά παράλληλα στις επάλξεις της καθημερινότητας του αγώνα, «έντιμος» πολίτης. Δεν διαφέρω, ούτε και υπερέχω των υπολοίπων όμως νοιώθω την άμεση ανάγκη να απολογηθώ για όλες τις αδυναμίες μου, & τα ελατώματα.
Σας προσκαλώ, όλους & όλες στο «κάστρο» της τιμής του τόπου μας, ( ώστε να διαφυλάξουμε τις πόρτες ), την ίδια τη πόλη απ΄όλους τους «οχτρούς». Σ΄αυτή την ιδέα, είμαστε όλοι «σταυροφόροι» διαρκούς υπευθυνότητας για την «κερκόπορτα» του πολιτισμού & της λευτεριάς μας τη συνέχεια.
Ξέρετε τώρα και το γιατί; Η Διαδοχή της δικής μας γενιάς βιολογικά είναι πολύ κοντά.. Διαφορετικά αν «κιοτέψουμε» κανείς δεν θα μας μνημονεύει!!
Για μια ακόμα, φορά κάνω μέσα από τα γραφτά μου έκκληση ενό ευρύτερου κύκλου ανταλλαγής ιδεών & απόψεων ελευθέρων, πολιτών σκέψεις & προτάσεις.
Οι αληθινές, «ανατροπές» δεν είναι εύκολες όταν για να υψωθεί κάποιος πρέπει πρώτα, να «σταυρωθεί» για τα πιστεύω του.. Πόσοι έτσι δεν «έλαμψαν» μέσα από τη θυσία του στο παγκόσμιο «στερέωμα» της ιστορίας; Μιμούμενοι το Πρώτο διδάξαντα Ιησού τον Ναζωραίο.
Μα η αγνότητα, της αλήθειας «φωτοβολεί» καθώς οι «αξιοσύνες» των ανθρώπων καταλάμπουν όταν οι ιδέες των πράξεών του «υπηρετούν» ανάργυρες το δημόσιο συμφέρον, ( πάντα αγνά & ταπεινά ). Τις ανάγκες του πλησίον μας που στο δύσκολο σήμερα είναι ΑΠΕΙΡΕΣ!! Τόσες όσες & ο ΕΓΩΪΣΜΟΣ μας & ο ξύλινος λόγος μας.
Μέλος του μητρώου
