Έμεινα κατάπληκτος! Θύμωσα με το σχολείο, στο οποίο έκανα πολλές ώρες αρχαία ελληνικά και λατινικά, που δεν μας μίλησαν ποτέ για όλα αυτά. Αισθάνθηκα αγράμματος κι ας είχα μάθει λίγο συντακτικό και πολύ γραμματική της αρχαίας ελληνικής κι ας είχα γίνει ξεφτέρι στην χρονική κι εγκλιτική αντικατάσταση. Τα λέω αυτά γιατί γίνεται και πάλι λόγος για τα αρχαία ελληνικά. Μας αρέσουν οι έριδες και οι αντιπαραθέσεις και να τραβάμε ο ένας την αλήθεια του στη μια άκρη κι ο άλλος στην άλλη.
Το μέγα ζήτημα είναι να διδαχθεί καλά η ελληνική γλώσσα, αυτή που μιλάμε σήμερα κι ευτυχώς έχουμε πια την καλή τύχη αυτήν να γράφουμε κιόλας. Εδώ είναι το κέντρο βάρους. Δεν θα ξεκοπούμε απ' την ιστορία της γλώσσας μας βέβαια. Υπάρχουν τρόποι να περάσουμε απ' τα αρχαία κείμενα, να ταξιδέψουμε μέσα σ' αυτά, να τα χαρούμε, χωρίς να μείνουμε στις λεπτομέρειες και στους φορμαλισμούς και στις παπαγαλίες που μας τσάκισαν. Στην Γ τάξη Γυμνασίου το 1960 κάναμε Ιλιάδα απ' το πρωτότυπο, λίγες σειρές κάθε μέρα και ο φιλόλογός μας είχε την ωραία ιδέα να μας βάλει να ψάξουμε λέξεις που γράφτηκαν τότε και είναι ακόμα σε χρήση!
Τα πράγματα είναι καλύτερα σήμερα από το 1960, αλλά ενώ υπάρχουν καλοί επιστήμονες και καλοί δάσκαλοι, ακόμα δεν βρήκαμε τρόπο να δίνουμε στα παιδιά να καταλάβουν την εξέλιξη της γλώσσας και μένουμε στα ανώμαλα ρήματα σαν να ήταν να πάμε για φιλόλογοι όλοι! Υπάρχουν τρόποι και πρέπει να βρεθούν, χωρίς τσακωμούς περιττούς και ρήγματα. Μας αρέσουν οι τσακωμοί κι εδώ είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό μας, η συνεχής αντιδικία.
Δεν βλέπουμε τη μικρή (ή και μεγάλη καμιά φορά) αλήθεια που μπορεί να κρύβει ένας λόγος ξένος για την ώρα με τη σκέψη μας, είμαστε όπως έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να τσακωθούμε! Οι δάσκαλοι έχουν τον πρώτο λόγο, καθώς ό, τι σώζεται στην εκπαίδευση είναι απ' τη φιλοτιμία και την αγάπη τους. Εκείνοι, ακόμα και αν το σύστημα δεν βρει δρόμο, θα τον ανοίξουν μόνοι τους, απ' τα κάτω. Φτάσαμε στο σημείο ακόμα και τη μουσική να την κάνουμε μάθημα αποκρουστικό με τεστ και διαγώνισμα, αντί να αναζητούμε ταλέντα, να οργανώνουμε συναυλίες, να στήνουμε αυτί στους ήχους τη φύσης, να συγκροτούμε χορωδίες, να τραγουδούμε.
Θα μπορούσε λοιπόν να εκπονηθεί ένας διαγωνισμός με ιδέες διάφορες για τον τρόπο γόνιμης διδασκαλίας, ουσιαστικής και αποδοτικής της αρχαίας ελληνικής, για κάθε ηλικία και τάξη στο σχολείο, έτσι ώστε να καταστεί, όσο γίνεται και οδηγός για τη σημερινή ωραία μας δημοτική, να την ενδυναμώνει και να την πλουτίζει.
Χρίστος Γεωργούσης
Μέλος του μητρώου
