«Βαρυχειμωνιά» Πολιτικής ή αδυναμία κατανόησης των αυτονοήτων;

Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δεν νοιάζεται για τίποτα, όποιος δε «νοιώθει» καμμιά ευθύνη γιατί δεν πιστεύει σε, τίποτα! Αλλοιώς, τον λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό, με στενή αντίληψη, άνθρωπο. Αυτό γίνεται σ΄ όλα μας για τη πολιτική, τη θρησκεία για την αγάπη στη χώρα μας, για τις συνήθειες και για τα έθιμα μας. Δηλαδή για την παράδοση για τη γλώσσα επικοινωνίας μας τελικά για τα, «πάντα».. Οι αδιάφοροι που είπα περνούν για φιλελεύθεροι ιδέων για ανθρώπους που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας. Αυτό, που έχει για αρετή και πιστεύω την καλοπέραση τις αναπάυσεις και τις «διευκολύνσεις», παρανομίας. Κι΄ ας μην απομείνη τίποτα που να θυμίζει σε ποιό μέρος βρισκόμαστε [ από πού κρατάμε ] ποιοί ζήσανε πρίν από εμάς στην, χώρα μας.

Τούτες, τις μαύρες ώρες της «μπόχας» που τα πάντα οργιάζουν πίσω από κλειστές πόρτες με εκτροπές και σενάρια πολιτικού «αμοραλισμού». Σαρκοφαγών παρασίτων από κάποιους εκλεγμένους «εθνοπατέρες» του κοινοβολευτικού μας, πανθέου. Αυτοαρεσκόμενοι, υπόπτους [ ρόλους ] περιφρούρησης είναι οι υπηρέτες της δημοκρατίας και παντα, θεωρούν. Τους εαυτούς τους «υπέρμαχοι» των λαϊκών τάξεων. Ενδυόμενοι, φύλακες αλλοτροίων συμφερόντων έχουν καταφέρει να καλλιεργούν έντεχνα και κυριολεκτικά. Αυτό, το διαχρονικό μας «σαράκι» που μας κατατρώει τα σωθικά ανα καιρούς και αιώνες «μαρασμού» της πατρίδας από τα ίδια πάντα δικά μας λάθη «έχοντας» βέβαια, στόχο. Να, λικνίζουν τ άχυρα της ανυπαρξίας τους αρεσκόμενοι σ ότι τους βολεύει παίζοντας τις «μαριονέτες» πίσω από «σκιές» των εγωϊσμών το «ίδιον» του, συμφέρειν. Ανεπρόκοποι, θυσιαστικής «δημοκρατίας» αφιλότιμοι αρπάκτορες του εθνικού μας πλούτου. Σκληροτράχηλοι αμέτοχοι στις εθνικές μας αγωνίες για το αύριο και το μέλλον της «νεολαίας» στην Ελλάδα; Μα, που να βρεθεί το «πινάκιο» εντιμίας σε δαύτους ώστε να μετρήσουν σωστά πόσο «στάρι»μας απόμεινε στο [ εθνικό μας αλώνι ] ; Για ν' αλέσει ο μύλος της πατρίδας αλεύρι αρκετό για να ζυμώσει και να φάει ψωμί, ο λαός! Οσφιοκάμπτες, χρηματιζόμενοι ανέραστοι ελευθερίας και ηθικής αποσκοπούντες σ΄ότι το «ανεπίτρεπτο». Αυτό τους φτάνει όταν εξυπηρετεί τη δολιότητες ολκής αυτοσκοπών πονηρίας.. «Θού, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» να απέχω, υπερβολών. Έμαθα στη ζωή μου να είμαι άνθρωπος ατόφιου λόγου και να σας κοιτάζω όλους κατάματα σεβασμού, αξίας. Ακριβώς γι΄αυτό το μοναδικό λόγο τα λόγια μου ή τα γραφόμενά μου είναι πάντα μεστά και σταράτα. Εκτιμώ, ιδιαίτερα την μοναδικότητα - προσωπικότητας των συνανθρώπων ανεξαρτήτου φύλλου ή χρώματος. Παραμένει λοιπόν ενεργός ο ρόλος της ανταλλαγής των απόψεών μας γιατί έτσι παραμένει κατά τα πάντα ζώσα η έννοια της λέξης «δημοκρατίας», αυτοσκοπού. Όταν, όμως Φίλες & Φίλοι τα καταφέρανε να γίνουνε «εφιάλτες» στις Θερμοπύλες που τάχθησαν φύλακες! Μερικοί, από κείνους που οι δικοί μας ψήφοι κάνανε βουλευτές δεν μπορώ να μην αγανακτήσω σε τέτοιου είδους «κατάντια» ενός ιερωτάτου, λειτουργήματος. Θέλησαν, τόσο εύκολα να πετάξουνε τις «ασπίδες» και τα όπλα ανοίγοντας όλες δυστυχώς. Τις καστρόπορτες για να ορμήσουν οι «οχτροί» και τα «βαμπίρ», μέσα; Κρίμα.. Η Ελλάδα μοιάζει χώρα πολύ παράξενη αλλά κυρίως παρακμιακή γερασμένη φρέσκων πολιτικών, ιδεών. Την ώρα που η οικονομία της μπήκε στο δρόμο της ανάπτυξης το [ νερό στ΄αυλάκι ] που λέει και ο λαός. Οδηγούμεθα, σε εκλογές και σε μια περίοδο μακράς αστάθειας που κοστολογεί αρνητικά τα οράματα της απεμπλοκής μας από τα «μνημόνια» και τις διαταγές των, πιστωτών μας. Και όλα αυτά τα «κόλπα» για να εκλέξουμε ένα νέο δηλαδή Πρόεδρο χωρίς καμιά αρμοδιότητα! Δυστυχώς Κυρίες & Κύριοι ο δημόσιος διάλογος είναι «όμηρος» του ακραιότατου [ λαϊκισμού ]. Και βρώμικων παιχνιδιών χωρίς να είναι ορατό πλέον τέλος και οι άκρες του «τούνελ» που να δούμε, το φώς. Οι, μεγαλόστομες μεταρρυθμίσεις της χώρα πέταξαν σαν νάναι γοργόφτερα χελιδόνια στη ζεστασιά του «Μορφέα» των ελληνικών, «καλένδων». Το, δε βαριέσε ή το το με νοιάζει εμένα ν΄αγωνιστώ εκεί που τάχθηκα για να προσφέρω λύσεις «πολύτιμες». Μας είναι πλέον γνωστό το τι συμβαίνει στα γενικότερα [ πάνω κάτω ] στην λειτουργία της κρατικής, μηχανής. «Αφερίμ» Πασά μου.. Η κυβέρνηση κατέβασε διακόπτες να κυβερνά εδώ και καιρό η δε λεγόμενη αντιπολίτευση επιδίδεται στο σπόρ μόνο καταγγελιών και, απειλών. «Όλα καλά», που λέει ο φίλος μου ο Γιώργος εδώ στη Νάουσα συνταξιούχος τ. λιμενικός με καταγωγή από τη λεβεντογέννα, Κρήτη. Και νάσου τα «χαμπέρια» η αγορά έχει για τα καλά στα γερά «παγώσει» ξανά. Οι, καλαντάδες των ξένων επενδυτών αναρωτιούνται οι δόλιοι «Χριστουγεννιάτικα» πόσο λάθος, έκαναν. Που, [ τόλμησαν λέει ] να επενδύσουν στην Ελλάδα τα χρήματά τους οι καψεροί.. Και οι χοροί καλά κρατούν τα πανεπιστήμια βαράνε τα «τουμπελέκια» της διάλυσης και οι «δύσμοιροι» πολίτες αναρωτιούνται κατά που πάει αυτή, η χώρα. Φίλες, και Φίλοι της Πάρου & Αντιπάρου είμαι απόλυτα βέβαιος πως τα φετεινά Χριστούγεννα & η επερχόμενη Πρωτοχρονιά είναι κομβικό σημείο απαρχής, αλλαγών. Οι Έλληνες, όπου και αν βρίσκονται ή κατοικούν είναι γνώστες καταστάσεων που χρήζουν ιδιαίτερης ειδικής προσοχής και βαρύτητας για να ξεκινήσουν, θετικά. Πιστεύουν, στον τόπο και στις δυνατότητες του αλλά έχουν [ μπαφιάσει ] καθώς χάνουν το κουράγιο τους και παράλληλα τον προσανατολισμό τους.. Τώρα, είναι «υπαρκτός» ο κίνδυνος να μην ζυγιάσουν καλά τα πράγματα ούτε ακόμα & τους «εξωτερικούς» κινδύνους που ελογχεύουν να κερδίσουν σε βάρος μας το κατί τις, παραπάνω Ακόμα, προσκαρτερεί στην πόρτα μας η πιθανότητα να βουλιάξουμε σε μια άβυσσο που ακόμα δεν μπορούμε να μάθουμε που μας, οδηγεί. Νοιώθω, τραγικά μόνος σχεδόν «γραφικός» που θέλω να ποντάρω στην επιζήτηση του δρόμου της, [ εθνικής συνεννοήσης ]. Υστάτη, υπέρτατη στιγμή τεντόρια «Υ ψ ώ ν ο υ μ ε» όλοι μαζί τη φωνή μας απ΄ άκρης της χώρας τις γωνιές τα βουνά και τις θάλασσες στους Υ π ε ύ θ υ ν ο υ ς πολιτικούς μας, «η γ έ τ ε ς». Στο όνομα του Θεού και της Δημοκρατίας [ απαιτούμε ] το αυτονόητο της λογικής σας ενέργειας, εφαρμογή. Της, συντριβή του άκρατου εθνοκτόνου εγωϊσμού σας και γίνετε διαλλακτικοί ταπεινοφροσύνης λύσεων. Λυπηθείτε, τον τόπο λυπηθείτε γενικότερα τις ελληνικές οικογένειες που δεν αντέχουν άλλο αυτά τα «δεινά» και τις δυσκολίες που καθημερινά, βιώνουν. Γίνετε, επιτέλους «οικτήρμονες» όπως και ο Χριστός που γεννήθηκε, ταπεινός, άσημος, σε μια «φάτνη», των περιχώρων της Βηθλεέμ εκεί στην Ιουδαία πριν από 2.014 χρόνια. «Εδώ και Τώρα»!!! Βρείτε τα και συμφωνήστε σε μια φόρμουλα που θα [ ισχυροποιήσει ], την Πατρίδα. Απέναντι, των δανειστών της φροντίστε λοιπόν σωστά το λαό και θωρακίστε επιτέλους τα «συμφέροντά» του, σωστά. Τέλος, πάντων τι είστε εσείς που τα πολιτικά σας κόλπα [ καπρίτσια ] μας ταλανίζουν «χρονιάρες μέρες». Πέρα, από την «αγάπη» της χαράς «αγνοήτε» τις θυσίες του λαού μας λοιπόν; Κλείνοντας, εδώ θα ξεφύγω θα ψάξω να βρώ τ αστέρι των Χριστουγέννων.. Αυτό, φωτοβολά πάντα τέτοιες μέρες μα δεν έχω ανοικτά τα μάτια της αγνότητας των παιδικών χρόνων..

Κωστής Παλαμάς

[ Νάμουν του στάβλου έν άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι, την ώρα π΄άνοιξε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι! Να δω την πρώτη του ματιά και το χαμόγελο του, το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του να λάμψω από τη λάμψη του κι εγώ σα διαμαντάκι, κι από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι ]

Καλά, και ευλογημένα Χριστούγεννα αδέλφια μου νάναι ειρηνικά χαρούμενα ευτυχισμένα από αγάπης γέλιο και θαλπωρής, ψυχής. Η «Άγια, Νύκτα» της προσμονής ορίζει πάντα τι φωνές των Αγγέλων που ψάλουν το «επι Γής» ΕΙΡΗΝΗ το όριο και το μέτρο της υπόστασης όλων μας ως το, προνόμιο. « Κάτ΄εικόνα και Ομοίωση » της [ ταπεινότητας ] του Ναζωραίου.. Μακάρι να Του μοιάσουμε «όλες και όλοι» κάποτε άς το καταλάβουν, Άρχοντες και Λαός, συστήματα κοινωνικά, αλλά και οικονομικά κατεστημένα, [ δόλου & τόκου ]. Υπέρτο, όπλο της Ελληνικής Εθνικής μας Υπόστασης η Ορθοδοξία της Αγάπης διανθησμένη αρετής, συγνώμης. Για, το διπλανό μας ακόμα και αν είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας σε «υπερβάσεις» ηθικής, αυτοκριτικής. Που, ξεκινούν ιδανικά να προσφέρουν λύσεις εκεί που στο πολύ κοντινό μας παρελθόν μόνο «μαχαίρια» για να σφάξουν βγαίναν ποιός θα «σφάξει» τον, άλλο. Είσαστε, ασφαλώς αρκετά έξυπνοι γι΄ αυτό βεβαίως το λόγο μ΄ αρέσει πολύ που καταλαβαίνετε τις ένοιες των, «χρησμών». Με, υποχρεώνει λοιπόν να βρίσκουμαι τόσο κοντά σας ώστε οι προβληματισμοί μας να συμβαδίζουν δρόμους παράλληλους των «αξιών» που υπηρετούμε. Για ένα καλύτερο αύριονο ξημέρωμα στην πατρίδα και στην Πάρο – Αντίπαρο των, ονείρων μας.-