Όπως και πριν από τρία χρόνια, η «περιπέτεια» της Γλασκόβης ξεκίνησε με πόνο και τελείωσε με δόξα για τον 27χρονο «άρχοντα των κρίκων», που τον Οκτώβριο του 2015 είχε κερδίσει τον παγκόσμιο τίτλο και την Ολυμπιακή πρόκριση στο “SSE Hydro”, αγωνιζόμενος με κύστη στο χέρι και έχοντας χάσει τον πατέρα του μερικές εβδομάδες νωρίτερα.
Σήμερα το πρωί (Κυριακή 12/08), επανέλαβε ό,τι είχε ακριβώς κάνει και το πρωί εκείνου του τελικού στην -για μια ακόμη φορά- βροχερή σκοτσέζικη πόλη: Βγήκε για τρέξιμο, φόρεσε την κουκούλα για να προστατευτεί από τις σταγόνες βροχής και... ένιωσε Ρόκι Μπαλμπόα, μοιράζοντας γροθιές στον αέρα...
Λίγες ώρες αργότερα, η επικράτησή του ήρθε με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο, αφού συνοδεύτηκε από την υψηλότερη βαθμολογία που έχει πάρει για την εκτέλεση του συγκεκριμένου προγράμματός του (15,466 β.), ανώτερη ακόμα και από εκείνες που του χάρισαν τον παγκόσμιο τίτλο πέρσι στο Μόντρεαλ, ενώ η διαφορά του από τον πλησιέστερο αντίπαλο ήταν χαώδης για άλλη μια φορά (0,366 β. από τον Τούρκο Ιμπραΐμ Τσολάκ).
«Ο αγώνας αυτός ήταν αφιερωμένος στη χώρα μας και στους Έλληνες, μετά από όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν και που τους πλήγωσαν. Σ’ αυτούς αφιερώνω το χρυσό μετάλλιο, όπως και στους ανθρώπους που μου δείχνουν την αγάπη τους και φυσικά στην οικογένειά μου», δήλωσε ο Λευτέρης Πετρούνιας, ο οποίος λίγο έλειψε να αποσυρθεί πριν τον προκριματικό της Πέμπτης (09/08), αλλά έσφιξε τα δόντια, πήρε την πρόκριση, ξεπέρασε τους πόνους στον αριστερό ώμο και εμφανίστηκε στην επιθυμητή κατάσταση στον τελικό:
«Είχα φτάσει στο σημείο να σκεφτώ μέχρι και την απόσυρσή μου από τη διοργάνωση, λίγο πριν από τον προκριματικό. Κατάφερα να αγωνιστώ όμως και είπα ότι θα ήμουν καλύτερος στον τελικό, όπως και συνέβη. Δεν ήμουν απολύτως έτοιμος σωματικά, αλλά ήμουν απολύτως προετοιμασμένος στο πνευματικά. Ήμουν σίγουρος γι’ αυτό το αποτέλεσμα. Υπήρξαν δυσκολίες εδώ, αλλά χειριστήκαμε την κατάσταση καλά με τον προπονητή και με τον γιατρό της ομάδας και δεν ανησύχησα ούτε στιγμή».
Ο τετράκις πρωταθλητής Ευρώπης υπογράμμισε ότι η εκτέλεσή του στον τελικό ήταν η καλύτερη απ’ όλες, σ’ ένα πρόγραμμα που του χάρισε πέρσι τον παγκόσμιο τίτλο στο Μόντρεαλ:
«Εκτέλεσα το πρόγραμμά μου όπως ακριβώς το είχα φανταστεί. Είναι ξεκάθαρα η καλύτερη εκτέλεση της καριέρας μου, έτσι το ένιωσα εγώ και το ίδιο είπε και ο προπονητής μου. Επόμενος στόχος είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Ντόχα, σε δυόμισι μήνες, όπου θα πάμε για να υπερασπιστούμε τον παγκόσμιο τίτλο, αρκεί να έχουμε υγεία και να ξεπεραστεί το πρόβλημα με τον ώμο μου. Πρέπει να το ‘φτιάξουμε’ εντελώς, γιατί γρήγορα έρχεται το ‘Τόκιο 2020’. Μέσα στα δύο επόμενα χρόνια μπορούμε να κερδίσουμε άλλους δύο ευρωπαϊκούς τίτλους, άλλους δύο παγκόσμιους και άλλον έναν Ολυμπιακό τίτλο, οπότε... πρόσω ολοταχώς!»
Καταλήγοντας, εξέφρασε τις ευχαριστίες του στο επιτελείο της Εθνικής ομάδας:
«Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον προπονητή μου Δημήτρη Ράφτη, τον γιατρό Οδυσσέα Παξινό, ολόκληρο το τιμ των φυιοθεραπευτών με την Ιβάνα Τζούριτς, τον Μανώλη Μανωλαράκη και όσους με στήριξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή, καθώς και στους χορηγούς μου. Προχωράμε δυνατά και πάμε φουλ για Τόκιο!»
Μέλος του μητρώου
