Χρυσός σκόρερ ο Γιώργος Βαγιαννίδης στην τελευταία φάση του τελικού του Βόλου- Με 10 παίκτες τελείωσε ο ΠΑΟ, με 9 ο Άρης - Έφτασε τα 20 Κύπελλα ο Παναθηναϊκός ο οποίος εξασφάλισε και μια θέση στο Europa League της επόμενης περιόδου
Ο Παναθηναϊκός πανηγύρισε τον 20ο τίτλο του στον θεσμό του Κυπέλλου, αφήνοντας τον Άρη για μία ακόμη χρονιά χωρίς τίτλο (μοναδική του επιτυχία το Κύπελλο του 1970) σ' έναν τελικό που θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα από ποδοσφαιρικής άποψης.
Στο άδειο Πανθεσσαλικό (την ίδια ώρα που σε Αγγλία και Γερμανία είχαμε κατάμεστα γήπεδα με οπαδούς και των δύο ομάδων χωρίς νεκρές ζώνες) για 97 λεπτά είχαμε μια πραγματική μάχη με πολλά νεύρα, τρεις κόκκινες κάρτες (όλες σωστές) και ελάχιστες φάσεις για γκολ...
Ο Άρης ήταν αυτός που είχε τις πιο μεγάλες στιγμές (ειδικά στο διάστημα 55'-56'), αλλά ο Παναθηναϊκός βρήκε το χρυσό γκολ στο 90'+7' με τον Βαγιαννίδη στην πρώτη τελική των πράσινων στην αντίπαλη εστία!
Το ματς Το ξεκίνημα του τελικού είχε καλό ρυθμό, αλλά και νευρικότητα όπως αναμενόταν.
Ο Άρης δικαιώνοντας τις προβλέψεις έδωσε χώρο στον Παναθηναϊκό που είχε περισσότερη ώρα τη μπάλα στα πόδια του και προσπαθούσε με κάτω τη μπάλα να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Την ίδια ώρα δεν ρίσκαρε και κυρίως με μακρινές μπαλιές προσπαθούσε να βρει στην πλάτη της άμυνας Μορόν ή Ζαμόρα.
Ούτε το ένα σχέδιο απέδιδε, ούτε το άλλο κι ενώ φαινόταν ο αγώνας να έχει... σβήσει, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα είχαμε τις πρώτες ευκαιρίες στο ματς, οι οποίες μάλιστα ήταν και πολύ καλές.
Στο 25' ο Άρης άγγιξε το γκολ όταν από την εκτέλεση φάουλ ο Φαμπιάνο πετάχτηκε στο δεύτερο δοκάρι και έπιασε την κεφαλιά με τον Λοντίγκιν να κάνει εντυπωσιακή επέμβαση με το ένα χέρι και τους αμυντικούς να διώχνουν προ του Μορόν.
Η απάντηση του ΠΑΟ ήρθε στο 27' όταν ο Μαντσίνι βρήκε χώρο στην περιοχή του Άρη, ελίχθηκε και σούταρε από καλή θέση με τον Κουέστα να μπλοκάρει.
Η ελπίδα ότι αυτές οι δύο φάσεις θα έφερναν και τη γενικότερη αφύπνιση των δύο ομάδων, αποδείχθηκαν φρούδες με το υπόλοιπο του πρώτου ημιχρόνου να εξελίσσεται σε... κλωτσοπατινάδα και πιο σημαντική στιγμή ήταν ο τσαμπουκάς Ζαμόρα-Κώτσιρα που τους κόστισε από μία κίτρινη κάρτα.
Κι όμως εκείνη η φάση αποδείχθηκε καθοριστική καθώς στο 51' ο Ζαμόρα έκανε τρομερή ντρίμπλα στον Έλληνα αμυντικό που τον βρήκε στα σταθερό του πόδι και η Φραπάρ του έδειξε τη δεύτερη κίτρινη αλλάζοντας τις ισορροπίες στο ματς.
Μαζί κει το μομέντουμ στο ματς με τον Άρη να προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το σοκ των πράσινων και την απουσία δεξιού οπισθοφύλακα χτυπώντας δύο φορές μέσα σε ένα λεπτό από εκείνη την πλευρά.
Στο 55' ο Ζαμόρα έφυγε στην κόντρα και σούταρε εντός περιοχής με τον Γέντβαϊ να κάνει σωτήριο τάκλιν... Στο 56' ο ίδιος παίκτης μετά το γύρισμα του Σουλεϊμάνοφ αστόχησε στο πλασέ που έκανε από το ένα μέτρο χάνοντας απίθανη ευκαιρία.
Ο Κόντης είχε σηκώσει για ζέσταμα τον Βαγιαννίδη ο οποίος μπήκε τελικά στο 62' (στην πρώτη διακοπή μετά τις ευκαιρίες του Άρη), αλλά τρία λεπτά αργότερα προέκυψε εκ νέου ισορροπία στο ματς. Ο Νταρίντα προσπάθησε να διεκδικήσει τη μπάλα από τον Αράο, πάτησε τον Βραζιλιάνο και αντίκρισε κι αυτός 2η κίτρινη κάρτα αφήνοντας τον Άρη με 10 παίκτες.
Κάθε φάση πλέον είχε τρομερές μονομαχίες για να φτάσουμε στο 70' όταν η Φραπάρ έβγαλε από την τσέπη της για τρίτη φορά την κόκκινη κάρτα! Ο Ζουλ δέχθηκε το φάουλ από τον Μπακασέτα έξω από την περιοχή του, αλλά ο Καμερουνέζος μπροστά στα μάτια της Γαλλίδας ρέφερι σήκωσε το πόδι και χτύπησε τον αρχηγό της Εθνικής.
Μέσα σε δέκα λεπτά το αριθμητικό πλεονέκτημα του Άρη είχε γίνει... μειονέκτημα και ο Παναθηναϊκός πήρε ξανά τα ηνία του αγώνα. Ο Άρης είχε 7 παίκτες στα πέριξ της περιοχής του και τον Μορόν στο κέντρο μήπως και εκμεταλλευτεί κανένα διώξιμο.
Μέλος του μητρώου
