Αυτή την περίοδο έχω επισκεφτεί διάφορες ποδοσφαιρικά «δεύτερες» χώρες, οπότε σήμερα θα επισκεφτώ ακόμα μία. Θα πάω στο Κατάρ του οποίου το πρωτάθλημα βαίνει στη λήξη του. Μένουν 3 αγωνιστικές και στην πρώτη θέση είναι η Ντουχάιλ με 46 πόντους, 2η είναι η Αλ Ραγιάν με 42 και 3η η Αλ Σαντ με 38. Κατά πάσα πιθανότητα το πρωτάθλημα το πήρε η Ντουχάιλ κι αυτό διότι ναι μεν αυτή την αγωνιστική έχει το ντέρμπι με την Αλ Σαντ, αλλά τα υπόλοιπα δύο ματς θεωρούνται εύκολα. Συνεπώς της αρκούν οι 6 πόντοι αν στραβώσει με την ομάδα του Τσάβι.
Το ματσάκιον που με αφορά είναι ανάμεσα στην Αλ Ραγιάν με την Αλ Σαλίγια, με το αγωνιστικό ρεπορτάζ παντελώς ουδέτερο. Η Ραγιάν «αυτοκτόνησε» πριν 5 μέρες όταν υποδέχτηκε την Αλ Άραμπι και κόλλησε στο 0-0 με συνέπεια να ξεφύγει η Ντουχάιλ. Η Σαϊλίγια δεν έχει να ψάχνει απολύτως τίποτα. Είναι στη μέση της βαθμολογίας, μακριά από τις επικίνδυνες θέσεις αλλά και αντίστοιχα μακριά από αυτές που οδηγούν στους «θεσμούς».
Οι λόγοι που ασχολούμαι με το ματς είναι τρεις. Καταρχήν θεωρώ δύσκολο η Ραγιάν για 2ο σερί ματς να μείνει στο μηδέν στην επίθεση. Μιλάμε για ομάδα που σημειώνει 2 γκολ ανά ματς κατά μέσο όρο. Δεύτερον, θέλει τη νίκη ελπίζοντας ταυτόχρονα σε νίκη της Αλ Σαντ που παίζει μεθαύριο για να μειώσει στο πόντο από την Ντουχάιλ. Της μένουν μετά δύο πολύ εύκολα ματς οπότε μπορεί άνετα το «3 στα 3» στις νίκες (με τη σημερινή) και να ελπίζει σε πρωτάθλημα. Και τρίτον όσον αφορά στη Σαϊλίγια. Στον τελευταίο της αγώνα έφερε 2-2 με την σχεδόν υποβιβασμένη και τελευταία στη βαθμολογία Σαχανίγια, η οποία έχει παθητικό 40 γκολ σε 19 ματς. Όταν σου βάζει δύο γκολ αυτό το καφενείο, κάτι δε πάει καλά.
Μέλος του μητρώου
