Η Λάτσιο ιδρύθηκε το 1900 από ανθρώπους της αστικής τάξης που έδρευαν στο βόρειο μέρος της Ρώμης και της έδωσαν το όνομα της περιφέρειας Latium. Η Ρόμα ακολούθησε το 1927 με… κυβερνητική, δικτατορική διαταγή του Μπενίτο Μουσολίνι που αποφάσισε να ενωθούν όλες οι ομάδες πόλης σε μία: Αλμπα Ρόμα, Ρόμαν και Φορτιτούντο Ρόμα το δέχθηκαν, όχι όμως και η Λάτσιο που αντιστάθηκε με τις ευλογίες ενός εκ των στρατηγών του Μουσολίνι, του Τζόρτζιο Βακάρο. Πήρε το όνομα της «αιώνιας πόλης».
Αν κάποιος περίμενε όμως ότι η έμπνευσης «Ντούτσε» Ρόμα θα ασπαζόταν και τα φασιστικά ιδανικά του, έγινε το αντίθετο: οι φιλελεύθεροι της πόλης έγιναν οπαδοί της ενώ στη Λάτσιο άρχισαν να στρέφονται οι ακραίοι και οι φασίστες, το παράδοξο είναι ότι οι «τζιαλορόσι» προήλθαν από την εργατική τάξη και οι «λατσιάλι» από την ελιτίστικη πλευρά της πόλης, στα βόρεια.
Γενικώς η γαλάζια πλευρά της Ρώμης, γενικά, έγερνε πάντα προς τη ακροδεξιά και αυτό επικυρώθηκε όταν εμφανίστηκαν οι Irriducibili, οι ultras της Λάτσιο,. Αντίθετα, για τους οργανωμένους της Ρόμα, η πολιτική δεν είχε τόσο σημασία, ειδικά από το 1977 όταν οι σύνδεσμοι ενώθηκαν υπό την ονομασία Roma Commando Ultra’ Curva Sud. Δέκα χρόνια μετά όμως η συμμαχία διαλύθηκε και το κουμάντο στην Curva Sud πέρασε στους Boys, οι οποίοι δεν είχαν κρύψει ποτέ τις δεξιές πεποιθήσεις τους. Από τα 70s στη Ρόμα υπήρχε και το γκρουπ οπαδών ονόματι Fedayn με άκρως αριστερές ιδέες: πώς «έδεσαν» με δεξιούς και, κατά μειονότητα, ακροδεξιούς στους τιφόζι των «τζιαλορόσι», ήτοι ένα πέταλο με εκ διαμέτρου διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο, είναι ερώτημα. Ισως η εξήγηση να είναι το γνωστό Campanilismo, ήτοι η ισχυρή σχέση που έχει ένας Ιταλός με την πόλη του και την περιοχή του - αλλά όχι με την χώρα του.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο και τα προγνωστικά του Νίκου Μποζιονέλου στο Foxbet.gr
Μέλος του μητρώου
